Η Μαρίνα Σαββίδου γράφει για ένα τεράστιο ζήτημα που απασχολεί πάρα πολύ σήμερα, που δεν είναι άλλο από το Μεταναστευτικό. Υπάρχει τελικά αντιμετώπιση; Είναι τεράστιο το ζήτημα; Τι μπορεί να κάνει η Ευρώπη; Κάποια από τα ερωτήματα τα οποία θίγονται στο σημερινό άρθρο. Ευχαριστούμε τη Μαρίνα για το άρθρο της και σας ευχόμαστε καλή ανάγνωση.
Η απάντηση για το πως θα αντιμετωπιστεί το μεταναστευτικό μοιάζει με σταυρόλεξο για γερούς λύτες. Πολυδιάστατη, πολύπλευρη με ηθικά διλήμματα και πραγματικά νούμερα. Η αντιμετώπιση του; απλή στα λόγια αλλά σύνθετη στην πράξη.
Ακούμε τους αρμόδιους να τονίζουν την ανάγκη για ίσο καταμερισμό των βαρών. Όμως χωρίς βούληση από τα κράτη μέλη, ο ίσος καταμερισμός ειναι απλα ευχολόγιο. Οι χώρες της πρώτης γραμμης, μεταξύ αυτών και η Κύπρος η οποία δέχεται κατ' αναλογία πληθυσμού τις περισσότερες αιτήσεις ασύλου μετά την Αυστρία, αφήνονται αβοήθητες να αντιμετωπίσουν ένα κατα κύριο λόγο ανθρωπιστικό ζήτημα. Οι προκλήσεις πολλές. Η εργαλειοποίηση των μεταναστών από τον Ερντογάν, ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία αλλά και οι μεταναστευτικές ροές που αυξάνονται λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Η σύναψη συμφωνιών με τρίτες χώρες και η ανάγκη συνεργασίας με αξιόπιστους εταίρους είναι το πρώτο βήμα πρόληψης για την αποτροπή της διόγκωσης του προβλήματος, σε αυτό το σημείο.
Το «κακό» πρέπει όμως να χτυπηθεί στη ρίζα του. Και αναφέρομαι στα εγκληματικά κυκλώματα διακινητών. Με όπλο τους τα fake news, γεμίζουν βάρκες γεμάτες όνειρα και ελπίδες, με τελικό προορισμό τον Άδη. Η εξάρθρωση των δικτύων αυτών είναι προτεραιότητα για την αποτροπή της παράνομης μετανάστευσης. Σίγουρα χωρίς ένα δυνατό Φρόντεξ και συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών για ανταλλαγή πληροφοριών δεν μπορεί να επιτευχθεί πλήρως ο στόχος, για αυτό και τα παραπάνω αποτελούν κύριες προϋποθέσεις της όλης διαδικασίας.
Άπο εκεί και πέρα, χρειάζεται ένα ευρωπαϊκό σύστημα αντιμετώπισης, ολιστικό, συλλογικό, δομημένο και αποτελεσματικό.Ένα σύστημα που θα αποτελείται από διπλωματικά και οικονομικά μέτρα και θα αντιμετωπίζει το πρόβλημα μακροπρόθεσμα και στη ρίζα του.
Πολλά έχουν επιτευχθεί από πλευράς Ένωσης. Για παράδειγμα, Οι Ουκρανοί πρόσφυγες επωφελούνται από το σύστημα προσωρινής προστασίας και αυτό αποτελεί επιτυχία της Ένωσης αφού έχουν πρόσβαση σε πολλές υπηρεσίες και νιώθουν ασφαλείς.
Ωστόσο η παράνομη μετανάστευση έχει μακριά πλοκάμια.
Ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων, και όταν μιλάμε για σύνορα εννοούμε τα ευρωπαϊκά σύνορα και οι ταχείες διαδικασίες εξέτασης των αιτήσεων είναι μέτρα που πρέπει να τύχουν επανεξέτασης και ενίσχυσης.
Η αλληλεγγύη λοιπόν πρέπει να καταστεί υποχρεωτική όταν δεν επιδεικνύεται όπως πρέπει και όπως επιβάλλει η Ευρώπη των αρχών και αξιών. Μια Ένωση που γεννήθηκε και ανδρώθηκε στις
στάχτες του Β Παγκοσμίου, κατάφερε να ορθοποδήσει και να αντιμετωπίζει προκλήσεις τόσο στο εσωτερικό της αλλά και στη διεθνή σκακιέρα. Ενωμένη λοιπόν και αλληλέγγυα, δεν θα πρέπει να θυσιάζει,σαν πιόνι, κανένα κράτος μέλος της.
Κάθε άρθρο στη σελίδα είναι ανάλογα με την αξιολογική κρίση του αρθρογράφου.
Αρθρογράφος:
Μαρίνα Σαββίδου