Στο σημερινό άρθρο ο Εφραίμ Χρίστου γράφει τη δική του άποψη για το μεταναστευτικό ζήτημα. Ένα θέμα που χρήζει πολλή συζήτηση.
Κάθε άρθρο στη σελίδα είναι ανάλογα με την αξιολογική κρίση του αρθρογράφου.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα υπάρχει και όσο πάει γίνεται όλο και πιο έντονο. Το θέμα μας στην Κύπρο, είναι ότι δεν υπάρχει καμία σοβαρή πολιτική να το αντιμετωπίζει. Ναι πολιτική! Στη δημοκρατία έχουμε πολιτικές, δεν βγαίνει ο καθένας όποτε θέλει έξω με τα μαχαίρια και μπορεί να κάνει ο, τι θέλει.
Αφενός για την ύπαρξη μεταναστών δεν φέρουν καμία ευθύνη οι ίδιοι, αλλά οι μεγάλοι δυνάστες που προκειμένου να εξυπηρετήσουν στρατιωτικά ή οικονομικά συμφέροντα, καταστρέφουν όνειρα και ζωές.
Η εγκληματικότητα και τα λεγόμενα γκέτο δεν κατάφεραν να κτυπήσουν το καμπανάκι ούτε της διακυβέρνησης Αναστασιάδη (που θεώρησε ορθό να το αντιμετωπίσει με συρματοπλέγματα) , ούτε της παρούσας διακυβέρνησης.
Όταν έρχονται μετανάστες και η αίτηση τους εξετάζεται μετά από δύο χρόνια, έχουν ήδη ριζώσει. Όταν επίσης, διαμένουν σε συνθήκες ζούγκλας , είναι επόμενο να λειτουργούν ως ζώα.
Σαφώς και καμία μα καμία ανήθικη ή εγκληματική πράξη δεν πρέπει να αγνοείται. Αυτό όμως, που αρνούμαστε να δούμε είναι τη ρίζα του προβλήματος και πολύ απλά επειδή δεν συμφέρει σε κανέναν.
Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης για το μεταναστευτικό πρότεινε κατά την προεκλογική του εκστρατεία, ενίσχυση της υπηρεσίας εξέτασης αιτήσεων ασύλου σε πρώτο στάδιο έτσι ώστε αυτοί που δικαιούνται να παραμένουν και όσοι δεν δικαιούνται να επαναπατρίζονται. Με πρώτο βήμα αυτό, θα αποτρέπαμε τα χειρότερα και θα διαμορφωνόταν μια ουσιαστική πολιτική, ανθρωποκεντρική και δίκαι για το σύνολο της κοινωνίας.
Με θλίβει πραγματικά, που ορισμένοι καταπιάνονται από λαϊκίστικα συνθήματα και καταλήγουν οι ίδιοι να γίνονται χειρότεροι από αυτούς που κατηγορούν. Για παράδειγμα, ναζιστικές τακτικές δεν πρέπει να βρουν πρόσφορο έδαφος σε μια δημοκρατική χώρα που υπέφερε από τέτοιων φιλοσοφιών δεινά.
Τέλος, αν αναλογιστεί κανείς, το πρόβλημα ορισμένων δεν είναι ούτε το χρώμα, ούτε η φυλή, ούτε η θρησκεία. Το ζήτημα που προκύπτει είναι ξεκάθαρα ταξικό. Αν επρόκειτο για κάπου που είχε έρθει στην Κύπρο για να αγωνιστεί σε μια ποδοσφαιρική ομάδα όλοι θα φώναζαν ρυθμικά το όνομά του, μα αν πρόκειται για μια οικογένεια που ήρθε για να προσφέρει κάτι καλύτερο στα παιδιά της , είναι αυτόματα εγκληματίες.
Αρθρογράφος:
Εφραίμ Χρίστου
Κάθε άρθρο στη σελίδα είναι ανάλογα με την αξιολογική κρίση του αρθρογράφου.