Στο σημερινό άρθρο, ο Ανδρέας Παπανδρέου μας μιλά για τη σημαντικότητα που έχει η ψήφος στην κοινωνία, τη λειτουργία της εκλογικής διαδικασίας, και τα κριτήρια που έχουμε στην Κύπρο όταν πάμε να ψηφίσουμε. Ένα εξαιρετικό άρθρο που σίγουρα εξηγεί πάρα πολλά. Ευχαριστούμε τον Ανδρέα για την προσφορά του στη σελίδα μας. Καλή ανάγνωση.
Η εκλογική διαδικασία, προνόμιο κάθε δημοκρατικής κοινωνίας με το όπως μεταφράζεται σε κάθε χώρα που διέπετέ από το δημοκρατικό δόγμα αλλιώς γιορτή της δημοκρατίας, είναι ίσως ένα από τα πιο υποτιμημένα δικαιώματα του σύγχρονου ανθρώπου, που πολλοί δεν εκτιμήσαμε με τον τρόπο που του αρμόζει.
Η εκλογική διαδικασία πάσης φύσεως και σκοπού, οι εκλογές παίζουν αναντίρρητα μείζων ρόλο στη καθημερινή ζωή όλων μας, στο μέλλον μας αλλά και το κατά πόσον θα είμαστε χαρούμενοι ή όχι. Λίγο αλληγορικό για έναν άνθρωπο να συνειδητοποιήσει το πως ένα χαρτί που θα ρίξει σε μια κάλπη ένα κυριακάτικο δειλινό μπορεί να καθορίσει το αν θα είναι χαρούμενος ή όχι. Και όμως εκείνο το χαρτί σε ένα σιδερένιο κουτί κάπου σε μια αίθουσα ενός δημοτικού θα κρίνει τόσο το μέλλον, το παρόν και για τους σκοπούς αυτού του άρθρου την άποψη σου για το δικό σου παρελθόν.
Τα πάντα στην ζωή εκ αρχαιοτάτων χρόνων είναι πολιτική. Φράση κλισέ, αλλά με κοσμική βαρύτητα. Για παράδειγμα ένα πακέτο τσιγάρα για να μπορούμε εμείς σήμερα να έχουμε το προνόμιο να το αγοράσουμε χρειάστηκε ατέλειωτες ώρες διαβουλεύσεων σε μια αίθουσα της ολομέλειας της βουλή(κάπου που πολλοί εξ ημών δεν ξέρουμε καν που είναι) και 17 ολόκληρους νόμους αλλά και διεθνές συμβάσεις για να μας επιτρέπει το κράτος να το προμηθευόμαστε, να προθυμοποιούνται οι καπνοβιομηχανίες να μας το πουλούν αλλά και πολλά άλλα. Ακόμη και τα φάρμακα που θα καταναλώσει κάποιος για μια θεραπεία μιας ασθένειας που προήλθε από το τσιγάρο εμπίπτει εντός των 17 προαναφερθέντων νομοθεσιών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σκέφτηκε κανείς όμως άραγε, αν ένας βουλευτής τότε, που προορίζονταν αυτές οι νομοθεσίες να ψηφισθούν, να είχε ενάντια άποψη και παράσερνε και τους υπόλοιπους. Λοιπόν, για ένα χρόνιο καπνιστή τα πράγματα θα ήταν αρκετά δυσοίωνα μιας και στην καλύτερη, νόμιμα δεν θα μπορούσε ούτε να αγοράσει αλλά ούτε να καπνίσει(τουλάχιστον νόμιμα). Μπορεί να ακούγεται πολύ παραμυθένιο αυτό το σενάριο αλλά στο Ηνωμένο Βασίλειο πολύ πρόσφατα μάλιστα, έφτασε στο δικό τους κοινοβούλιο μια πρόταση εκ της τότε Κυβερνήσεως στα πλαίσια μιας αντικαπνιστικής νοοτροπίας για να απαγορεύσει το κάπνισμα σε όσους είχαν γεννηθεί μετά το 2009. Ναι, και όμως αυτό αν περνούσε την έγκριση του κοινοβουλίου του ΗΒ τότε άπας κάτω μια συγκεκριμένης ηλικίας και υπηκοότητάς θα έχανε το δικαίωμα στο να καπνίσει.
Το που καταλήγει αυτός ο συλλογισμός είναι στο εξόφθαλμο. Προσοχή σε ποιους ψηφίζουμε. Πολλές φορές λόγω του ότι μια έντονη αγανάκτηση από τους μέχρι τώρα κυβερνόντες, ωθεί σε μια λεγόμενη, ψήφο αντίδρασης. Ο λαός έχοντας πάψει να πιστεύει σε προσδοκίες που δίνουν οι ανακυκλώσιμοι μέχρι τώρα πολιτικοί τίνει στο να ψηφίζει άλλους που ενώ πιστεύει ή ακόμη χειρότερα ξέρει ότι είναι σχεδόν επικίνδυνοι πολιτικά, για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του πολιτικού κατεστημένου εκλέγει “Φειδίες”. Το να είσαι απολιτικ δεν παίζει ρόλο στο αν μπορείς να παράξεις πολιτικό έργο και η προηγούμενη αναφορά δεν ορίζει το συγκεκριμένο πρόσωπο αλλά το φαινόμενο γύρω του.
Χειρότερη ψήφος είναι η καταδικαστική ψήφος. Με το να ψηφίζουμε συνδυασμούς, πρόσωπα ή κόμματα που ξέρουμε ότι δεν μας εκφράζουν για να τιμωρήσουμε ένα πρόσωπο ή κόμμα που στην τελική μπορεί να μην ξέρουμε και εκ βιωμάτων είναι η χειροδικία της ψήφου μας. Η ψήφος από άγνοια δε δικαιώνεται δικαιούται ελαφρυντικά λόγω άγνοιας, καταδικάζεται μεν επειδή οφείλουμε να ερευνήσουμε πριν πάμε να ψηφίσουμε. Για αυτό τον λόγο άλλωστε κάποτε η ψήφος ονομάζεται και δημοκρατικό καθήκον. Για αυτόν το λόγο μάλιστα σε κάποια κράτη η ψήφος είναι αναγκαστική, και όχι σε μακρινά απόλυτα καθεστώτα, αυτό συμβαίνει στην μητέρα Ελλάδα με συνταγματική μάλιστα πρόνοια.
Συχνότατο είναι και το φαινόμενο, ψήφου λόγω υποχρέωσης. Πολλά άτομα ψηφίζουν άτομα επειδή τους συνδέουν φιλίες, κουμπαριές ή και συγγένεια. Αυτό φυσικά είναι λάθος εάν βάζουμε κριτήριο για την ψήφο μας τις διαπροσωπικές μας σχέσης και όχι την καταλληλόλητα ως προς τις αντιλήψεις μας, την ιδεολογική μας ταυτότητα ακόμη και την εκτίμηση ανάδειξης έργου.
Στα δικά μας δεδομένα Φερ ειπείν, τουλάχιστον ετυμολογικά η δική μας βουλή στην Κύπρο ορίζει στο να εκλέγουμε αντιπροσώπους μας στον επονομαζόμενο ναό της δημοκρατίας. Άρα πιθανολογώντας εάν τα κριτήρια μας δεν είναι τα άνωθεν, πολύ ορατό είναι το σενάριο να μην μπορούν οι δικοί μας εκλεγέντες να μας αντιπροσωπεύσουν.
Όλοι οι πολίτες έχουν το όπως μου αρέσει να αποκαλώ δικαίωμα στην μετάνοια ψήφου. Κάποιοι μπορεί να μας ξεγελάσουν με το να τους ψηφίσουμε χωρίς να είναι αυτό που διαφήμιζαν προεκλογικά. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα και του νυν προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ο οποίος απώλεσε την υψηλή δημοτικότητα του με την απραγία του όταν εκλέχθηκε και μετά και αυτό αποτελεί δημοκοπικό γεγονός. Άλλο παράδειγμα συναφές με το άρθρο, είναι η εκλογή μιας κυρίας από της Ελλάδα η οποία εκλέχθηκε ευρωβουλευτής και ούτε τα κανάλια δεν είχαν φωτογραφία της να παρουσιάσουν ακριβώς επειδή ο λαός δεν ήξερε τι ψήφιζε, αλλά σαφώς στο προκείμενο παράδειγμα ανοίγονται άλλα κεφάλαια που εμπίπτουν στο εκλογικό σύστημα της Ελλάδας.
Συνοψίζοντας, η ψήφος σου είναι όλα τα δικαιώματα και η εξουσία που κατέχει ένα κράτος που μετουσιώνεται σε έναν πολιτικό και όπως δεν θα χάριζες την δική σου δύναμη ή να καταπατούσες το δικό σου δικαίωμα, μην χαραμίζεις την ψήφο σου.
Κάθε άρθρο στη σελίδα είναι ανάλογα με την αξιολογική κρίση του αρθρογράφου.
Αρθρογράφος:
Ανδρέας Παπανδρέου
Νομικός
Comments