Σήμερα το Business Status Blog φιλοξενεί την Ανθή Παπακώστα. Η Ανθή είναι η Public Relations Manager της ΠΑΕ Α.Ε.Κ. Με την Ανθή μιλήσαμε για πολλά. Για την αγάπη της για την ομάδα, τη ζωή της πριν δουλέψει εκεί, πώς πήρε τη μεγάλη απόφαση να ασχοληθεί με αυτό το κομμάτι, για το σεξισμό στο ποδόσφαιρο και πολλά άλλα. Η Ανθή είναι ένας άνθρωπος που μας δείχνει έμπρακτα πως όταν θέλει κάτι ένας άνθρωπος, μπορεί να τα καταφέρει. Ευχαριστούμε την Ανθή για την αποδοχή της πρόσκλησης, την ξενάγηση της στο νέο γήπεδο της Α.Ε.Κ. Της ευχόμαστε ό,τι καλύτερο και θα τα πούμε ξανά από κοντά. Καλή ανάγνωση.
Πώς αποφάσισες να γίνεις αεροσυνοδός; Ήταν δύσκολη απόφαση;
Ήταν ένα από τα όνειρα ζωής και νιώθω πολύ ευλογημένη, αφού θεωρώ πως έχω πραγματοποιήσει τα εργασιακά μου όνειρα τόσο ως αεροσυνοδός πριν χρόνια, όσο και ως υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων της ΠΑΕ ΑΕΚ μέχρι σήμερα. Το να κυνηγάω τα όνειρα μου είναι αυτοσκοπός, έτσι όταν είδα τη σχετική αγγελία απευθύνθηκα άμεσα στην αεροπορική εταιρία και με την ολοκλήρωση των διαδικασιών πρόσληψης τα κατάφερα. Τότε, ξεκίνησε η πορεία μου ως αεροσυνοδός όπου εργάστηκα για 8 χρόνια τόσο σε εταιρίες της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού.
Ποια είναι η αγαπημένη χώρα που επισκέφθηκες σαν ταξίδι και εμπειρία;
Ευτυχώς έχω ταξιδέψει αρκετά, αφού λόγω του επαγγέλματός μου είχα αυτή τη δυνατότητα, ταξιδεύοντας είτε επαγγελματικά είτε για αναψυχή. Επαγγελματικά αν με ρωτάτε ένα πολύ ωραίο ταξίδι ήταν στην Αίγυπτο και ένα εξίσου ωραίο ταξίδι ήταν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Το ομορφότερο ταξίδι αναψυχής που θα μου μείνει αξέχαστο για πάντα ήταν όταν ταξίδεψα στο Περού.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη εμπειρία που έζησες ως αεροσυνοδός;
Είχα δυο τρεις «δυνατές» και δύσκολες εμπειρίες. Θυμάμαι μια πτήση από την Αθήνα στο Μιλάνο με φοβερές αναταράξεις που ξεκίνησαν πάνω από την Κέρκυρα. Πλήρωμα και επιβάτες φορούσαμε τις ζώνες ασφαλείας αφού η φωτεινή ένδειξη δεν είχε ακόμα σβήσει. Ξαφνικά το αεροπλάνο φαινόταν να είχε χάσει τον έλεγχο και θυμάμαι έντονα κάποιους επιβάτες να φωνάζουν, άλλοι να κλαίνε, ενώ ένα ζευγάρι ηλικιωμένων επιβατών έγραφαν σε ένα πρόχειρο χαρτί τη διαθήκη τους, όπως μας αποκάλυψαν στο τέλος της πτήσης! Ήταν συγκλονιστικό. Όταν προσγειωθήκαμε επιτέλους στο Μιλάνο ο κυβερνήτης μας ενημέρωσε πως πετάξαμε μέσα σε κακοκαιρία που άλλαζε συνεχώς.
Πώς αντέδρασες εκείνη τη στιγμή; Πίστευες ότι θα γίνει κάτι κακό ή το πήρες ψύχραιμα;
Δεν πίστεψα ποτέ όσο ήμουν αεροσυνοδός πως θα συμβεί κάτι κακό. Ένιωθα τόσο άνετα στο αεροπλάνο, όσο άνετα νιώθω στο σαλόνι του σπιτιού μου. Επίσης οι επιβάτες σε δύσκολες περιπτώσεις ενστικτωδώς κοιτούν τις αντιδράσεις του πληρώματος και έτσι θεωρώ πως τα πληρώματα έχουν την υποχρέωση να είναι ψύχραιμα, να καθησυχάζουν τους επιβάτες και να τηρούν όλους τους κανόνες ασφαλείας. Στον απολογισμό του επαγγέλματος όμως αισθάνομαι γεμάτη, με πάρα πολλές όμορφες εμπειρίες που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μου!
Πώς προέκυψε η Α.Ε.Κ στη ζωή σου; Και τι σημαίνει για σένα η ΑΕΚ;
Καταρχάς να πω ότι προέρχομαι από προσφυγική οικογένεια. Η καταγωγή μου είναι από την Θράκη, ο παππούς και η γιαγιά μου κατάγονταν από την Ανατολική Θράκη. Ο πατέρας μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μας έμαθε πως η ΑΕΚ πρεσβεύει κάτι πολύ πιο σημαντικό από μια ομάδα. Πρεσβεύει τις ρίζες μας, την καταγωγή μας, τις ιστορίες που μας διηγούνταν ο παππούς.
Κάποια στιγμή λοιπόν ενώ ζούσα και εργαζόμουν ως αεροσυνοδός στην Αγγλία, θέλησα να κλείσει αυτός ο κύκλος της ιπτάμενης συνοδού και ξεκίνησα να αναζητώ τον επόμενό μου «κύκλο». Κουβέντιασα με τον αδερφό μου ο οποίος ζει μόνιμα στο Λονδίνο και του μετέφερα τη σκέψη μου. Προσπαθούσα να βρω αυτό που πραγματικά θα με συγκινούσε ως επόμενο βήμα. Τότε ο αδελφός μου με ρώτησε τι αγαπώ περισσότερο στη ζωή μου, απαντώντας του αμέσως πως αγαπώ εκείνον, τη μαμά, τον μπαμπά και την ΑΕΚ! Τότε μου απάντησε: πήγαινε στην ΑΕΚ. Αυτό ήταν! Την επόμενη μέρα ζήτησα ρεπό από την αεροπορική εταιρία, ταξίδεψα για Αθήνα, τηλεφώνησα στα γραφεία της ΠΑΕ ΑΕΚ και ζήτησα ραντεβού για εργασία στην ομάδα. Μια μέρα αργότερα με δέχτηκαν για την πρώτη συνέντευξη. Επιστρέφοντας στην Αγγλία δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο κοντά ήμουν σε κάτι που αγαπώ τόσο πολύ! Στη συνέχεια επισκέφτηκα την Αθήνα και τα γραφεία της ΠΑΕ για δεύτερη και τρίτη φορά και όλα έγιναν μαγικά, με αγάπη, πίστη και πολλή θέληση. Oι συνεντεύξεις ήταν τέτοια εποχή Ιούλιος του 2005 και τον Σεπτέμβριο του 2005 ξεκίνησα να εργάζομαι στην ΠΑΕ ΑΕΚ!!
Ένιωσες εκείνη τη στιγμή ότι έκανες το όνειρο σου πραγματικότητα;
Έκανα το μεγαλύτερο μου όνειρο πραγματικότητα! Το πίστεψα και το κυνήγησα!
Ήμουν θυμάμαι Βόρεια Αγγλία όταν η ΑΕΚ θα έπαιζε ένα φιλικό αγώνα με την Charlton στο Λονδίνο στις 6 Αυγούστου του 2005. Είχα ολοκληρώσει τον κύκλο των συνεντεύξεων στην ΠΑΕ ΑΕΚ και περίμενα να με ενημερώσουν. Δεν ήταν εύκολο να περιμένω απάντηση και να κάθομαι με σταυρωμένα χέρια, γνωρίζοντας πως η ομάδα μας θα έπαιζε αγώνα στη χώρα που εργαζόμουν, τόσο κοντά μου! Στις 6 Αυγούστου λοιπόν, ξεκίνησα νωρίς το πρωί από το Nottingham όπου ζούσα εκείνη την εποχή, επιβιβάστηκα στο τρένο για Λονδίνο, προμηθεύτηκα εισιτήριο για τον αγώνα και έφτασα στο γήπεδο αναζητώντας τα μέλη της αποστολής της ομάδας, ζητώντας να συναντήσω τον Πρόεδρο της ΑΕΚ που τότε ήταν ο κ. Ντέμης Νικολαΐδης. Τον ενημέρωσα, καθώς με έκπληξη με κοιτούσε για το πως είχα βρεθεί εκεί, πως αναμένω με αγωνία την απόφαση της ομάδας για την πρόσληψή μου και τότε μου γνωστοποίησε πως στις αρχές Σεπτεμβρίου θα προσληφθώ! Ανείπωτη χαρά! Τα λόγια φτωχά για να την περιγράψω!
Όπως ανέφερα στην αρχή της κουβέντας μας, νιώθω ευλογημένη και το εννοώ! Αν πιστεύεις κάτι πραγματικά και δουλέψεις σκληρά, στο τέλος δικαιώνεσαι! Η ζωή μου το αποδεικνύει πολύ συχνά!
Πόσο δύσκολη απόφαση ήταν η μετάβαση από αεροσυνοδός στην ΑΕΚ;
Δεν ήταν καθόλου δύσκολη απόφαση. Από τη στιγμή που αποφάσισα να μην εργάζομαι πλέον ως αεροσυνοδός το επόμενο βήμα με γέμισε προσμονή και χαρά! Θεωρώ ότι επαγγελματικά οι κύκλοι πρέπει κάποια στιγμή να κλείνουν. Δεν πρέπει να φτάνουμε σε σημείο να απομυθοποιούμε μια εργασία που αγαπάμε, λόγω του ότι έχουμε πλέον κουραστεί από αυτήν. Όταν λοιπόν άρχισα να κουράζομαι, δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να δυσανασχετώ στη σκέψη πως έχω πτήση. Αυτός ήταν και ο λόγος που θέλησα να σταματήσω έτσι ώστε η επαγγελματική μου εμπειρία σαν αεροσυνοδός να υπάρχει στο μυαλό μου ως μια πολύ όμορφη ανάμνηση. Αν καταφέρουμε να εργαζόμαστε στο αντικείμενο που αγαπάμε, η ζωή μας θα ομορφαίνει, θα είμαστε ευτυχισμένοι τουλάχιστον εργασιακά και θα γυρίζουμε σπίτι με καλή ψυχολογία και διάθεση βοηθώντας έτσι και την ισορροπία των διαπροσωπικών μας σχέσεων.
Πώς νιώθεις όταν ξυπνάς το πρωί να πας τη δουλειά σου;
Ξυπνάω το πρωί, μπαίνω στο αυτοκίνητο μου και νιώθω ότι είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος της γης. Νιώθω χαρά που θα πάω στο γραφείο. Το πιστεύω και το αισθάνομαι. Ο χώρος του ποδοσφαίρου δεν είναι εύκολος χώρος, έχει τις αναποδιές του, τα αποτελέσματα της ομάδας επηρεάζουν την ψυχολογία και τις εργασιακές σχέσεις. Παρόλα αυτά αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις, δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις. Αξίζει να αναφέρω επίσης πως όσο κουρασμένη και να αισθάνομαι στο τέλος της ημέρας και όσο αργά και να επιστρέψω σπίτι το βράδυ, θα ξυπνήσω την επόμενη μέρα με την ίδια χαρά, διάθεση και ευτυχία.
Ένιωσες ποτέ το βάρος της ευθύνης ότι πρεσβεύεις κάτι τόσο μεγάλο και πρέπει να φανείς αντάξια των περιστάσεων;
Βάρος όχι! Ευθύνη ναι. Καθημερινά κινούμαι σε αυτόν τον άξονα. Με ευθύνη και σεβασμό απέναντι σε όσα πρεσβεύει η ομάδα μας. Με ευθύνη και σεβασμό απέναντι στους φιλάθλους μας, στους παλαίμαχους, στα μικρά παιδιά, σε όλους. Η ΑΕΚ πρεσβεύει κάτι τεράστιο που δύσκολα μπορεί να ειπωθεί με λέξεις. Όσοι υποστηρίζουν αυτή την ομάδα γνωρίζουν τι εννοώ! Όταν αυτό που κάνεις το αγαπάς πραγματικά και λάθος να κάνεις δεν θα είναι κακοπροαίρετο. Λάθη κάνουμε όλοι δεν το συζητώ, όμως δεν έχω νιώσει ποτέ βάρος. Ευθύνη και θέληση να γίνω καλύτερη νιώθω.
Γυναίκα και ποδόσφαιρο. Βίωσες ποτέ το σεξισμό ή την υποτίμηση όσα χρόνια ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο; Αν ναι πώς το αντιμετώπισες;
Μέσα στην ομάδα ποτέ και από κανέναν. Και αυτό με βοηθάει να εξελίσσομαι και να δημιουργούμε όλοι οι συνάδελφοι αρμονικά. Υπάρχει συναδελφικότητα, σεβασμός και ομαδικό πνεύμα μεταξύ μας ανεξαρτήτους φύλλου. Σημαντική συνταγή επιτυχίας! Επίσης εισπράττω ανάλογο σεβασμό και από τους φιλάθλους μας, γεγονός που με τροφοδοτεί με απίστευτη δύναμη.
Έχει τύχει όμως σε αγώνες εκτός έδρας, δυστυχώς να έχω πέσει θύμα σεξισμού. Το αντιμετώπισα με χαμόγελο, καθώς περνώντας τα χρόνια, έχω θωρακίσει τόσο πολύ τον εαυτό μου και έτσι δεν επιτρέπω τίποτα αρνητικό να με διαπεράσει. Οπότε χαμογελώντας συνέχισα να κάνω τη δουλειά μου χωρίς να δίνω σημασία.
Πώς μπορούν οι γυναίκες να είναι πιο ενεργές στο ποδόσφαιρο, σε ένα άθλημα που μπορεί να θεωρείται «ανδροκρατούμενο»; Βλέπεις τα πράγματα στην Ελλάδα να γίνονται καλύτερα;
Οι γυναίκες μπορούν να σταθούν επάξια στο χώρο του ποδοσφαίρου, αφού δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους άνδρες. Όπως επίσης και σε όλους τους τομείς εργασίας.
Καταρτισμένες, δυναμικές, έξυπνες και διαθέτοντας εμπειρία (βασικό συστατικό) μπορούν να σταθούν και να αντιμετωπίσουν όλες τις καταστάσεις και στο χώρο του ποδοσφαίρου.
Όσον αφορά τη θέση της γυναίκας γενικά στην Ελλάδα και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, θεωρώ πως θα πρέπει να αφήσουν τη γυναίκα να λάμψει περισσότερο. Επιβάλλεται κατά τη γνώμη μου, να αλλάξει η φιλοσοφία και τα πιστεύω των ανδρών σε σχέση με τις γυναίκες και αυτό δεν αφορά μόνο στην χώρα μας. Στην Ελλάδα δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια με τη ραγδαία αύξηση γυναικοκτονιών, πλανάται ξεκάθαρα αυτή η λανθασμένη φιλοσοφία περί υποτίμησης των γυναικών. Σε επίπεδο πρόληψης θα πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία η ισότητα των δύο φύλων έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας. Αυτό προσπαθώ και εγώ σαν μάνα να μεταφέρω στο γιό μου.
Πώς αντιμετωπίζει ο γιος σου το γεγονός ότι η μητέρα του ασχολείται τόσο διαφορετικό σε επαγγελματικό επίπεδο; Εσύ πώς το αντιμετωπίζεις αυτό το γεγονός; Και αν ο γιος σου έγινε μοιραία ΑΕΚ ή κατ’ επιλογήν;
Ο γιος μου γεννήθηκε μέσα στην ΑΕΚ. Όταν γέννησα, όλο το περιβάλλον γύρω του ήτανε ΑΕΚ. Στάθηκαν δίπλα μου και μοιράστηκαν τη χαρά μου προπονητές, παίκτες της ομάδας, παλαίμαχοι και απλοί φίλαθλοι. Δεν νομίζω πως είχε επιλογή! Και εννοείται πως το χαίρεται!
Όσον αφορά το πώς το αντιμετωπίζει, κάποιες φορές όταν ήταν πιο μικρός – σήμερα είναι 13 ετών - στεναχωριόταν αφού το απαιτητικό ωράριο μου γινόταν η αιτία να μη βλεπόμασταν όσο θέλαμε, παρόλα αυτά, θεωρώ πως είναι περήφανος για μένα και μου εκφράζει συχνά το θαυμασμό του. Γνωρίζει από πολύ μικρός την ιστορία της ομάδας, γνωρίζει τη σύνδεση της οικογένειας μου και τις ρίζες της σε σχέση με την ομάδα και είναι δίπλα σε εμένα και την ΑΕΚ σε πολλές δράσεις της και κυρίως φιλανθρωπικού χαρακτήρα πέραν των αγώνων. Το δικό μου χρέος απέναντί του είναι να μεγαλώσω ένα σωστό άνθρωπο που θα προσφέρει στην κοινωνία και όσον αφορά στον αθλητισμό, να μάθει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του τόσο στη νίκη αλλά κυρίως στην ήττα. Είναι ένα υπέροχο παιδί και νιώθω απόλυτα ευτυχισμένη μαμά!
Ποια είναι η πιο δύσκολη στιγμή που έζησες ως Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων της ΠΑΕ ΑΕΚ;
Η πιο δύσκολη και πιο σκληρή στιγμή ήταν ο υποβιβασμός της ομάδας μας. Δεν έχω καταφέρει ποτέ να εκφράσω το πώς το βίωσα τότε όλο αυτό. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να το διαχειριστώ και το χειρότερο ήταν πως βιώναμε την πτώση της ομάδας στη καθημερινότητα στα γραφεία μας, πριν ακόμα συμβεί μέσα στο γήπεδο. Φόβος, αγωνία, ανασφάλεια αλλά κυρίως πίκρα και στεναχώρια να αντιμετωπίζεται η ομάδα με απαξίωση. Με πλήγωνε πάρα πολύ αυτό. Θεωρώ όμως ότι μέσα από αυτό βγήκαμε όλοι πιο δυνατοί.
Σκέφτηκες ποτέ σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ΑΕΚ που ήταν στη Γ’ Εθνική, να αποχωρήσεις από την ομάδα;
Ποτέ και για κανένα λόγο. Δεν νιώθω ότι δουλεύω στην ΑΕΚ. Νιώθω πως υπάρχει μεταξύ μας μια αμφίδρομη σχέση. Μου δίνει χαρά, με συνδέει με την ιστορία της οικογένειας μου και εγώ με τη σειρά μου της δίνω μεγάλο μέρος της ζωής μου. Θα βρίσκομαι πάντα δίπλα στην ΑΕΚ οπουδήποτε και να βρεθώ.
Πιστεύεις ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο υστερεί κάπου από τα άλλα μεγάλα πρωταθλήματα στην Ευρώπη; Και αν ναι πώς μπορεί να βελτιωθεί;
Δεν είμαι ειδική στο να απαντήσω εγώ σε μια τέτοια ερώτηση. Δεν γνωρίζω πώς λειτουργούν οι άλλες ομάδες στην Ελλάδα και δεν έχω άποψη. Σίγουρα ευχή όλων μας είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο να μην υστερεί από τα άλλα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Οι επιτυχίες της Εθνικής μας ομάδας άλλωστε καθώς και των Ελλήνων ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στο εξωτερικό, δηλώνουν έμπρακτα τη δυναμική του.
Η ΠΑΕ ΑΕΚ δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στη βελτίωση των συνθήκων της ομάδας μας, καθώς διαθέτει εκτός από το υπερσύγχρονο γήπεδο την OPAP ARENA και ένα προπονητικό κέντρο, που σύντομα θα εξελιχθεί στο ΑΕΚ SPORT CITY, αφού στην κυριολεξία θα δημιουργηθεί μια αθλητική πόλη στα Σπάτα, όπου εκτός από τα γήπεδα ποδοσφαίρου, θα διαθέτει γήπεδα τένις, πισίνα και θα είναι το μοναδικό αθλητικό κέντρο που θα προσφέρει διαμονή 5 αστέρων για την πρώτη ομάδα και τις ακαδημίες μας σε ένα πολυτελέστατο ιδιόκτητο ξενοδοχείο.
Με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται οι ιδεατές προϋποθέσεις αναβάθμισης της ομάδας και αποδεικνύεται περίτρανα πως η ΠΑΕ ΑΕΚ κινείται με όραμα και θέτει τις βάσεις για την αναβάθμιση του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.
Τέλος, μεγάλη βαρύτητα θα πρέπει να δίνεται στις ακαδημίες των ομάδων διδάσκοντας αρχικά αξίες της ζωής και στη συνέχεια το άθλημα.
Θα μπορούσες να δουλέψεις για οποιαδήποτε άλλη ομάδα εκτός στην Α.Ε.Κ;
Όχι ποτέ δεν θα μπορούσα.
Ποιος αγώνας σου πρόσφερε τη μεγαλύτερη χαρά και συγκίνηση όσο δουλεύεις στην ΑΕΚ; Και ποιος αγώνας σου πρόσφερε τα ίδια συναισθήματα πριν δουλέψεις στην ομάδα;
Αν κάναμε αυτή τη συνέντευξη το περσινό καλοκαίρι, θα σου απαντούσα πως ο αγώνας που μου πρόσφερε τη μεγαλύτερη χαρά ήταν ο αγώνας του Champions League όπου κερδίσαμε την Μίλαν με 1-0 στο ΟΑΚΑ το 2007.
Όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει! Η ΑΕΚ έχει επιτέλους όπως προ ανέφερα το δικό της γήπεδο! Το ομορφότερο γήπεδο του κόσμου! Ένα κατάμεστο γήπεδο σε κάθε αγώνα, με διάχυτα συναισθήματα χαράς και ενθουσιασμού, με πολλές συγκινήσεις και απερίγραπτα συναισθήματα και όλα αυτά μέσα σε μια χρονιά! Κάθε αγώνας ήταν απίστευτα συγκινητικός, αφού δυσκολεύτηκα πολύ μέσα στη χρονιά να συνειδητοποιήσω που βρισκόμουν! Η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη αναμφισβήτητα στον πρώτο αγώνα του Πρωταθλήματος, όπου επιστρέψαμε στο σπίτι μας μετά από τόσα χρόνια και η χαρά μου τεράστια στον τελευταίο αγώνα που στεφτήκαμε Πρωταθλητές!
Πριν εργαστώ στην ΑΕΚ και παρακολουθώντας της σαν φίλαθλος θυμάμαι έντονα έναν αγώνα με τον Ολυμπιακό στην Νέα Φιλαδέλφεια όπου κερδίσαμε με 2-1.
Πώς ένιωσες με την κατάκτηση του νταμπλ της ομάδας στο νέο γήπεδο;
Ένιωσα πάρα πολλά συναισθήματα όπως όλοι μας. Ακόμα νιώθω! Κάθε μέρα! Κυρίως όμως ένιωσα δικαίωση. Δικαίωση κυρίως για τον άνθρωπο που έχει στις πλάτες του όλο αυτό που εμείς θεωρούμε πως είναι η ΑΕΚ για εμάς. Τον κ. Δημήτρη Μελισσανίδη που για εμένα είναι η ασφάλεια μας, η εγγύηση για το μέλλον, η σιγουριά και η δύναμή μας. Νιώθω τυχερή σαν μέλος της ομάδας αλλά και σαν φίλαθλος. Είμαστε πολύ τυχεροί!
Τι συμβουλές θα έδινες στους νέους και κυρίως στις κοπέλες που θέλουν να ασχοληθούν σε διάφορες θέσεις στο ποδόσφαιρο;
Να θέτουν υψηλούς στόχους, να προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις, να μην απογοητεύονται, να μη φοβούνται τίποτα, να πιστεύουν στον εαυτό τους και θεωρώ πως η ζωή τα φέρνει έτσι, που στο τέλος όσοι δουλεύουν σκληρά με πίστη, ανταμείβονται. Και στο κάτω κάτω όταν μια πόρτα κλείνει ή δεν ανοίξει ποτέ, να θυμούνται πάντα πως υπάρχει κάποια άλλη που περιμένει…
Συνέντευξη απο τους:
Ανδρέας Κουτσόλουκας
Συντονισμός/Επιμέλεια:
Αιμίλιος Χατζηλιασή