Στο σημερινό άρθρο, ο Γιώργος Παπέττας γράφει στη σελίδα μας, τη δική του άποψη για την πολιτική και πώς την αντιλαμβάνεται. Εν πολύ ενδιαφέρον και διαφορετικά με τα υπόλοιπα άρθρο, το οποίο θίγει πολλά θέματα και είναι άξιο αναφοράς. Ευχαριστούμε τον Γιώργο για τη συνεισφορά του στη σελίδα μας, και ευχόμαστε σε όλους καλή ανάγνωση.
Αρχικά να σε πληροφορήσω πως σε αυτό το άρθρο δεν θα διαβάσεις ένα καθώς πρέπει δημοσίευμα με άριστη δομή και σωστό λεξιλόγιο που έχει ως στόχο να συμβιβαστεί στα δεδομένα της κοινωνίας και της θεματολογίας έτσι όπως καθορίζεται από διάφορες άλλες αναφορές. Εδώ λέμε αλήθειες. Δεν θα μορφωθείς πολιτικά βάση του καθορισμένου σχεδίου, θα διαβάσεις όμως αυτά που εκφράζουν έναν από τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που επέλεξε κάποιου είδους ενασχόληση με τα κοινά.
Τον ορισμό ‘’πολιτική’’ βρείτε τον στην πλατφόρμα Google. Μελετήστε τον. Την ίδια στιγμή κάντε μια σύγκριση των όμορφων αυτών αναφορών με έναν άλλο ορισμό που καλείστε να τον απαντήσετε εσείς. ‘’Πολιτική/οι της Κύπρου’’
Η πολιτική δεν κερδίζετέ σε μια ήμερα αλλά δυστυχώς εξαγοράζεται (και στην Κύπρο) . Όλα αυτά για μια θέση η οποία έχει ως κύριο στόχο το παρόν και μέλλον της εκάστοτε χώρας αλλά και των κατοίκων της. Τι θλιβερό.
Δυστυχώς αρκετοί μάθαμε να αντιμετωπίζουμε την πολιτική σαν μια σημαία ευκαιρίας που ξεκλειδώνει τις πόρτες των επαγγελματικών μας αναγκών, τοποθετώντας μας στην αφρόκρεμα της υψηλής κοινωνίας δίνοντας μας τις απαιτούμενες γνωριμίες οι οποίες θα μας εξασφαλίσουν έναν πιο ομαλό τρόπο ζωής. Αυτή δυστυχώς αποτελεί μια λανθασμένη συνταγή που γίνεται συνήθως από άτομα που αποφασίζουν να εισέλθουν σε αυτήν και οι προσωπικές τους ανάγκες και φιλοδοξίες υπερτερούν. Το δυσάρεστο όμως είναι πως σε αρκετές περιπτώσεις αυτό επιτυγχάνετε.
Που βρίσκονται οι νέοι σε όλο αυτό;
Το μεγάλο πρόβλημα δημιουργείτε όταν άνθρωποι νεαρής ηλικίας που για διάφορους λόγους δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να πρωτοστατήσουν πολιτικά , αποφασίζουν να μιμηθούν αυτές τις τακτικές. Με σύμμαχο την απειρία και στρατηγική την αφέλεια, φλερτάρουν με αυτή την τακτική θεωρώντας την αποτέλεσμα πολιτικής επιτυχίας. Και κάπου εδώ έχουμε τον μεγαλύτερο πολιτικό εκδιωγμό. Ένας εκδιωγμός που αφορά ανθρώπους με επιστημονικές γνώσεις και ανώτατες ακαδημαϊκές σπουδές, με γνώμες και εμπειρίες που θα μπορούσαν έχουν την λύση σε διάφορα προβλήματα. Άνθρωποι με ήθος, αρχές και αξίες βασισμένες σε ιδανικά και σωστά πρότυπα ζωής που δρουν ως οδηγοί λήψης ορθών αποφάσεων. Είναι άτομα ικανά να γαλουχήσουν τα πολιτικά δρόμενα της χώρας και να δημιουργήσουν επιτέλους τις νέες συνθήκες πολιτικής κουλτούρας στην καθημερινότητα μας . Δυστυχώς όμως μάθαμε πως περιπτώσεις ατόμων χωρίς τις απαιτούμενές γνωριμίες και με ανυπότακτο χαρακτήρα που δεν υποτάσσετε στο ‘’προβληματικό λειτουργικό μας σύστημα’’, αυτομάτως απορρίπτονται.
Το 1974 η Κύπρος καλείται να ανταπεξέλθει από τις πληγές και τα κατάλοιπα της Τούρκικης εισβολής. Με σύνθημα η Αμμόχωστος, η Κερύνεια, ο Καραβάς δημιουργούμε για τα επόμενα 50 χρόνια την πολιτική αλλά και κοινωνική μας ταυτότητα. Με επίκληση στην χαμένη μας γη, γεννούμε πολιτικές ατζέντες βασισμένες στο αδιανόητο. Είναι λυπηρό που μέχρι και σήμερα σε προεκλογικές καμπάνιες ευαγγελιζόμαστε και υποσχόμαστε στους συμπολίτες μας διάφορους αγώνες για την Αμμόχωστο, την Κερύνεια κτλ. Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω και πολλά για τον ξεριζωμό . Ένα όμως ξέρω! Το δεδομένο και αυτό που καταβάθος όλοι γνωρίζουμε. Κανένας, τουλάχιστο μέχρι στιγμής, δεν είναι πρόθυμος να αναλάβει το βάρος και την ευθύνη μιας νέας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ προσπάθειας επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος. Ποτέ δεν θα ανακτήσουμε τα δικαιώματα μας στον τόπο μας . Ας σταματήσουμε να γελοιοποιούμε την νοημοσύνη των συνανθρώπων μας και να προσβάλουμε τα ιερά χώματα των προγόνων μας. Ας κρατήσουμε απλά άσβεστη την φλόγα της ελευθερίας μας και τις θυσίες των αγωνιστών μας προβάλλοντας και διαδίδοντας την ιστορία των παππούδων και προπάππων μας, με κύριο μέλημα μας την προσπάθεια επίλυσης θεμάτων και εκκρεμοτήτων που αφορούν το προσφυγικό.
Έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για να ενταχθούμε σε κάποιο βαθμό στον φιλελευθερισμό αλλά και στην γενική αποδοχή της διαφορετικότητας. Δυστυχώς όμως ακόμα σαν κοινωνία δεν είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε την διαφορετικότητα, δεν μπορεί καν η διαφορετικότητα να διηγηθεί και να διαδοθεί με τον σωστό τρόπο. Δεν είναι μόνο τα γκράφιτι στους τοίχους, δεν είναι μόνο η παρέλαση Υπερηφάνειας, ούτε ότι δήποτε άλλο. Είναι όλα αυτά τα κοινωνικά στερεότυπα που η παλαιολιθική τους διαμόρφωση αποτελεί όρος απαράβατος. Είναι η ίδια η διαφορετικότητα που εξακολουθεί να διεκδικά τα ήδη υπάρχοντα δικαιώματα. Έτσι μάθαμε, ο θόρυβος αρέσει. Όλα αυτά γιατί; Επειδή εδώ επιτρέπεται. Και επειδή γνωρίζουμε πως δίπλα σε όλο αυτό θα βρίσκονται πολιτικοί και διάφοροι αξιωματούχοι οι οποίοι θα θελήσουν να δώσουν το έναυσμα της μοντερνοποίησης, ξεκάθαρα για δικούς τους ψηφοθηρικούς λόγους.
Ας προχωρήσουμε στην νέα διακυβέρνηση της χώρας μας. Κύριος Νίκος Χριστοδουλίδης νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ένας άνθρωπος που κατάφερε να καταρρίψει όλα τα πολιτικά και κομματικά στερεότυπα. Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός του, ο μοντέρνος σκεπτικισμός του μακριά από κομματοποιημένες ιδεολογίες κατάφερε να συσπειρώσει οργανωμένα σύνολα, κόμματα και οργανισμούς. Με ήθος πολλών καρδιναλίων και μεγάλο τουπέ, με αναφορές για τους ιερούς θεσμούς της οικογένειας και της θρησκείας, με ένα προεκλογικό αγώνα μακριά από διαπληκτισμούς και αντιπαραθέσεις, καταφέρνει να αναλάβει τα ινία της χώρας. Τι γίνεται όμως στην επόμενη ημέρα; Είναι ξεκάθαρο πως τα έργα της διακυβέρνησης του έχουν ήδη διαψεύσει τις προσδοκίες τόσο των πολιτών αλλά και των προεκλογικών του υποσχέσεων. Η τεράστια επένδυση στην επικοινωνιακή εικόνα με σκοπό την δημιουργία των εντυπώσεων δυστυχώς δεν αρκούν για να καλύψουν τις εξόφθαλμες λανθασμένες κινήσεις της κυβέρνησης.
Είναι αλήθεια και είναι πλέον ξεκάθαρο πως η στασιμότητα και η άρνηση για ένταξη μας σε σύγχρονες πρακτικές γίνεται από επιλογή. Ίσως μάθαμε πως όσο περισσότερα προβλήματα δημιουργούμε, τόσο περισσότερος χρόνος περι συζητήσεων τους θα υπάρχει. Κάποιοι φτιάχνουν καριέρες σε διάφορα προβλήματα, με μεγαλύτερο τους φόβο την λύση τους. Κάποιοι αποφασίζουν να παρουσιάζονται ως ιδρυτές λύσεων σε προβλήματα που λύσαμε. Κάποιοι άλλοι αποφασίζουν να ανακαλύψουν τα ήδη ανακαλυμμένα . Όλα αυτά δυστυχώς κατατάσσουν την χώρα μας και τον πολιτισμό μας στον πάτο. Έναν πάτο τον οποίον εάν εξακολουθούμε να αδιαφορούμε, σύντομα θα βρεθούμε σε πολύ χειρότερη θέση.
Χρόνος υπάρχει, οι συνθήκες μας το επιτρέπουν.
Είναι θέμα απόφασης.
Δεν είμαι ανούσιος κοινωνικός επαναστάτης άνευ λόγου και αίτιας που με γνώμονα την αρνητικότητα και την δίψα για στασιμότητα προβάλλω τις συνέπειες της σύγχρονης κοινωνίας. Έχω διεκδικήσει αυτά που μου πρόσταζε η κοινωνική μου υποχρέωση, νιώθω περήφανος για την προσπάθεια μου, μελετώ την πολιτική και τα κοινά του τόπου μου και προσπαθώ να είμαι παρών και να προσφέρω τις υπηρεσίες, την γνώση και την γνώμη μου όπου αυτό είναι αναγκαίο . Εκφράζομαι όμως ελεύθερα χωρίς επαναληπτική σκέψη. Αγαπώ και νοιάζομαι τον τόπο μου και θα συνεχίσω να προσφέρω. Και το πιστεύω πως ναι υπάρχει ελπίδα και μπορούμε.
Μπορούμε εάν καταφέρουμε να αποδεχτούμε το συλλογικό ωφέλιμο και όχι το προσωπικά αρεστό.
Μπορούμε εάν αναλαμβάνουμε περισσότερο τις ευθύνες που μας αναλογούν με βάση τις υποχρεώσεις
Μπορούμε εάν αποδεχτούμε την αξία αυτών που πρέπει, εκεί που πρέπει.
Με άλλα 100 και πλέον μπορούμε, θα τα καταφέρουμε. Αρκεί να επικρατεί ενότητα.
Το έχουμε αποδείξει ξανά σαν λαός.
Αρθρογράφος:
Γιώργος Παπέττας
Κάθε άρθρο στη σελίδα είναι ανάλογα με την αξιολογική κρίση του αρθρογράφου.