Η ιδέα ήρθε στον Reed Hastings το 1997, όταν του επιβλήθηκε πρόστιμο 40 δολαρίων γιατί καθυστέρησε να επιστρέψει την ταινία Απολλο 13 σε ένα κατάστημα ενοικίασης ταινιών. Αυτό τον έβαλε σε σκέψεις για το πώς θα μπορούσε κάποιος να ενοικιάζει ταινίες..ταχυδρομικώς! Δεν είχε όμως εμπειρία σε αυτόν τον τομέα και έτσι παρουσίασε την ιδέα στον φίλο του και συνιδρυτή Marc Randolph. Για να καταφέρει να ξεκινήσει το Netflix, επενδυθήκαν αρχικά 2.5 εκατομμύρια και όσον άφορα την ταχυδρομική υπηρεσία, ο Randolph εμπνεύστηκε από το Amazon. Αρχική σκέψη ήταν η χρήση VHS κασετών αλλά ακολούθως απορρίφθηκε λόγω του υπερβολικού κόστους συντήρησης αλλά και ότι ήταν πολύ εύθραυστες για να επιβιώσουν την αποστολή ταχυδρομικώς. Τότε, αποφασίστηκε να χρησιμοποιήσουν DVD ανταγωνιζόμενοι έτσι με την βιομηχανία των καταστημάτων ενοικίασης DVD. Το 1999 εφαρμόστηκε και η σκεπτική της μηνιαίας συνδρομής με ένα μήνα δωρεάν δόκιμη, μια ιδέα που χρησιμοποιεί το Netflix μέχρι και σήμερα. Αυτό αποδείχθηκε τρομερή επιτυχία αφού βάση στατιστικών ερευνών, το 80% των χρηστών μετά την δωρεάν δόκιμη, μεταφέρονταν στην επί πληρωμή εκδοχή της πλατφόρμας.
Μέχρι το 2000, οι χρήστες του Netflix αυξήθηκαν στους 300.000 αλλά παρόλο που το Netflix γινόταν δημοφιλέστερο, δεν έβγαζε κέρδος. Αυτό οφειλόταν στο ότι σπαταλούσε πολλά χρήματα στην ταχυδρομική υπηρεσία, αφού ήταν ο μόνος τρόπος να διανέμουν τα DVD. Έτσι το Netflix αναγκάστηκε να προσφέρει στην Blockbuster να το αγοράσει για 50 εκατομμύρια δολάρια, μια προσφορά που απορρίφθηκε από τον CEO της Blockbuster, ο οποίος θεώρησε την προσφορά “αστεία”. Για την ιστορία, μια δεκαετία αργότερα, η Blockbuster κήρυξε πτώχευση και έκλεισε όλα της τα καταστήματα.
Παρά την απόρριψη, το Netflix συνέχισε να μεγαλώνει σταδιακά μέχρι που οι τρομοκρατικές επιθέσεις στις 9 Σεπτεμβρίου το 2001, επηρέασαν σε υπερβολικό βαθμό την οικονομία, σε σημείο που αναγκάστηκε να απολύσει περισσότερο από το ένα τρίτο των υπάλληλων του. Την επόμενη χρόνια, οι χρήστες του Netflix διπλασιάστηκαν και περισσότερες από 190.000 ταινίες αποστέλλονταν ταχυδρομικώς επί καθημερινής βάσεως! Ήταν την ιδία χρονιά που μπήκε στο χρηματιστήριο πουλώντας 5.5 εκατομμύρια μετοχές, στα 15 δολάρια ανά μετοχή, ενώ σήμερα μια μετοχή του Netflix αξίζει περίπου 635 δολάρια!
Το 2003, έξι χρόνια μετά την ίδρυση του, το Netflix είχε καθαρό κέρδος 6.5 εκατομμύριων δολαρίων και απαριθμούσε 1 εκατομμύριο συνδρομητές! Δύο χρόνια αργότερα, αποστέλλονταν περισσότερο από 1 εκατομμύριο ταινίες καθημερινά. Την ίδια χρόνια, το διαδίκτυο αναπτύχθηκε αρκετά ώστε να επιτρέψει στο Netflix να πλασάρει το “Netflix Box” στην αγορά, όπου ένας συνδρομητής θα μπορούσε να κατεβάσει μια ταινία και να την παρακολουθήσει στο σπίτι, χωρίς την ανάγκη του ταχυδρομείου και των DVD. Δυστυχώς όμως, αυτή η ιδέα ναυάγησε λίγο πριν την ανακοινώσουν δημόσια. Δεν ήταν μέχρι το 2007 όταν το Netflix συστήθηκε στο διαδίκτυο, με το γνωστό σύστημα αγοράς, “Video on Demand”, που επέτρεπε στον χρήστη να παρακολουθήσει μια ταινία όποια στιγμή το ήθελε, αντίθετα με το ότι ίσχυε μέχρι τότε. Καθώς αυτό το σύστημα γινόταν δημοφιλέστερο, οι πωλήσεις των DVD σημείωσαν σημαντική πτώση μεταξύ 2006 και 2011.
Τον Σεπτέμβριο του 2010 το Netflix πλάσαρε σε παγκόσμιο επίπεδο την πλατφόρμα όπως την γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή άμεση παρακολούθηση ταινιών και σειρών, χωρίς αναμονή και κατεβάσματα. Την αμέσως επόμενη χρονιά, η εταιρεία παρουσίασε το “Netflix Originals” που στην ουσία ήταν η εταιρεία παράγωγης ταινιών αποκλειστικά από το Netflix, χωρίς να εξαρτάται από άλλες εταιρείες. Τον Φεβρουάριο του 2013, έκανε πρεμιέρα η πρώτη σειρά παράγωγης Netflix, το πολιτικό δράμα House of Cards.
Για να κατανοήσουμε τον αντίκτυπο της επιτυχίας του Netflix, όταν ξεκίνησε, είχε μια ομάδα 30 ατόμων και 925 ταινίες. Σήμερα, έχει σχεδόν 10,000 υπάλληλους και προσφέρει πάνω από 15,000 ταινίες σε παγκόσμιο επίπεδο. Επίσης, σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθει το 2021, το Netflix μετρά 209 εκατομμύρια συνδρομητές ανά το παγκόσμιο και η συνολική του αξία ανέρχεται στα 228 δισεκατομμύρια δολάρια!
Αρθρογράφος
Λούκας Τσούκκας
Κάθε άρθρο στη σελίδα είναι ανάλογα με την αξιολογική κρίση του αρθρογράφου.