Η σημερινή συνέντευξη, είναι το πρώτο μέρος από την άκρως ενδιαφέρουσα και ειλικρινή συνέντευξη με τον Κύπριο Ευρωβουλευτή, Δημήτρη Παπαδάκη. Μας μιλά για την ΕΔΕΚ, τον Βάσο Λυσσαρίδη, την αληθινή άποψη που έχει για το Μαρίνο Σιζόπουλο, την κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη και πολλά άλλα. Ο κύριος Παπαδάκης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του, λέει τα πράγματα με όνομα τους και δε δειλιάζει να απαντήσει στις ερωτήσεις που το κάναμε. Ευχαριστούμε τον κύριο Παπαδάκη, όσο για την άμεση ανταπόκριση του, αλλά και για την ειλικρίνεια του. Μια συνέντευξη που αξίζει τον χρόνο και τον κόπο. Καλή ανάγνωση.
Πώς προέκυψε η ΕΔΕΚ και η πολιτική στη ζωή σας;
Ανδρέα μου, ήμουν πάντα πολιτικοποιημένος και τονίζω τη λέξη. Ο άνθρωπος ο οποίος κομματικοποιείται, αν δεν περάσει από την πολιτικοποίηση, είναι ένας φανατικός και ας μου επιτραπεί η έκφραση, ένας στούρνος. Ένας άνθρωπος που δε μπορεί να ακούσει άλλες απόψεις και αντιλήψεις, και επίσης πιστεύω πως είναι και επικίνδυνος. Εγώ θεωρώ ότι ο φανατισμός είναι ένα επικίνδυνο πράγμα. Είτε πολιτικός, είτε θρησκευτικός, είτε και ποδοσφαιρικός. Το γνωρίζεις πολύ καλά ότι είμαι ένθερμος οπαδός της Α.Ε.Κ, αλλά δε θα πάω να χτυπήσω κάποιο άλλο άτομο επειδή υποστηρίζει κάποια άλλη ομάδα. Θα τον πειράξω και θα κάνουμε την πλάκα μας, αλλά ως εκεί. Ο φανατισμός είναι μια αθλιότητα σε όλους τους τομείς και δεν είναι ανθρώπινη αντίδραση κατ’ εμέ. Από μικρός διάβαζα, ενδιαφερόμουν και μάθαινα διάφορα πράγματα. Όταν ήμουν 8 χρονών, αμέσως μετά την Εισβολή ήρθε ο Βάσος Λυσσαρίδης στη Λεμεσό να μιλήσει, και θυμάμαι να πηγαίνω με τη μητέρα μου και μια φίλη της. Άκουσα εκείνο τον άνθρωπο και με ενέπνευσε. Ο τρόπος που απαντούσε, ο τρόπος που στεκόταν αγέρωχος και τα έλεγε έτσι όπως έπρεπε να τα πει. Έπειτα, μετά μπήκα στη λογική τι είναι η κάθε ιδεολογία και τι εκπροσωπεί το κόμμα, και κατέληξα πως ήμουν σοσιαλιστής. Όταν πήγα για σπουδές ασχολήθηκα ενεργά με τη φοιτητική παράταξη του Αγώνα, όπου διετέλεσα και Πρόεδρος. Ακολούθησε μια πορεία τότε και όταν επέστρεψα στην Κύπρο, ήμουν στη Νεολαία της ΕΔΕΚ, όπου συμμετείχα σε διάφορες επιτροπές, όπου και εκεί διετέλεσα Πρόεδρος.
Πώς ήταν η δουλειά ως Εκπρόσωπος Τύπου της ΕΔΕΚ;
Ήταν μια δουλειά που έπρεπε να δουλεύεις με πλήρες ωράριο για να μπορείς να ανταπεξέλθεις. Είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο κομμάτι της πολιτικής ζωής, διότι πρέπει να είσαι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο αλέρτ, δεν πρέπει να σου φύγει το οτιδήποτε. Πρέπει να ξυπνάς νωρίς και να κοιμάσαι αργά το βράδυ, και πέραν των υπόλοιπων υποχρεώσεων που είχαμε, είμαι περήφανος για ένα πράγμα. Όταν ο τέως πρόεδρος της ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου ρωτήθηκε από κάποια άτομα τα οποία εκτιμούσαν το έργο μου, απάντησε πως «Ο Δημήτρης ουδέποτε μας κρέμασε». Να πω, πως ένας Εκπρόσωπος Τύπου, είναι πολύ εύκολο να κάνει το λάθος. Κάποιες φορές αποφασίζεις από μόνος σου ποια θέση θα εκφράσεις, γιατί δεν υπάρχει εγχειρίδιο για όλα τα θέματα. Βεβαίως είναι μια θέση η οποία δε μπορεί να είναι για πολλά χρόνια. Ανέλαβα ως Εκπρόσωπος Τύπου το 2006 και όταν το 2012 εκλέγηκα ως Γραμματέας της Κεντρικής επιτροπής της ΕΔΕΚ, υπέβαλα αμέσως την παραίτηση μου ως Εκπρόσωπος Τύπου, αλλά ασκούσα και τα δύο μέχρι το 2014 που εκλέγηκα Ευρωβουλευτής.
Πότε γνωρίσατε τον Βάσο Λυσσαρίδη;
Τον Βάσο Λυσαρίδη τον γνώρισα όταν ήμουν μαθητής. Έτυχε να πάω και στο σπίτι του δύο φορές, και θυμάμαι ένιωθα ένα δέος όταν μιλούσα μαζί του. Ξεκίνησα να είχα σχέσεις μαζί του όταν ήμουν στην Αθήνα ως φοιτητής. Τότε καλλιεργήθηκε μια σχέση απίστευτη μεταξύ εμού και του Βάσου. Τολμώ να πω όπως, ενός πατέρα και του γιου του. Ερχόταν στην Αθήνα και πάντα ήθελε να ήμουν στους ανθρώπους που τον συνοδεύαν, να τον βοηθήσω με το πρόγραμμά του, να πάμε να φάμε μαζί κλπ. Ήταν μια προσωπική σχέση ζωής, η οποία μου καλλιέργησε ένα αίσθημα το οποίο μπορούσα να λέω τα πάντα. Για παράδειγμα, θυμάμαι ότι σε ένα θέμα είχα διαφωνήσει έντονα με τον Βάσο και δημιουργήσαμε μια μικρή απόσταση η οποία άντεξε μόνο λίγους μήνες, μέχρι που με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να πάω από το σπίτι του να τα πούμε. Ο Βάσος θυμάμαι έλεγε, «όσο έχω τον Παπαδάκη στη Νεολαία, δε φοβάμαι τίποτα». Όταν έφυγε από πρόεδρος του κινήματος, ήμουν ο άνθρωπος που είχα την επαφή από το επίσημο κόμμα μαζί του. Δε συμμετείχε στις συνεδριάσεις, αλλά πήγαινα να τον πληροφορήσω, να μου πει την άποψή του, διότι πάντοτε μετρούσε η άποψη του Βάσου Λυσσαρίδη. Θέλω να τονίσω και για εκείνους που λένε ανοησίες και είναι μη σωστά πληροφορημένοι, ότι ποτέ δεν έκανε την όποια παρέμβαση για να «καπελώσει» την επόμενη ηγεσία και είμαι κάθετος σε αυτό. Δε θέλω να καπηλευτώ ποτέ τη σχέση που είχα με το Βάσο διότι είναι ένα κομμάτι της ζωής μου πολύ σημαντικό.
Πώς αντιμετωπίζετε την πολιτική όλα αυτά τα χρόνια;
Εγώ δε μπήκα στην πολιτική για να κάνω καριέρα. Επίσης, δε διεκδικώ να είμαι διά βίου πολιτικός. Θα είμαι πάντα πολιτικοποιημένος, θα συμμετέχω στα κοινά, πάντα θέλω να πηγαίνει ο τόπος μου μπροστά, μακριά από κομματικές προσεγγίσεις. Πραγματικά με θλίβει αυτά που ζούμε στην Κύπρο, δεν αξίζει στο λαό μας αυτή η τύχη την οποία έχουμε. Θέλω να προσφέρω όσο περισσότερο γίνεται, όχι με την έννοια που λένε οι περισσότεροι πολιτικοί και ο κόσμος κουράστηκε να τους ακούει. Θέλω να αλλάξω κάποια πράγματα, μέχρι και το μικρότερο στο οποίο μπορώ να βοηθήσω, νοοτροπίες, λογικές, να μπορέσω να το πάρω παρακάτω. Αντιλαμβάνεσαι όμως, ότι αυτό έχει κόστος, και αυτό το κόστος το έχω πληρώσει εσωκομματικά με τη διαγραφή μου. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν σταμάτησα να λέω τις δικές μου αλήθειες και τις δικές μου απόψεις και δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ, διότι δε θα μπορέσω το βράδυ να κοιμηθώ. Αυτό έχει να κάνει με την εντιμότητα ή όχι, των πολιτικών. Αν μπορούν κάποιοι με αυτά που κάνουν, να μπορούν να κοιμούνται τα βράδια, τι να πω; Οφείλουμε να λέμε την αλήθεια στον κόσμο, όσο δύσκολο και να είναι. Οι πολύ εύκολες πολιτικές απαντήσεις είναι επικίνδυνες. Πρέπει να πάμε και απέναντι στο ρέμα καμιά φορά για να εξηγήσουμε του κόσμου ποια είναι η πραγματικότητα. Νιώθω και μεγάλη απογοήτευση από ένα κομμάτι του τόπου μας. Αδιαφορία, ιδιοτέλεια, και πιστεύουν ότι είναι όλοι ψεύτες. Η Κύπρος είναι μικρή, μπορεί ο καθένας να δει το βίο του κάθε πολιτικού.
Ποια είναι η άποψη σας για τα όσα συμβαίνουν στην ΕΔΕΚ σήμερα; Πιστεύετε ότι το κόμμα αποδυναμώθηκε;
Θα πω κάτι με πόνο ψυχής, δεν υπάρχει ΕΔΕΚ. Υπάρχει ένας Μαρίνος Σιζόπουλος δίπλα από κάποια εξαπτέρυγα τα οποία δεν έχουν ούτε πολιτική αντίληψη, ούτε δράση, ούτε εκτίμηση από την κοινωνία. Κάποιοι από αυτούς κληθήκαν στις εκλογές και δεν κατάφεραν απολύτως τίποτα. Το να λέω πως είμαι αξιωματούχος ενός κόμματος όπου κατάφεραν και μαζεύτηκαν 85 άτομα με το ζόρι σε ένα στημένο συνέδριο, να δημοσιεύω αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ως εκπρόσωπος της ΕΔΕΚ, δεν σε κάνει πολιτικό. Εγώ ρωτώ απλά, με ποια δημοκρατική βούληση; Αυτοί οι άνθρωποί εμφανίζονται με ταμπέλα της ΕΔΕΚ. Βλέπουμε τι γίνεται τώρα με τους βουλευτές του κόμματος. Οι δύο βουλευτές είναι απέναντι από τον Μαρίνο Σιζόπουλο. Βλέπουμε να βάζουν βόμβες, αναμείξεις σε σκάνδαλα, το ένα πίσω από το άλλο. Αυτό δεν είναι η ΕΔΕΚ. Αυτό είναι ένας εφιάλτης της ΕΔΕΚ. Αν υπήρχε σήμερα ένα σοσιαλιστικό κόμμα, έπρεπε να δίνει προτάσεις για λύσεις στα προβλήματα του κόσμου. Ακούσατε κάποια πρόταση κοινωνικής πολιτικής το τελευταίο διάστημα; Το 2017 είχα την πρώτη πολιτική κόντρα με τον Μ. Σιζόπουλο για την κατάργηση του φόρου ακίνητης περιουσίας. Γιατί δηλαδή; Για να εξυπηρετήσουμε τις τσέπες μας και τους συνεταίρους; Γιατί εκείνα τα χρήματα που εισέπραττε το κράτος να μην πηγαίνουν σε ευπαθείς ομάδες, ή σε έργα ανάπτυξης στην τοπική αυτοδιοίκηση; Γιατί κάποιοι φίλοι έχουν οικόπεδα κοντά στην παραλία και αυξάνεται η τιμή τους χρόνο με το χρόνο και να πληρώνουμε ρεύμα, νερό κ.λπ. και η κοινωνία να μην εισπράττει τίποτα. Πού θα φτάσουμε σε αυτή την κοινωνία; Κρίνεσαι στην πράξη αν είσαι σοσιαλιστής ή όχι. Είναι απλό, δεν είναι σοσιαλιστής ο Μαρίνος Σιζόπουλος, και η «παρέα» του.
Με το Μαρίνο Σιζόπουλο σας ενώνει η ιδεολογία του σοσιαλισμού, το κόμμα της ΕΔΕΚ, και αγώνες που δώσατε επί προεδρίας του Βάσου Λυσσαρίδη και του Γιαννάκη Ομήρου. Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που σας χωρίζει;
Αποδείχθηκε πως δε μας ενώνει η ιδεολογία με τον Μαρίνο Σιζόπουλο. Εγώ θεωρώ ότι ο Μαρίνος Σιζόπουλος δεν έχει καμιά σχέση με τη σοσιαλιστική ιδεολογία σε όλα θέματα. Απέχει ο τρόπος ζωής του μακράν από το σοσιαλιστικό τρόπο ζωής. Ο σοσιαλιστής δεν πρέπει να είναι φτωχός, δεν πάω σε αυτές τις αντιλήψεις τις παρωχημένες. Πόσο μάλλον, και καλά πρέπει να περνά, και χρήματα μπορεί να έχει. Ο σοσιαλισμός είναι ο τρόπος με τον οποίο ζεις, οι άνθρωποί με τους οποίους συναναστρέφεσαι, να καταλαβαίνεις τα προβλήματα του κόσμου, και αν στο τέλος της ημέρας αγωνίζεσαι για τον κόσμο και όχι για τα προσωπικά σου συμφέροντα. Ο Μαρίνος Σιζόπουλος απέδειξε ότι αγωνίζεται μόνο για την πάρτη του. Κατέθεσε πρόταση νόμου, οι αισθητικοί να μη μπορούν να κάνουν laser παρά μόνο με την παρουσία δερματολόγου, , να πολεμήσει το ΓεΣυ για να μπορούν να συνταγογραφούν οι γιατροί οι οποίοι είναι εκτός ΓεΣυ. Όσον αφορά το τελευταίο, μπορεί να ήταν σωστή θέση για χάρη της συζήτησης, όμως από τη στιγμή που υπάρχει το conflict of interest, σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να το τοποθετήσει. Αλλά και η ηθική του, σκεφτείτε ότι όσοι τον στηρίξαμε για να ηγηθεί του κόμματος, είμαστε όλοι απέναντι του. Ποιος φταίει τελικά, ο ένας; Ή η συντριπτική πλειοψηφία μέσα στο κόμμα; Βάζω αυτό το ερωτηματικό και μένω μέχρι εδώ.
Στην πολιτική σας πορεία περάσετε πολλά, και ενδοκομματικά και εκτός. Μετανιώσατε που μπήκατε στην πολιτική μετά από όλα αυτά;
Στην προσωπική μου ζωή είχα κόστος διότι αναμείχθηκα στην πολιτική. Πολλοί αναμειγνύονται με την πολιτική, αλλά λίγοι έχουν ουσιαστική ανάμειξη, να ξοδέψουν χρόνο, να ενημερωθούν κλπ. Εγώ παθιάζομαι σαν άνθρωπος, αν τελειώσει η λέξη πάθος από τη ζωή μου τότε τελείωσα. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου λειτουργώ με πάθος. Σαφώς και με πίκραναν όλα αυτά που έζησα, όλη αυτή η λάσπη από πλευράς του Μαρίνου Σιζόπουλου και των «κολαούζων» του, τα προηγούμενα χρόνια. Ο πόλεμος ξεκίνησε από το 2017, και στις Ευρωεκλογές όλος ο μηχανισμός του κόμματος ήταν εναντίον μου, και αυτό κάνει την εκλογή μου ακόμα πιο σημαντική. Ας μου επιτραπεί να πω με λίγη αλαζονεία, ότι ο Μ. Σιζόπουλος κρύβεται στο ότι είναι πρόεδρος κόμματος και εκλέγεται χωρίς σταυρούς προτίμησης. Ας βγει δημοσίως να μας πει τι σταυρούς πήρε τα τελευταία χρόνια. Κανένας άλλος πολιτικός δεν δέχτηκε τον πόλεμο που δέχτηκα εγώ εσωκομματικά το 2019. Δεν μπορείς να φανταστείς. Απειλές σε συνεργάτες μου, ανώνυμα τηλεφωνήματα, παρακολουθήσεις, διαρρήξεις στο γραφείο μου, εκβιασμούς συναγωνιστών. Ψέματα και λάσπη ότι δήθεν δεν συνείσφερα στο κόμμα οικονομικά. Δεν υπήρξε στέλεχος της ΕΔΕΚ που να έδωσε περισσότερα στο οικονομικό κομμάτι από μένα, και είμαι απόλυτος. Όποιος έχει αντίθετη άποψη μπορεί να έρθει να το συζητήσουμε δημόσια. Τα περισσότερα πράγματα που είχαν να κάνουν με εμένα δε με επηρέαζαν. Είμαι σκληροτράχηλος, όπως ήταν και το παρατσούκλι μου στο Βαρώσι όταν ήμουν παιδί. Με επηρέαζαν, διότι έχω παιδιά, έχω τους δικούς μου ανθρώπους, τους συνεργάτες μου. Δε μπορεί ο καθένας να λέει δημόσια ότι καταχραστήκαμε Ευρωπαϊκά κονδύλια. Οι απειλές κατά των συνεργατών μου επίσης. Άκουσα πολλά και είδα πολλά, αλλά όταν προκάλεσα τον Μαρίνο Σιζόπουλο να καταθέσει στην αστυνομία όλα αυτά που ισχυρίζεται εναντίον μου, στο τέλος πήγα εγώ στην αστυνομία και τον κατήγγειλα. Δυστυχώς όμως η αστυνομία, να το πω ευθέως, τον κάλυψε. Του έδωσαν χρόνο για να μπορεί να πει πως τα κατέστρεψε. Ένας Δικαστής μου είπε χαρακτηριστικά, «Κύριε Παπαδάκη, πρώτη φορά συμβαίνει εν εξελίξει δικαστικής διαδικασίας και αστυνομικής έρευνας, να καταστρέφονται τεκμήρια, και να μην είναι ποινικό αδίκημα». Θεωρώ πως κανένας δεν πίστεψε αυτές τις κατηγορίες. Αποκαλύφτηκε πρόσφατα, με τη δημοσιοποίηση των οικονομικών καταστάσεων των κομμάτων, και στο τέλος ο μόνος πολιτειακός αξιωματούχος που συνείσφερε στην ΕΔΕΚ είναι ο Δημήτρης Παπαδάκης.
Ποια η άποψη σας για την Κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη τα δέκα χρόνια διακυβέρνησης της;
Την κυβέρνηση αυτή την επικρίνω για πάρα πολλά πράγματα. Δε μπορώ όμως, να μην της πιστώσω δύο πράγματα τα οποία έκανε. Τη σωστή εφαρμογή του μνημονίου, για να βγούμε από την κρίση και την εφαρμογή του ΓεΣυ με τα προβλήματα τα οποία έχει. Από την άλλη δε μπορώ να μην την επικρίνω για την κατάρρευση του Συνεργατισμού, για τα χρυσά Διαβατήρια, για την εμπλοκή στα Panama Papers, για θέματα Δικαιοσύνης και συγκάλυψης των σκανδάλων, τους άριστους των αρίστων. Για όλα αυτά που συμβαίνουν δεν μπορώ να κλείσω το στόμα μου και να μην τα πω. Ξέρεις, από τον καιρό που ήμουν γραμματέας του κόμματος, μέχρι που έφτασα στην κορυφή της ηγετικής κομματικής πυραμίδας, ποτέ δε λειτουργούσα ως «Το κόμμα πάνω απ’ όλα». Είναι θανάσιμο αμάρτημα για τον οποιονδήποτε ασχολείται με την πολιτική που έχει το κόμμα πάνω από την Κύπρο. Πρώτα απ’ όλα είναι το καλό της Κύπρου και μετά οι προσωπικές φιλοδοξίες ενός εκάστου για να ανελιχθεί. Είναι θεμιτές οι προσωπικές φιλοδοξίες αλλά εμένα με ενοχλούν αυτοί οι τύποι οι αριβίστες οι οποίοι γίνονται καραγκιόζηδες για να ανελιχθούν.
H σελίδα δεν υιοθετεί οποιαδήποτε άποψη εκφράζετε στην συνέντευξη.
Ανδρέας Κουτσόλουκας
Συντονισμός/Επιμέλεια:
Αιμίλιος Χατζηλιασή