top of page
Writer's pictureBusiness Status Blog

Έλενα Θεοδώρου: "Εκείνη τη στιγμή δε σκέφτεσαι ότι θα πέσει το αεροπλάνο"

Η σημερινή μας συνέντευξη αφορά την Έλενα Θεοδώρου. Η Έλενα ασκεί το επάγγελμα της αεροσυνοδού και είναι ένα άτομο παράδειγμα για όλους. Μας μιλά για την επιλογή της να ασχοληθεί με αυτό το επάγγελμα, όσα άφησε πριν για να το ακολουθήσει, πράγματα που έζησε στις πτήσεις και πολλά άλλα. Ευχαριστούμε από καρδιάς την Έλενα γι' αυτή την πολύ όμορφη και ξεχωριστή συζήτηση που είχαμε και που μας απέδειξε ότι αν ακολουθήσεις το όνειρο σου, τότε γίνεται πραγματικότητα. Ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην Έλενα και θα τα ξανά πούμε σύντομα. Καλή ανάγνωση.

Πώς ήρθε το επάγγελμα της αεροσυνοδού στη ζωή σου και πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτό;

Αρχικά να πω, πως το πρώτο μου παιχνίδι όταν ήμουν τεσσάρων ετών ήταν ένα μικρό αεροπλάνο, το οποίο ήταν το αγαπημένο μου. Στη συνέχεια, λίγο πριν ξεκινήσω τις σπουδές μου ως Μηχανολόγος, ξεκίνησα να έχω στο μυαλό μου ότι θέλω να γίνω πιλότος. Το έψαξα σχετικά με το τι υπάρχει, τις σχολές πιλότων, αεροσυνοδών κλπ., και το άφησα λίγο στο περιθώριο, αφήνοντας το όμως στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Τελείωσα τις σπουδές μου και μια μέρα, όταν ήμουν στο γραφείο της τότε δουλειάς μου, αποφάσισα πως αυτό που έκανα δε με γέμιζε και ήθελα να κάνω μια στροφή σε αυτό που αγαπώ. Ξεκίνησα να το ψάχνω πιο έντονα, βρήκα μια σχολή στη Λάρνακα και μια εβδομάδα μετά, πήρα άδεια από τη δουλειά μου και ξεκίνησα το δίπλωμα αεροσυνοδού. Ήμουν κατενθουσιασμένη, οι εγκαταστάσεις της σχολής ήταν υπέροχες και είπα «Εδώ είμαι!», το οποίο το σκέφτομαι και ακόμα ανατριχιάζω. Μόλις τελείωσα το δίπλωμα, είπα πως θα αφήσω τη δουλειά μου και θα ασχοληθώ με το επάγγελμα της αεροσυνοδού. Μέσα σε μια μέρα, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου, και μου έδωσαν την πρώτη μου δουλειά σε μια ελληνική εταιρία ως αεροσυνοδός.



Ποιες ήταν οι πρώτες σου εμπειρίες στη νέα σου δουλειά;

Ήταν μια υπέροχη εμπειρία, το κλίμα μεταξύ των συναδέλφων ήταν πάρα πολύ καλό και περνούσαμε πάρα πολύ καλά και εντός αλλά και εκτός εργασιακού χώρου το οποίο βοήθησε να δέσουμε πολύ σαν ομάδα. Είχα την ευκαιρία να δω πολλά μέρη και πολλά αξιοθέατα. Μέναμε σε ξενοδοχεία κοντά στο αεροδρόμιο και γενικά είχαμε αρκετό χρόνο να εξερευνήσουμε τη χώρα στην οποία ήμασταν.



Υπάρχει ζήτηση το επάγγελμα του αεροσυνοδού και πώς το βίωσες κατά τη διάρκεια της πανδημίας;

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, πολλές εταιρίες αναγκαστήκαν να απολύσουν πολύ κόσμο με αποτέλεσμα πολλοί συνάδελφοι και άτομα που εργάζονταν σε αεροδρόμια να χάσουν τη δουλειά τους. Σήμερα όμως, ανατραπήκαν ξανά στα δεδομένα, και υπάρχει μεγάλη ζήτηση εκ μέρους των εταιριών, αλλά δεν υπάρχει προσωπικό να εργοδοτηθεί. Δυστυχώς δεν υπάρχει μεγάλη ζήτηση από άτομα να ασχοληθούν με το επάγγελμα, λόγω του ότι είναι λίγο ρίσκο πλέον μετά από αυτό που έγινε στην πανδημία. Θεωρώ ότι η δουλειά ως αεροσυνοδός ανέκαμψε. Εγώ μπήκα το 2019, την πιο δύσκολη περίοδο στο επάγγελμα, και δεν το περίμενα σίγουρα αυτό που θ’ ακολουθούσε. Παραιτήθηκα από την προηγούμενη μου δουλειά, αλλά να πω την αλήθεια, και να το γνώριζα, πάλι το ίδιο θα έκανα, δεν το μετάνιωσα καθόλου. Το 2019 ανεξαιρέτως από την πανδημία ήταν η πιο όμορφη και η πιο καθοριστική περίοδος της ζωής μου.



Ποιο πιστεύεις ότι είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς σου;

Τις πλείστες φορές θεωρούν ότι είναι ένα επάγγελμα το οποίο είμαστε στον αέρα και σερβίρουμε καφέ και τσάι. Δεν είναι μόνο αυτό. Το πιο σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μας είναι η ασφάλεια των επιβατών αλλά και του προσωπικού. Πρωτίστως, ο κύριος λόγος που είμαστε στο αεροπλάνο είναι η ασφάλεια των επιβατών. Συνεπώς, θεωρώ ότι όντως η ασφάλεια είναι το πιο σημαντικό κομμάτι, το οποίο όλοι οι αεροσυνοδοί πρέπει να έχουν ως κύριο μέλημα. Ακόμα ένα δύσκολο κομμάτι, είναι οι ώρες που πρέπει να ξυπνάς το πρωί, μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει το πρόγραμμα. Δε μπορείς να προγραμματίσεις διακοπές, άλλες υποχρεώσεις κλπ. Επίσης, κάθε μέρα εργάζεσαι με διαφορετικά άτομα και δεν είναι συγκεκριμένες οι ώρες εργασίας. Επηρεάζεται κατά πολύ το σώμα μας, διότι κάθε μέρα ξυπνάς και κοιμάσαι διαφορετικές ώρες, αλλάζουν οι ώρες που τρως και διαταράσσεται ο οργανισμός. Προσωπικά δε με ενοχλεί τόσο η ώρα που θα ξυπνήσω ή που θα κοιμηθώ, αλλά με ενοχλεί λίγο το γεγονός ότι στις γιορτές μπορεί να είσαι μακριά από τους δικούς σου ανθρώπους, μπορεί να γυρίσει ο χρόνος και να είσαι μέσα στο αεροπλάνο, αλλά και αυτό δε με ενοχλεί και τόσο πολύ. Πρέπει όμως να απολαμβάνεις αυτό που κάνεις. Όλες οι δουλειές έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους, αλλά πρέπει να κάνεις αυτό που αγαπάς και να το κάνεις καλά.



Πιστεύεις ότι το επάγγελμα του/της αεροσυνοδού, είναι ένα επάγγελμα που υπάρχει περισσότερη ζήτηση από τις γυναίκες ή υπάρχουν και άνδρες που θέλουν να ασχοληθούν με το επάγγελμα;

Θεωρώ ότι σήμερα είναι ένα επάγγελμα που εργοδοτείται και από άνδρες και από γυναίκες στο ίδιο ποσοστό. Στην εταιρία που δουλεύω είμαστε 50/50. Υπάρχει ζήτηση και από άνδρες, δεν είναι ένα καθαρά γυναικείο επάγγελμα. Οι πιλότοι στην εταιρία μας είναι οι περισσότεροι άνδρες ούτως ή αλλιώς, και έχουμε πολλούς αεροσυνοδούς και υπεύθυνους καμπίνας που είναι άνδρες.



Βίωσες το σεξισμό ή κοινωνική απαξίωση ή κάποιας μορφής υποτίμησης στην ενασχόλησή σου με το επάγγελμα της αεροσυνοδού;

Αντιθέτως, ως αεροσυνοδοί νιώθουμε ότι οι επιβάτες νιώθουν πως είμαστε κάτι ξεχωριστό και υπάρχει σεβασμός. Εξαρτάται όμως και το πού ταξιδεύεις. Σε κάποιες μη Ευρωπαϊκές χώρες είχαμε κάποιες συμπεριφορές οι οποίες ήταν κάπως άσχημες, αλλά στις πλείστες των περιπτώσεων δεν υπάρχει κάποιου είδους θέμα συμπεριφοράς. Έχουμε κάποια ατομικά προβλήματα λόγω συμπεριφοράς κάποιων ατόμων με συγκεκριμένες προσωπικότητες που πάντα υπάρχουν.



Ποια είναι η αγαπημένη χώρα που επισκέφτηκες και ποια είναι η χώρα που θες να επισκεφτείς;

Για μένα η πιο όμορφη πόλη, είναι η Τενερίφη που βρίσκεται στις Κανάριες Νήσους στην Ισπανία. Κατά την προσγείωση του αεροπλάνου, από τη μια πλευρά βλέπεις ένα καταπράσινο βουνό και από την άλλη θάλασσα. Είναι πραγματικά υπέροχο το θέαμα. Ταξιδεύουμε σε πάρα πολλές χώρες και έχω δει αρκετές χώρες. Το μόνο “κακό” είναι ότι τις βλέπουμε μόνο από το αεροπλάνο και δεν έχουμε την ευκαιρία να κατεβούμε σε αυτές, εκτός από κάποιες συγκεκριμένες χώρες που έχουμε διανυκτέρευση, όπως το Ισραήλ και τη Βαρκελώνη στην Ισπανία. Μια χώρα που θα ήθελα να επισκεφτώ είναι οι Μαλδίβες για να δω το τοπίο. Είναι κάτι διαφορετικό από τα Ευρωπαϊκά πρότυπα, και γενικά μου αρέσει να επισκέπτομαι μη Ευρωπαϊκές χώρες, διότι έχουν διαφορετικές κουλτούρες και τρόπο ζωής, το οποίο με εντυπωσιάζει.



Ποια ήταν η πρώτη χώρα που επισκέφτηκες ως τουρίστας και ποιο ταξίδι σου έκανε περισσότερη εντύπωση;

Η πρώτη χώρα που επισκέφτηκα ως τουρίστας ήταν η Ελλάδα. Μια μαγευτική χώρα την οποία δεν την αλλάζω. Ένας καλοκαιρινός προορισμός, που ακόμη και σήμερα δε θα φανταζόμουν καλοκαιρινές διακοπές μακριά από τα ελληνικά νησιά. Το ταξίδι που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν στο Αμάν στην Ιορδανία. Ήταν υπέροχα, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ τη Νεκρά Θάλασσα στη οποία δε μπορείς να πατήσεις! Η άνωση σε φέρνει πάνω, και έξω από τη Νεκρά Θάλασσα έχει λάσπη την οποία βάζεις στο κορμί η οποία βοηθά στην ενυδάτωση της επιδερμίδας, και το καλό είναι ότι εκεί είναι δωρεάν! (γέλια!)



Ποια ήταν τα συναισθήματα όταν σε ενημέρωσαν για την πρώτη σου πτήση ως αεροσυνοδός;

Στην αρχή ήμουν αγχωμένη, διότι δεν ήξερα τι θα δω στο αεροπλάνο και τι θα αντιμετωπίσω. Μόλις έβαλα τη στολή μου, ένιωσα τόσο γεμάτη και τόσο ευτυχισμένη και είπα «Εδώ είμαι!». Δε μετάνιωσα στιγμή που έκανα στροφή προς το επάγγελμα της αεροσυνοδού. Ήταν, είναι και θα είναι το όνειρο μου, και δύσκολα θα το άφηνα. Είναι ένα επάγγελμα που δε νιώθεις ούτε μέρα ότι δουλεύεις. Αν το κάνεις σαν αγκαρία καλύτερα να κατεβείς από το αεροπλάνο.



Ποιο είναι το πιο περίεργο συμβάν που έζησες σε μια πτήση;

Σε μια κατάσταση πτήσης, πάντα συμβαίνουν περίεργα πράγματα! (γέλια!). Δε θυμάμαι να πέρασε κάποια πτήση και να μην είχαμε κάτι παράξενο, κάτι δύσκολο ή κάτι ωραίο. Μια φορά συγκεκριμένα, ήμασταν στην Αγγλία και φεύγαμε από την Τενερίφη, και ο καιρός ήταν πάρα πολύ κακός. Προσπαθήσαμε να προσγειωθούμε δύο φορές στο Μάντσεστερ αλλά δεν τα καταφέραμε, και αλλάξαμε προορισμό για να προσγειωθούμε στο Λονδίνο. Επίσης σε εκείνη τη πτήση πριν γίνουν όλα αυτά, υπήρχε μέσα στο αεροπλάνο μια επιβάτης η οποία δε μπορούσε να αναπνεύσει. Της έβαλα το οξυγόνο και το πιο άσχημο ήταν, πως η συγκεκριμένη κυρία πετούσε με δύο ανήλικα παιδιά, τα οποία και αυτά πανικοβληθήκαν βλέποντας τη γιαγιά τους σε αυτή την κατάσταση. Όταν ξεκινήσαμε την προσγείωση, λόγω των αναταράξεων η κατάσταση μέσα στο αεροπλάνο επιδεινώθηκε. Προσγειωθήκαμε τελικά στο Λονδίνο, και ένα παιδί έπαθε θρόμβωση στα πόδια και ήρθαν οι μονάδες Πρώτων Βοηθειών του αεροδρομίου και τους πήρανε. Περιμέναμε να μας δώσουν την άδεια να πετάξουμε πίσω στο Μάντσεστερ όπου ήταν ο αρχικός μας προορισμός αν και εφόσον υπήρχε βελτίωση του καιρού. Επικρατούσε μια μορφή χάους μέσα στην καμπίνα από τους επιβάτες. Όταν επιστρέψαμε τελικά, και πήγαμε πίσω στο ξενοδοχείο όπου διαμέναμε, τότε αντιληφθήκαμε το τι έγινε. Ήμασταν κι εμείς πολύ αναστατωμένοι μετά, αλλά, κατά τη διάρκεια μιας πτήσης, δεν έχεις την ευχέρεια του χρόνου να πανικοβληθείς. Ευτυχώς υπήρξε μια πολύ καλή συνεννόηση από όλο το πλήρωμα και με τους καπετάνιους και στο τέλος τα καταφέραμε.



Έτυχε να μην ξεκινήσει κάποια πτήση για οποιοδήποτε λόγο;

Σε μια πτήση, μας πήρανε τηλέφωνο από το αεροδρόμιο του Μπέρμιγχαμ και μας ενημέρωσαν ότι κάποιος επιβάτης είχε φίδια μέσα στην αποσκευή του. Έπρεπε να βγάλουμε όλες τις αποσκευές εκτός αεροπλάνου, υπήρξαν σχεδόν έξι ώρες καθυστέρηση, και τελικά δεν υπήρχε τίποτα. Ήταν σαμποτάζ απλά για να μην ξεκινήσει το αεροπλάνο.



Ποιο είναι το πιο όμορφο συμβάν που έζησες σε μια πτήση;

Το πιο όμορφο συμβάν σε μια πτήση ήταν όταν προσγειωθήκαμε, με φώναξε μια επιβάτης και μου έδωσε ένα χαρτί το οποίο με ζωγράφισε με την στολή μου και μου έγραψε από κάτω «Στην καλύτερη αεροσυνοδό». Ήταν πολύ συγκινητικό διότι ένιωσα πως εκτιμάται η δουλειά μου. Ένιωσα εκείνη τη στιγμή πως αυτό που πρόσφερα σε αυτή τη γυναίκα το εισέπραξε και το ανταπόδωσε με αυτό τον τρόπο. Ήταν πάρα πολύ γλυκό εκ μέρους της.



Ποιες είναι η σκέψεις από την τραγική πτήση της «Ήλιος» και πώς το διαχειρίζεσαι;

Κάθε χρόνο όταν κοντεύει ο καιρός από την μαύρη επέτειο εκείνης της πτήσης και του τραγικού τέλους που προκάλεσε το θάνατο τόσων ανθρώπων, έχουμε στο μυαλό μας πολλά. Τι έγινε πραγματικά, η αντίδραση, ποιος έφταιγε κλπ. Για όλους τους αεροσυνοδούς, είναι μια πάρα πολύ δύσκολη μέρα, πάντα την έχουμε στο μυαλό μας. Θεωρώ ότι σήμερα το αεροπλάνο είναι πάρα πολύ ασφαλές μέσο για να ταξιδέψει κάποιος και τα μέτρα ασφαλείας τα οποία λαμβάνει η κάθε εταιρία είναι τα μέγιστα. Επίσης κάθε χρόνο γίνεται εκπαίδευση στους αεροσυνοδούς για θέματα ασφαλείας, οπόταν είναι πολύ πιο ασφαλές να ταξιδεύεις με ένα αεροπλάνο παρά με οποιοδήποτε άλλο μεταφορικό μέσο.



Ποιες είναι οι καταστάσεις που βλέπεις στο αεροπλάνο και σου φτιάχνουν τη διάθεση;

Βλέπεις τόσους ανθρώπους καθημερινά και είναι κάποια μικρά πράγματα που με κάνουν και νιώθω τόσο όμορφα, όπως και όλους τους συναδέλφους. Για παράδειγμα, από ένα επιβάτη που θα τον βοηθήσεις να κάτσει στην καρέκλα του και θα σου πει χίλια ευχαριστώ, ένα παιδάκι που θα είναι διστακτικό να σου παραγγείλει κάτι. Ακόμα, όταν κάποιοι επιβάτες που φοβούνται να ταξιδέψουν και τους κρατάς το χέρι και προσπαθούμε να τους καθησυχάσουμε. Το πιο γλυκό από όλα για μένα που κάνουν οι επιβάτες, είναι όταν κάθονται στο κάθισμα και μπορεί να είναι ένα ζευγάρι και ο ένας από τους δύο να κοιμάται, όταν περάσουμε για να τους εξυπηρετήσουμε, να φροντίσει να πάρει και για τον άλλο, ούτως ώστε να έχει κάτι να φάει και να πιει όταν ξυπνήσει. Επίσης, όταν κρατάνε ο ένας το χέρι του άλλου κατά τη διάρκεια της προσγείωσης. Σε ευαισθητοποιούν πάρα πολύ όλα αυτά.



Πέρασαν ποτέ από το μυαλό σου εν ώρα πτήσης πως κάτι μπορεί να μην εξελιχθεί καλά και να γίνει το οτιδήποτε;

Την ώρα της απογείωσης και της προσγείωσης για εμάς είναι το πιο κρίσιμο σημείο. Μόλις κάτσουμε στην καρέκλα, είναι και στα εγχειρίδια της δουλειάς μας, ότι μπορεί να συμβεί κάτι πολύ άσχημο. Οπόταν, αυτό που ρωτάς, ναι το έχουμε στο μυαλό μας. Ναι μεν το βλέπουμε με αισιοδοξία, αλλά δε μπορείς να σκεφτείς από πριν αν θα πάει κάτι στραβά ή όχι. Εμείς είμαστε πάντα έτοιμοι για το χειρότερο σε κάθε πτήση. Έτσι όταν είσαι έτοιμος, το οτιδήποτε συμβεί μπορείς να το αντιμετωπίσεις με υπευθυνότητα και σοβαρότητα.



Πέρασε από το μυαλό σου ότι μπορεί εδώ να είναι το τέλος;

Στο περιστατικό που προανέφερα με την αναγκαστική πτήση στο Λονδίνο, είχα στο μυαλό μου ότι όντως μπορεί και να μην τα καταφέρουμε. Εκείνες τις στιγμές όμως, δε σκέφτεσαι ότι «Θα πέσει το αεροπλάνο και θα πεθάνουμε», αλλά εκεί σκέφτεσαι πώς να σώσεις τον κόσμο και πώς θα αποτρέψεις κάτι κακό που μπορεί να συμβεί. Όταν επιστρέψεις στο σπίτι, τότε σκέφτεσαι αν το αντιμετώπισες σωστά ή όχι και έρχονται όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της πτήσης.



Πώς αντέδρασαν οι δικοί σου άνθρωποι όταν τους ανέφερες ότι θα ακολουθήσεις το επάγγελμα της αεροσυνοδού;

Η οικογένεια μου ήταν επιφυλακτικοί στις αρχές στο ότι θα αφήσω το επάγγελμα το οποίο σπούδασα τόσα χρόνια για να ακολουθήσω το επάγγελμα της αεροσυνοδού. Το μόνο άτομο το οποίο με στήριξε εξ αρχής ήταν η γιαγιά μου. Ένα άτομο που μου είπε να κάνω αυτό που λέει η καρδιά μου και αυτό που αγαπώ και θα ήταν δίπλα μου για ό,τι ήθελα. Όταν ξεκίνησα την εκπαίδευση, έζησα ένα άσχημο περιστατικό. Μια μέρα πριν εκπαιδευτώ για τις πρώτες βοήθειες, έπαθε ανακοπή καρδιάς η γιαγιά μου, και της πρόσφερα τις πρώτες βοήθειες. Μια μέρα μετά, έπρεπε να κάνω αυτό που έκανα την προηγούμενη μέρα στη γιαγιά μου. Όταν πήγα στη βάση μου και έβαλα τη στολή μου, η οικογένεια μου συγκινήθηκε που κατάφερα και έκανα το όνειρο μου πραγματικότητα και ήταν η γιαγιά μου δίπλα μου.


Πώς είναι να έχεις δική σου οικογένεια και να ασκείς αυτό το επάγγελμα;

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να έχεις δική σου οικογένεια και να ασκείς αυτό το επάγγελμα, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Δυστυχώς αυτό το επάγγελμα έχει ημερομηνία λήξης. Χρειάζονται πολλές θυσίες και πολλές μέρες μακριά από τους δικούς σου ανθρώπους, διότι γνωρίζεις ότι αφήνεις για 5-6 μέρες την οικογένεια σου, για να είσαι στο αεροπλάνο να εξυπηρετήσεις κάποια άλλα άτομα που θέλουν να πάνε στις δικές τους οικογένειες. Όπως όλα τα επαγγέλματα έχει και αυτό τα θετικά και τα αρνητικά του. Εγώ προσπαθώ να επικεντρώνομαι πάντα στα θετικά.



Υπάρχουν περιθώρια ανέλιξης σε αυτό το επάγγελμα και πού σταματούν οι φιλοδοξίες σου;

Ξεκινάς ως απλός αεροσυνοδός, μετά γίνεσαι Experience Cabin Crew (αεροσυνοδός που έχει πείρα) και μετά μπορεί να ανελιχθείς ως Υπεύθυνος Καμπίνας. Ακολουθούν επίσης και άλλα τα οποία μπορεί να ασχοληθεί ένας αεροσυνοδός. Όσον αφορά τις φιλοδοξίες μου, δεν πέρασε αυτή η σκέψη από το μυαλό μου για να είμαι ειλικρινής. Προς το παρόν απολαμβάνω το επάγγελμα, θα ήθελα να ανελιχθώ, αλλά και αν όχι, αυτή η δουλειά με γεμίζει.


Τι επιφυλάσσει το μέλλον για την Έλενα Θεοδώρου;

Αυτό που θέλω πάντα, είναι το επάγγελμα το οποίο ασκώ να είναι κάτι το οποίο αγαπώ και να το απολαμβάνω. Όταν είμαι στη δουλειά να μην το νιώθω σαν αγκαρία και να μπορώ να συνεισφέρω στο να ταξιδεύουν οι άνθρωποι με ασφάλεια.



Συνέντευξη απο τους:

Ανδρέας Κουτσόλουκας


Συντονισμός/Επιμέλεια:

Αιμίλιος Χατζηλιασή

Comments


bottom of page