Η σημερινή συνέντευξη αφορά την Στυλιανή Πίτσιλλου. Μια νέα κοπέλλα που ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική. Μέσα από τη συζήτηση μας, μάθαμε πολλά, πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με τη μουσική, την άποψη της για τη μουσική στην Κύπρο, πώς έτυχε και αγάπησε το τραγούδι και πολλά άλλα. Ευχαριστούμε από καρδιάς τη Στυλιανή, της ευχόμαστε κάθε καλό στην πορεία της και ευχόμαστε να έχει πάντα τη διάθεση και την αγάπη να προσφέρει στις νέες γενιές. Καλή ανάγνωση.
Πώς ήρθε η μουσική στη ζωή σου;
Η μητέρα μου είναι μουσικός και ο πατέρας μου είναι λάτρης της μουσικής. Μεγάλωσα μέσα στη μουσική και όπως αντιλαμβάνεσαι είχα πάντα πρόσβαση και στα μουσικά όργανα. Η μητέρα μου με ώθησε προς εκείνο το δρόμο μέσω του πιάνου τη φωνητική και ούτω καθεξής, αλλά η σχέση μητέρας-κόρης, δασκάλας-μαθήτριας επηρέασε τα μαθήματα του πιάνου που έκανα και γι’ αυτό τα σταμάτησα. Ακολούθησα έπειτα το μπουζούκι λόγω του πατέρα μου! Ξεκίνησα τα μαθήματα στην 6η δημοτικού μέχρι το λύκειο. Λόγω ότι ήμουν και μικρή και δεν ήταν συνηθισμένο για ένα κορίτσι να παίζει μπουζούκι, μου έκαναν και bullying στο σχολείο ως «η Στυλιανή με το μπουζούκι».
Πώς ανακάλυψες την αγάπη για το τραγούδι;
Πάντα τραγουδούσα είτε στο σπίτι, είτε με φίλους μου, και μια μέρα η μητέρα μου μού είπε, αφού τραγουδάς γιατί δεν ξεκινάς και μαθήματα. Ξεκίνησα τελικά τα μαθήματα δοκιμαστικά στο δημοτικό για αρχή κάπως ως χόμπι, αλλά στην πορεία το αγάπησα, βελτιωνόμουν και έτσι το κράτησα στη ζωή μου.
Πότε αποφάσισες ότι θα ασχοληθείς επαγγελματικά με τη μουσική;
Ποτέ δεν υπήρξε οποιαδήποτε φάση της ζωής μου που να είπα θα γίνω μουσικός. Πάντα ήταν υποσυνείδητα η απόφαση μου. Ήξερα από μικρή ότι αυτή ήταν η κατεύθυνση μου και στο κάτω κάτω ήταν το ένα πράγμα το οποίο αγαπούσα, με γέμιζε όταν ασχολούμουν με τη μουσική και γι’ αυτό πήρα το ακολούθησα. Ήταν η μόνη, αλλά και η καλύτερη επιλογή ως Στυλιανή.
Πώς αντέδρασαν οι δικοί σου άνθρωποι όταν τους ανακοίνωσες ότι θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με τη μουσική;
Η μητέρα μου ήταν και είναι πολύ υποστηρικτική στην απόφαση μου ως μουσικός και η ίδια. Ο πατέρας μου στην αρχή ήταν πολύ εντάξει στο να γίνω μουσικός, αλλά όταν κατάλαβε ότι θέλω να ασχοληθώ με το performance ήταν κάπως διστακτικός. Στην πορεία όμως αφού κατάλαβε τι είδος μουσικός αντιπροσωπεύω είναι πολύ υποστηρικτικός και είναι δίπλα μου και οι δύο.
Γιατί επέλεξες το εξωτερικό ως προορισμό των σπουδών σου;
Καταρχάς είχα το πλεονέκτημα με τη γλώσσα λόγω του ότι η μητέρα μου είναι Αγγλοκύπρια. Επίσης η μουσική στο εξωτερικό είναι πολύ προχωρημένη και για το είδος που ήθελα να ασχοληθώ. Αρχικά να πω πως δεν ήθελα να πάω στην τζαζ εξ ολοκλήρου, αλλά ήθελα να κάνω performance. Στην Κύπρο στην προκειμένη περίοδο ήταν πιο περιορισμένα τα πράγματα, διότι ήταν περισσότερο στην παραδοσιακή μουσική και στην κλασσική. Αποφάσισα έτσι να πάω στην Αγγλία για performance.
Πώς και γιατί έγινε η μετάβαση στην Κύπρο για τη συνέχεια των σπουδών σου;
Λόγω της αυστηρότητας που υπήρχε στο Πανεπιστήμιο και μιας παρεξήγησης που έγινε σε μια εργασία, μου πρότειναν να συνεχίσω αντί της σπουδές μου στο Jazz and Performance στο Music Education. Δεν ήθελα να κάνω αυτό στη ζωή μου και έτσι αποφάσισα να επιστρέψω στην Κύπρο να συνεχίσω αυτό που ήθελα εξ αρχής και είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη με την επιλογή μου και δεν το μετανιώνω καθόλου.
Σπουδές στη τζαζ Μουσική. Τι είναι η τζαζ και πώς βρίσκεις το συγκεκριμένο είδος;
Η τζαζ ξεκίνησε όταν ήταν διάφορα όργανα στη σκηνή, κυρίως πνευστά. Δεν υπήρχε φωνή και αυτοσχεδίαζαν για να εκφραστούν. Ξεκίνησε δηλαδή από αυτοσχεδιασμό. Έπειτα μπήκαν οι κοπέλες στη σκηνή για τη φωνή κυρίως. Την τότε εποχή δεν ήθελαν να βλέπουν κοπέλες στη σκηνή για να μην αποσπάτε η προσοχή τους. Για μένα η τζαζ είναι τρόπος έκφρασης, με ενθουσιάζει διότι μπορώ να αυτοσχεδιάσω και σε σύγκριση με την κλασσική μουσική είναι ότι στη τζαζ μουσική μπορείς να βάλεις τον εαυτό σου στην ερμηνεία. Είναι απαιτούμενο να βάλεις το στοιχείο σου μέσα.
Θα ήθελες να φύγεις από την Κύπρο για να συνεχίσεις την καριέρα σου; Θεωρείς ότι ένας μουσικός μπορεί να μείνει στην Κύπρο για να έχει μια αξιόλογη καριέρα;
Καταρχάς να πω ότι δεν μπορώ να κρίνω αν όντως η Κύπρος είναι η κατάλληλη, αλλά με βάση τα όσα ξέρω ως τώρα ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει η ζωή. Εγώ όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου στο εξωτερικό ο στόχος μου ήταν να μείνω στο εξωτερικό για κάποια χρόνια. Όσον αφορά την καριέρα, εξαρτάται από το τι θέλει να κάνει ο καθένας. Αν θέλει να ασχοληθεί με τη διδασκαλία τότε είναι μια χαρά. Αν από την άλλη θέλει να ασχοληθεί με την ερμηνεία τότε, πρέπει να το σκεφτεί καλά. Στην Κύπρο η πλειοψηφία ακούει συγκεκριμένα είδη μουσικής διότι αυτά είναι μέσα στην κουλτούρα μας και δεν είναι καθόλου κακό. Αυτό σιγά σιγά έχει αρχίσει να αλλάζει αλλά θεωρώ ότι και στην Κύπρο μπορεί κάποιος να κάνει καριέρα και να βιοπορίζεται μέσα από τη μουσική.
Εσύ πώς το αντιμετωπίζεις αυτό το θέμα και τι θα ήθελες να κάνεις;
Είναι πολύ δύσκολη ερώτηση! Για να είμαι ειλικρινής έχω μικρούς και κοντινούς στόχους και αν μου δοθεί η ευκαιρία θα το κάνω και θα «ποντάρω» για όσο περισσότερα μπορώ. Σίγουρα θέλω να δουλέψω στο εξωτερικό αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα και ένας διχασμός. Στην Κύπρο υπάρχουν συνάδελφοι που ασχολούνται με τη μουσική που ασχολούμαι κι εγώ αλλά μπορείς να ξεχωρίσεις. Νιώθεις δηλαδή ότι υπάρχεις. Από την άλλη στο εξωτερικό είναι τόσος πολύς ο ανταγωνισμός που ταυτόχρονα ξεκινάς από το μηδέν.
Υπάρχει έξαρση των Talent shows. Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτά; Πιστεύεις ότι μπορεί κάποιος καλλιτέχνης να αναδειχθεί μέσα από αυτά; Θα πήγαινες ποτέ σε κάποιο talent show;
Σίγουρα όταν πας σε ένα talent show αναδεικνύεσαι. Υπάρχουν αρκετοί που τα βλέπουν, αλλά στην Κύπρο κυρίως, ένα σημαντικό κομμάτι που επηρεάζει την επιτυχία ενός καλλιτέχνη είναι η δικτύωση. Αν συμμετάσχει κάποιος σε ένα talent show έχει την ευκαιρία να αναδειχθεί αλλά δε νομίζω ότι μπορεί να αναπτυχθεί ιδιαίτερα μουσικά. Για μένα σημασία είναι να μαθαίνω συνεχώς και να μη μένω στάσιμη. Θέλω επίσης αυτά που έμαθα και θα μάθω στο μέλλον, να τα μεταφέρω σε άλλους σε κάποια φάση στη ζωή μου.
Ποιος/α μουσικός έχει επηρεάσει την πορεία σου και γιατί;
Η μουσικός που με επηρέασε περισσότερο είναι η Amy Winehouse. Όταν την άκουα αρχικά, δεν ήξερα για το ιστορικό της ή οτιδήποτε για τη ζωή της, αλλά μου άρεσε πολύ η μουσική της. Όταν συνειδητοποίησα ότι είναι μια πολύ ξεχωριστή φωνή, παρακολούθησα πολλές συνεντεύξεις που έδωσε που μιλούσε για τη ζωή της και για τα μουσικά της ερεθίσματα. Ανακάλυψα ότι έχουν βάση στη τζαζ και στη μπλουζ. Η Amy Winehouse είναι η μουσικός που θέλω να είμαι κοντά. Δε θέλω να κάνω ότι έκανε αλλά θέλω να είμαι σε αυτό τον «κύκλο». Έτσι βασίστηκα στα δικά της ερεθίσματα και σιγά σιγά ανακάλυψα πολλά πράγματα σχετικά με τη μουσική.
Ποιο είναι το πιο ξεχωριστό σου τραγούδι; Ποιο είναι το τραγούδι που σου αρέσει περισσότερο στη σκηνή; Και ποιο είναι το guilty pleasure song σου;
Το πιο ξεχωριστό τραγούδι για μένα το Angel eyes για να είμαι ειλικρινής. Το τραγούδι που μου αρέσει περισσότερο να ερμηνεύω είναι το You know I’m no good της Amy Winehouse. Όσον αφορά το guilty pleasure song, δεν έχω ένα τραγούδι συγκεκριμένο, αλλά έχω είδη μουσικής. Κάποιες φορές μπορεί να ακούω μέταλ σε μεμονωμένες στιγμές.
Αν δεν είχες ασχοληθεί με τη μουσική τι θα επέλεγες να κάνεις στη ζωή σου;
Η μουσική ήταν η μόνη και η καλύτερη επιλογή για μένα όπως είπα και πριν. Ως μουσικός πρέπει να έχεις και ένα δεύτερο πλάνο, διότι δεν ξέρεις τι μπορεί να σου τύχει. Παρατήρησα ότι τα άλλα πλάνα που είχα ήταν καλλιτεχνικού περιεχομένου. Όπως αισθητική, κομμωτική και αυτά. Επίσης, ιστορία πέρασα μια φάση που θα ήθελα να εμβαθύνω. Μπορεί να σχεδίαζα κοσμήματα, να έκανα designs για ιστοσελίδες. Θέλω να βρω ευκαιρίες μα ασχοληθώ και με κάποια από αυτά. Ακόμα, ηχολήπτης θεωρώ ότι θα μου άρεσε πάρα πολύ.
Βίωσες τον σεξισμό ή την φυλετική υποτίμηση στο επάγγελμα; Πιστεύεις ότι το να είσαι μουσικός είναι υποτιμημένο στα μάτια του κόσμου;
Θεωρώ ότι δε βίωσα κάτι τόσο τραγικό μέχρι σήμερα. Πολλές φορές με ρωτάνε πώς και δεν κάνω ναρκωτικά και αλκοόλ διότι αρκετός κόσμος θεωρεί ότι οι μουσικοί είναι «καταστραμμένοι». Δεν είναι έτσι. Δεν κάνουν όλοι οι μουσικοί καταχρήσεις και όσοι το πιστεύουν πρέπει να το αποβάλουν αυτό από μέσα τους. Στην Κύπρο υπάρχει μια εικόνα για ένα μουσικό και δε μπορώ να καταλάβω το λόγο. Όσον αφορά τον σεξισμό και την υποτίμηση, όπως είπα δεν το βίωσα τόσο έντονα, άλλα κάτι που μπορώ να προσθέσω, είναι ότι οι περισσότεροι μουσικοί ή θα τους κλείσουν τις δουλειές τους, ή από στόμα σε στόμα. Αν πάρω εγώ τηλέφωνο για παράδειγμα που είμαι η Στυλιανή είμαι 21 ετών και θέλω να δουλέψω σε ένα μαγαζί, ίσως να μην με πάρουν σοβαρά, διότι είμαι κοπέλα, είμαι νεαρή και θα θεωρήσουν ότι δεν είμαι επαγγελματίας. Γι’ αυτό όταν κλείνω τις δουλειές, παρατήρησα ότι σε προηγούμενους χώρους που είχα δουλέψει, κάποιοι τα είχαν καλύτερα με άνδρα συνάδελφο μου που είχαν πιο «φιλικές» σχέσεις. Φυσικά δεν είναι παντού έτσι και υπάρχουν και ιδιοκτήτες μαγαζιών που είναι κύριοι και δεν ξεχωρίζουν φύλα, αλλά βλέπουν το ταλέντο του καλλιτέχνη.
Ποια είναι τα συναισθήματα που έχεις όταν τραγουδάς;
Σίγουρα υπάρχουν φορές που κουράζομαι, διότι είναι δουλειά. Δεν το βλέπω ως δουλειά αλλά υπάρχει κούραση. Αλλά το τι θα νιώσεις και το πόσο καλά θα περάσεις, εξαρτάται πάντα και από το ακροατήριο και ταυτόχρονα εξαρτάται κι από μένα. Πάντα θέλω να τραγουδώ και θα κάνω ό,τι μπορώ να κάνω το ακροατήριο να περάσει καλά, το οποίο με ανησυχεί κατά τη διάρκεια που τραγουδώ.
Ποιο είναι το πιο παράξενο πράγμα που σου έτυχε επί σκηνής;
Δεν ήταν παράξενο, ήταν ένα δυσάρεστο γεγονός που δε με έκανε να νιώσω όμορφα και με προβλημάτισε για αρκετό καιρό. Τραγουδούσα σε ένα ξενοδοχείο στο οποίο ήταν ξένοι οι πελάτες και υπήρχε ένα κομμάτι του ακροατηρίου που να ήταν κάπως μεθυσμένοι και μου ζήτησαν να τραγουδήσω κάτι που δεν ήταν στο ρεπερτόριο μου και δεν το ήξερα. Τότε άρχισαν να φωνάζουν και να με γιουχαΐζουν και ήθελαν να κατεβώ από τη σκηνή. Από τη μια με επηρέασε διότι δε μπορούσα να ικανοποιήσω τους ακροατές μου, αλλά από την άλλη δεν ήταν αυτό που εκπροσωπούσα. Πρέπει κάποιες φορές να καταλάβουμε ότι οι μουσικοί δεν γνωρίζουν όλα τα τραγούδια και δε μπορούν να τραγουδήσουν ό,τι θέλουμε. Αν μπορούσα να το κάνω θα το έκανα ως ένα σημείο, αλλά οι μουσικοί δεν είμαστε τζουκμποξ.
Πού βρισκόμαστε μουσικά στην Κύπρο; Υπάρχει μουσική παιδεία;
Υπάρχει και αυτό που αντιλήφθηκα είναι ότι παρότι στην Κύπρο κυριαρχούν κάποια συγκεκριμένα ρεπερτόρια που δεν είναι καθόλου κακό, σιγά σιγά ότι με την ανάπτυξη της τεχνολογίας ακούει κομμάτια στο Instagram και TikTok για παράδειγμα, και όταν τα τραγουδήσω, το γνωρίζουν και το τραγουδούν κι αυτοί. Υπάρχει μουσική παιδεία στην Κύπρο και όσο περνά ο καιρός αναπτυσσόμαστε περισσότερο.
Ποιοι είναι οι στόχοι της Στυλιανής Πίτσιλλου για το μέλλον και ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις στον κόσμο;
Οι στόχοι μου για το μέλλον δεν είναι συγκεκριμένοι, και αν έχω νομίζω πως ακόμα να τους ανακαλύψω. Σίγουρα θα ήθελα να βοηθήσω και να συμμετάσχω στο να μεγαλώσει η μουσική και να μάθει ο κόσμος. Θέλω να κάνω ό,τι μπορώ να το περάσω στους νέους. Το μήνυμα που θα ήθελα να περάσω στον κόσμο, είναι να ανοίξουμε τους ορίζοντες μας, να είμαστε δεκτικοί σε νέα πράγματα και να μην κλείνουμε τις πόρτες σε αυτά που έρχονται στη ζωή μας. Να έχουμε το πάθος να παλεύουμε γι’ αυτά που θέλουμε και αυτά που αξίζουμε και να έχουμε στόχους.
Συνέντευξη απο τους:
Ανδρέας Κουτσόλουκας
Συντονισμός/Επιμέλεια:
Αιμίλιος Χατζηλιασή