Η σημερινή συνέντευξη αφορά τον Θεοφάνη Κώστα. Ο Θεοφάνης μας μιλά για τις επιλογές που έκανε για το μέλλον του και πώς τις πήρε, το φοιτητικό συνδικαλισμό, την αγάπη του για τη νεολαία και πάρα πολλά άλλα. Ο Θεοφάνης είναι ένας άνθρωπος που βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον και έχει να περάσει πολλά μηνύματα. Ευχαριστούμε τον Θεοφάνη για την αποδοχή της πρόσκλησης και την κουβέντα που είχαμε, και του ευχόμαστε τα καλύτερα. Καλή ανάγνωση.
Πώς αποφάσισες να σπουδάσεις Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και μηχανικός υπολογιστών και να ασχοληθείς γενικότερα με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές;
Την επιλογή της σπουδής οι περισσότεροι την κάνουν γύρω στην τρίτη λυκείου, όμως για να είμαι ειλικρινής η δική μου απόφαση πάρθηκε από το γυμνάσιο. Από πολύ μικρή ηλικία, είχα κλίση και αγάπη για τα μαθηματικά και τη φυσική. Όταν ξεκίνησα την αναζήτηση τι θα κάνω στο μέλλον μου, ήμουν στο δίλημμα αν θα γίνω μαθηματικός. Η σπουδή των μαθηματικών σου δίνει τεχνικές γνώσεις αλλά μετά πρέπει να τις μετουσιώσεις στη ζωή. Εμένα μου άρεσε πολύ και ο προγραμματισμός και είπα ότι θα ακολουθήσω τη μηχανολογία. Είναι και ο πατέρας μου ηλεκτρολόγος αυτοκινήτων, οπότε όταν ήμουν στην τρίτη λυκείου έκανα και κάποια όνειρα ότι θα αναπτυχθεί η τεχνολογία και τα αυτοκίνητα, οπότε θα έρθω να δώσω την επόμενη νότα στην υφιστάμενη επιχείρηση. Πέρασα τελικά ηλεκτρολόγος μηχανικός και μηχανικός υπολογιστών. Έπειτα, αντιλήφθηκα ότι μου αρέσει ο προγραμματισμός, αλλά μέσα από την ενασχόληση μου με τα κοινά και το ότι απολαμβάνω να μιλώ με κόσμο, δε θα ήθελα να είμαι αυτός που θα έκανε τον προγραμματισμό. Θα ήθελα να είμαι αυτός που έρχεται σε επαφή με τον πελάτη, να ακούσει τι θέλει, και μετά να του κάνω ένα πλάνο και να το δώσω στον προγραμματιστή. Εξ ου και έκανα μεταπτυχιακό στη Διοίκηση επιχειρήσεων.
Τι μαθαίνεις στη Διοίκηση επιχειρήσεων και πώς αποφάσισες να κάνεις μεταπτυχιακό τίτλο σε κάτι που δεν είναι άμεσα συνδεδεμένο με το πρώτο σου πτυχίο;
Στη Διοίκηση επιχειρήσεων μαθαίνεις πώς είναι μια επιχείρηση και πώς λειτουργεί η διαπροσωπική σχέση. Αν με ρωτήσεις πώς φαντάζομαι στο μέλλον τον εαυτό μου, είναι να μπορώ να καταλάβω τι ζητά ο πελάτης και με τις γνώσεις μου στην πληροφορική, να το αφομοιώσω, να το δομήσω και έπειτα να το δώσω στον υφιστάμενο προγραμματιστή για να το διευθετήσει. Αυτό είναι το τωρινό μου πλάνο, αλλά για να είμαι ειλικρινής είμαι ο άνθρωπος που λέει ποτέ μη λες ποτέ. Το μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων κατά την άποψη μου, δεν είναι απαραίτητα πτυχίο γνώσεων, αλλά πτυχίο δεξιοτήτων.
Όλες τις σπουδές σου τις έκανες Κύπρο; Γιατί δεν επέλεξες το εξωτερικό για προορισμό των σπουδών;
Είχα περάσει στο Πανεπιστήμιο Κύπρο και είχα περάσει την ίδια σπουδή και στο Μετσόβιο Αθηνών. Όντας στρατιώτης εκείνο τον καιρό, και με τον καλύτερο μου φίλο να σπουδάζει την ίδια σπουδή στο Μετσόβιο πήγα κάποια ταξίδια στην Αθήνα να τον επισκεφτώ. Είδα πώς είναι η φοιτητική ζωή και γνωρίζοντας τον 18χρονο εαυτό μου τότε, είπα ότι αν πάω στην Ελλάδα, θα με παρέσυρε η διασκέδαση. Φυσικά και αυτό δεν ισχύει για όλους, αλλά όπως είπα γνωρίζοντας τον εαυτό μου τότε, έβαλα κάτω τη λογική μου και έκρινα ότι θα ήταν καλύτερα για μένα να μην πάω στην Ελλάδα. Τώρα αν με ρωτήσεις γιατί δεν πήγα εξωτερικό στο μεταπτυχιακό, η απάντηση είναι απλή, ερωτεύτηκα! (γέλια!). Γνώρισα την κοπέλα μου στο δεύτερο έτος των σπουδών μου, ξεκινήσαμε να συζούμε έπειτα από κάποια χρόνια και δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία της σχέσης εξ αποστάσεως, αν και πιστεύω ότι η σχέση μας θα κρατούσε ακόμη και από απόσταση. Επίσης και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου όπου έκανα το μεταπτυχιακό μου, είναι τρομερό Πανεπιστήμιο και είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτό.
Μετανιώνεις που έμεινες στην Κύπρο και δεν πήγες στο εξωτερικό, και αν είχες την επιλογή να πας σε μια χώρα, ποια θα ήταν αυτή;
Δε μετανιώνω που έμεινα στην Κύπρο αλλά δε σου κρύβω ότι μέσα μου έχω τη σκέψη κάποιες φορές, πώς θα ήταν αν σπούδαζα Ελλάδα, ή Αγγλία. Αυτό το ερώτημα το είχα και στο δημοτικό, διότι οι καλύτεροι μου φίλοι πήγαν ιδιωτικό και θυμάμαι τη μητέρα μου να με ρωτάει αν θέλω να πάω σε ιδιωτικό σχολείο, αλλά ο προορισμός των σπουδών μου θα ήταν κυρίως στην Αγγλία και το εξωτερικό και όχι Κύπρο ή Ελλάδα. Θεωρώ όμως ότι ήταν μια καλή επιλογή η Αγγλία για κάποιο μεταπτυχιακό. Επίσης, αυτό που πιστεύω ακράδαντα, είναι ότι ο άνθρωπος πρέπει να πηγαίνει ταξίδια όταν έχει την ευκαιρία. Βλέπει τόσες διαφορετικές νοοτροπίες και αντιλήψεις και καταλαβαίνει ότι η χώρα του δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Χώρες που είναι δίπλα μας, αντιλαμβάνεσαι ότι βλέπουν εντελώς διαφορετικά κάποια πράγματα και είναι πολύ διαφορετικός ο τρόπος ζωής τους. Δε θα ήθελα να ζήσω στο εξωτερικό διότι για μένα η οικογένεια είναι το άλφα και το ωμέγα. Η σχέση που έχω με την οικογένεια μου δεν περιγράφεται. Η Κυπριακή κοινωνία και το Ελληνικό Έθνος γενικότερα, έχει πολύ ψηλά το θεσμό της οικογένειας, και όσο μπροστά και να πάει ο κόσμος αυτό πρέπει να το κρατήσουμε.
Τι σημαίνει για σένα πολιτική, και πώς προέκυψε η ενασχόληση σου με την πολιτική;
Αν μπορούσα να δώσω ένα ορισμό για την πολιτική θα ήταν ο εξής. Οποιαδήποτε ιδέα, σκέψη, δράση, πράξη δεν αφορά το εαυτό σου, και αφορά πάνω που δέκα ανθρώπους, είναι πολιτική. Αυτό που παρεξηγούν πάρα πολλοί είναι ότι οι νέοι δεν ασχολούνται με την πολιτική. Οι νέοι ασχολούνται με την πολιτική και μάλιστα πάρα πολύ. Ακόμα και η σκέψη ότι μπορεί να δω ένα άδειο χωράφι και αυτό θα ήταν καλό να το κάνουμε ένα πάρκο για να παίζουν τα παιδιά, είναι πολιτική. Όσον αφορά το πότε ξεκίνησα να ασχολούμαι με αυτό το κομμάτι, είναι από το σχολείο. Τότε, μου άρεσε να βγαίνω μπροστά και να υποστηρίξω σε θέματα που αφορούσαν τους μαθητές. Για να καταλάβεις, η γιαγιά μου αν και ήξερε ότι μου αρέσουν πολύ τα μαθηματικά, με παρότρυνε να γίνω δικηγόρος διότι όταν συνέβαινε κάτι με τα ξαδέρφια μου, θα ήμουν αυτός θα πήγαινε να τους υπερασπιστεί. Μετέπειτα, γυμνάσιο και λύκειο ήμουν ο πρόεδρος της τάξης και πήγαινα να μιλήσω με τον καθηγητή για θέματα που αφορούσαν την τάξη και τους συμμαθητές μου. Όταν πήγα στο στρατό, είχα το ρόλο του επιλοχία όπου κι εκεί είχα μια θέση που έπρεπε να ασχολούμαι με τους συμφάνταρους μου. Πηγαίνοντας μετά στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, ήρθα σε επαφή με τον Ανδρέα Σιέγκα και κάποια άλλα άτομα και ξεκίνησα σιγά σιγά να ασχολούμαι με το φοιτητικό συνδικαλισμό.
Γνώριζες πράγματα για την Πρωτοπορία και τον φοιτητικό συνδικαλισμό από πριν;
Για να είμαι ειλικρινής γνώριζα. Ήμουν ένας άνθρωπος που αν και μαθητής ή στρατιώτης γνώριζα για το φοιτητικό συνδικαλισμό. Ήμουν γνώστης, αλλά δεν περίμενα ότι θα ασχολούμουν τόσο. Εννοώ, ότι στην Πρωτοπορία προσφέρεις όσο θέλεις, όσο μπορείς και όσο σου επιτρέπει ο χρόνος και οι θυσίες που θέλεις να κάνεις. Ήρθα σε επαφή με τον Ανδρέα όπως προείπα, μου ανέφερε τι κάνει η Πρωτοπορία και είπα «εδώ είμαι». Έπειτα στην ενασχόληση μου με τα τμήματα, από τα μέλη, ένα από αυτά τα μέλη, ας μου επιτραπεί η έκφραση, πρέπει να ηγηθεί αυτής της αποστολής. Γίνομαι ο εκπρόσωπος τελικά του πρώτου έτους των Ηλεκτρολόγων μηχανικών με την Πρωτοπορία, όχι όμως εκλεγμένος διότι στο πρώτο έτος δεν υπήρχαν εκλογές. Στο δεύτερο έτος, γίνονται οι εκλογές και εξελέγη εκπρόσωπος ολόκληρου του τμήματος των Ηλεκτρολόγων μηχανικών. Στο τρίτο έτος, έρχεται ξανά ο Ανδρέας με τον Μιχάλη Κυπριανού, και μου ανέφεραν ότι οργανώνουν την ηγεσία της Πρωτοπορίας και διότι έδειξα κάποια πράγματα, μου ζήτησαν να γίνω αντιπρόεδρος της Πρωτοπορίας.
Πώς σε επηρέασε η πρόταση να γίνεις αντιπρόεδρος της Πρωτοπορίας και αν έπρεπε να κάνεις κάτι περισσότερο από αυτά που έκανες πιο πριν;
Το να γίνεις αντιπρόεδρος, και για να είσαι σωστός απέναντι στο ρόλο, θα έπρεπε για παράδειγμα να στερηθώ με δική μου απόφαση κάποιο χρόνο για τον εαυτό μου. Μια κουβέντα του Ανδρέα που θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ήταν ότι, μια μέρα έχει 24 ώρες, και όσο πολυάσχολος και να είναι κάποιος, και τις 24 ώρες δε μπορείς να της γεμίσει. Όταν δομήσεις το πρόγραμμα σου κατάλληλα, θα μπορείς να βρεις την κατάλληλη ώρα που χρειάζεται και για την Πρωτοπορία. Έγινα τελικά αντιπρόεδρος από το τρίτο έτος και μπορώ να πω ότι κέρδισα πολλά.
Τι σου πρόσφερε αυτή η ενασχόληση σου, και τι κέρδισες από την όλη εμπειρία του φοιτητικού συνδικαλισμού;
Παρόλες τις θυσίες που χρειάστηκε να κάνω και όλα τα υπόλοιπα, τελείωσα το πτυχίο και λόγω του ότι ήμουν στα δρόμενα της πολυτεχνικής, στα τμήματα των μηχανικών υπολογιστών, συμμετείχα στα πληροφοριακά συστήματα, έβλεπα σε μεγάλο βαθμό την υλοποίηση όλων αυτών που έκανα στα μαθήματα της σπουδής μου. Επίσης ήμουν στην επιτροπή εσωτερικής ποιότητας και έβλεπα πώς αξιολογούν κάποια πτυχία. Το κορυφαίο απ’ όλα είναι ότι στο τέταρτο έτος, ήμουν προεδρεύων της Φοιτητικής Ένωσης όπου συμμετείχα στο Διοικητικό Συμβούλιο του Πανεπιστημίου Κύπρου. Είχα δικαίωμα ψήφου για κάτι που μπορεί να γίνω 50 χρονών, και να μην έχω την τύχη να συνομιλήσω με κάποια άτομα με τα οποία συνομίλησα όταν ήμουν 23 ετών τότε. Είχα την τύχη όταν ήμουν αντιπρόεδρος της Πρωτοπορίας, να είμαστε μια ομάδα που ήμασταν ένα. Ο μεγαλύτερος τίτλος που μπορεί να έχεις στην Πρωτοπορία, είναι το να είσαι Πρωτοπόρος και με πλήρη ανιδιοτέλεια να προσφέρεις στην κοινωνία.
Πώς προέκυψε η θέση σου στη Νεολαία του Δημοκρατικού Συναγερμού;
Μετά την Πρωτοπορία, φαίνεται ότι κάποιοι είδαν την ενασχόληση μου με τα κοινά, και μου προτάθηκε μια θέση στη Νεολαία του Δημοκρατικού Συναγερμού, και πιο συγκεκριμένα Διευθυντής Οικονομικών και Διοίκησης. Αυτή η θέση μου έδωσε την ευκαιρία να παραμείνω ενεργός με τα κοινά, αλλά μου έδωσε και πολλές γνώσεις, γιατί έπρεπε να διαχειριστώ τα οικονομικά ενός οργανισμού. Αυτή η δουλειά μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω και να μιλήσω με πολλά άτομα. Δεν ξέρω ποια άλλη δουλειά στα 24 μου, θα μου έδινε την ευκαιρία τα κάνω όλα αυτά και να έχω τέτοια μεγάλη ευθύνη.
Πώς διαχειρίστηκες όλη αυτή την ευθύνη στα 24 σου και πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση;
Για να είμαι ειλικρινής, η απόφαση του να εμπλακώ δεν ήταν δύσκολη, διότι εκτός από την ενασχόληση μου με τα κοινά, ήταν κι ένας τρόπος να μείνω στη Λευκωσία όπου σπούδασα. Μετέπειτα όμως, αντιλήφθηκα ότι δεν ήταν πλέον εθελοντισμός. Εκτός από το κομμάτι της προσφοράς υπήρχαν και πολλές υποχρεώσεις. Έπρεπε να διαχειριστώ κάποιο μπάτζετ, και να πάρω κάποιες αποφάσεις που ήταν αποκλειστικά δικές μου, όσον αφορά τα οικονομικά της ΝΕΔΗΣΥ. Οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι είχα και μια τεράστια ευθύνη. Οπόταν ναι, ήταν δύσκολο, κι επίσης με το να παίρνεις κάποιες συγκεκριμένες αποφάσεις από τα 24 σου σε βοηθά να ωριμάσεις.
Νεολαία και Πολιτική. Πιστεύεις ότι η νεολαία αποστασιοποιείται από τα κοινά; Και πώς βλέπεις γενικότερα τα πράγματα;
Η νεολαία και η πολιτική είναι δύο αλληλένδετα πράγματα. Η πολιτική χρειάζεται τους νέους, και οι νέοι χρειάζονται την πολιτική για να εκφραστούν στην κοινωνία, για το πολιτικό γίγνεσθαι και ούτω καθεξής. Εγώ τον όρο «ο νέος δεν ασχολείται με την πολιτική» δεν τον υιοθετώ. Οι νέοι σήμερα «βομβαρδιζόμαστε» από πληροφορίες συνεχώς μέσα από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης κατά κύριο λόγο. Ένας νέος μπορεί να μην ασχολείται με τα κοινά, όμως θα γράψει την άποψη του στα Μέσα. Είμαστε μια γενιά που αν το δούμε κάπως διαφορετικά, το 2013 όταν ξεκίνησε η οικονιμική κρίση, κάποιοι τότε ξεκίνησαν τις σπουδές τους, είτε έκαναν τα πρώτα τους βήματα στην αγορά εργασίας ή στην πολιτική τους καριέρα. Επιπρόσθετα είμαστε οι νέοι, που δεν βιώσαμε τη φρίκη του πολέμου, αλλά βιώσαμε και βιώνουμε τα αποτελέσματα. Καλεστήκαμε να βιώσουμε εκτός από τον οικονομική κρίση, και την κρίση του κορονοϊού. Η γενιά η δική μας, κάνει τα βήματα για να κτίσει ένα σπίτι και να κάνει μια οικογένεια. Οπότε δε μπορούμε να πούμε πως ο νέος δεν έχει ανησυχίες, και από τη στιγμή που έχει ανησυχίες, τις εκφράζει. Μπορεί να αποστασιοποιήθηκε από την πολιτική, όμως δεν είναι οι νέοι που πρέπει να προσεγγίσουν της πολιτικές ιδέες, αλλά το αντίθετο. Πρέπει ως πολιτικές νεολαίες να δώσουμε φωνή στους νέους να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνοι τους.
Θεωρείς ότι υπάρχει ενδιαφέρον από όλες τις πολιτικές ιδεολογίες και παρατάξεις για το καλό της νεολαίας;
Για να είμαι ειλικρινής, αν και ανήκω ιδεολογικά στο Δημοκρατικό Συναγερμό, όταν καλέστηκα να συνεργαστώ με την Προοδευτική, την Αναγέννηση και άλλες πολιτικές φοιτητικές παρατάξεις, θεωρώ ότι κανείς δε θέλει το κακό της νεολαίας. Όλοι όσοι ασχολούμαστε με τις φοιτητικές παρατάξεις θέλουμε το καλό της νεολαίας, απλά διαφέρουν οι προσεγγίσεις μας. Γι΄ αυτό το λόγο οργανώνουμε εργατικά συμβούλια κι πρέπει να μιλήσω για παράδειγμα με κάποιο άτομο με εντελώς διαφορετική άποψη και καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα. Επίσης πιστεύω ότι κάποιοι άνθρωποι μεγαλύτεροι από εμάς, με σκοπό να «κρατήσουν» τους νέους δημιουργούν πόλωση, και αυτό έκανε τους νέους να «αηδιάσουν».
Πώς τα βλέπεις τα πράγματα να εξελίσσονται στη χώρα μας; Υπάρχει μέλλον και ελπίδα κατά την άποψη σου;
Θεωρώ ότι υπάρχει σοβαρό μέλλον, απλά αν θέλουμε να είμαστε πραγματιστές, ο κόσμος θα καλεστεί να περάσει από μια κρίση που αν αυτοί που διοικούν, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά στο παγκόσμιο σκηνικό, δε βρουν μια λύση, δυστυχώς όσο άσχημο και να ακούγεται, οδηγούμαστε σε καταστάσεις και εμπειρίες που ο κόσμος δεν είναι έτοιμος να βιώσει. Όσον αφορά την Κύπρο μας, πρέπει να εκτιμήσουμε τους κινδύνους που έχει η χώρα μας σε σχέση με τις εκλογές ή και τις καταστάσεις που υπάρχουν στις γειτονικές χώρες, κατά κύριο λόγο την Τουρκία και μέσα από τις κρίσεις που υπάρχουν όπως η οικονομική και η ενεργειακή κρίση, να καλεστούμε να ασχοληθούμε με την εδαφική μας ακεραιότητα. Επίσης πιστεύω ότι πρέπει να προσέξουμε την πράσινη μετάβαση και την τεχνολογική ανάπτυξη. Σκέψου πόσο αναπτύσσεται η τεχνολογία μας και αυτό πρέπει να το «εκμεταλλευτούμε» για το καλύτερο. Είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον, απλά πρέπει να γίνουν σωστές πολιτικές και σωστές αποφάσεις.
Ποιοι είναι οι στόχοι του Θεοφάνη Κώστα για το μέλλον;
Θα ήθελα να ασχοληθώ με πολιτικές της νεολαίας, να επεμβαίνω σε αποφάσεις που μπορεί να παρθούν, όμως δε φαντάζομαι τον εαυτό μου ως πολιτικό. Δεν προσβλέπω μια πολιτική καριέρα. Θεωρώ ότι ο κύκλος μου στη Νεολαία του Δημοκρατικού Συναγερμού, όσον αφορά το έμμισθό κομμάτι θα κλείσει. Θέλω να αξιοποιήσω τις γνώσεις από τις σπουδές στο εργασιακό περιβάλλον. Έχω σκέψεις να ανοίξω μια επιχείρηση με κάποιους φίλους και συνεργάτες με θέματα τεχνολογίας. Μου αρέσει η σκέψη του να κάνω κάτι δικό μου, αλλά πρώτα θα ήθελα να συλλέξω γνώσεις πριν πάρω τέτοια απόφαση. Κλείνοντας θα σου πω ότι λέω πάντα στην οικογένεια μου. Αν ένας άνθρωπος μπορεί να έχει μια δουλειά που τον γεμίζει, μια στέγη, ένα αυτοκίνητο, ένα εισόδημα να μπορεί να συντηρεί την οικογένεια του, και είναι ευτυχισμένος, τότε είναι ολοκληρωμένος. Το μήνυμα μου για το μέλλον είναι ότι είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος και ότι η νεολαία μας έχει πολλά αισιόδοξα μηνύματα, και πάρα πολλά να προσφέρει, γι’ αυτό να δώσουμε ευκαιρίες και φωνή στους νέους.
Συνέντευξη απο τους:
Ανδρέας Κουτσόλουκας
Συντονισμός/Επιμέλεια:
Αιμίλιος Χατζηλιασή