Δικηγόρος, Σκηνοθέτης, Πολιτικός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Διδακτορικός Φοιτητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μα πάνω απ’ όλα ένας υπέροχος άνθρωπος. Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης θα μάθουμε τον Ανδρέα Χρίστου σαν Δικηγόρο και Καθηγητή Πανεπιστημίου. Ήταν μια συνέντευξη στην οποία δεν είχαμε λόγια να περιγράψουμε όλα που προλαβαίνει να κάνει ο Ανδρέας και όλα σε τέλειο βαθμό. Ήταν μια καθοριστική συνάντηση για το Business Status Blog γιατί θέσαμε τον πήχη πιο ψηλά και καταλάβαμε ότι όταν θέλει ένας άνθρωπος.. τότε ΜΠΟΡΕΙ! Πιο κάτω μπορείτε να διαβάσατε το πρώτο μέρος της συνέντευξης.
1) Τι σημαίνει η Νομική για εσένα;
Η νομική είναι ένα «μέσο» να κάνεις το σκοπό σου, κι όταν εννοώ μέσο αντιλαμβάνεστε με ποια έννοια το εννοώ. Μέσο ικανοποίησης των στόχων σου, να μπορέσει κάποιος να βρει στην πορεία το δίκαιό του και για να ξέρεις πού πατά και πού βρίσκεται. Η νομική είναι ένα μεταφορικό μέσο σκέψεων, ιδεών αλλά κυρίως επίτευξη στόχων, έχοντας πάντα βάση τα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις και το γράμμα του νόμου. Ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει τα δικαιώματα του, και γνωρίζοντας ότι οι πλείστοι από εμάς δεν τα γνωρίζουν, είναι χρέος αυτών που αποφάσισαν να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα, να φροντίσουν να μάθει όσο περισσότερος κόσμος για τα δικαιώματα του.
2) Πώς αποφάσισες να ανοίξεις το δικό σου γραφείο;
Δούλευα σε ένα άλλο Δικηγορικό Γραφείο πριν ανοίξω το δικό μου και πιο συγκεκριμένα στο γραφείο του κυρίου Στεφάνου, τον οποίο τον υπερευχαριστώ για όλα όσα μου έδωσε. Οφείλω ευγνωμοσύνη στον Ηλία Στεφάνου που βρισκόμουν στο γραφείο του για έξι χρόνια. Έπειτα συνέχισα ανοίγοντας το δικό μου γραφείο όπου ήταν πάντα ένας στόχος μου. Υπήρχαν κάποιες σκέψεις για τη διεκδίκηση μιας Δικαστικής Έδρας, αλλά όπως γνωρίζουν πολλοί, μια τέτοια θέση χρειάζεται μια αποστασιοποίηση από τα κοινά, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και ούτω καθεξής. Εκτός αυτού θα χρειαζόταν να σταματήσω από το Πανεπιστήμιο αλλά και από το Θέατρο το οποίο λατρεύω.
3) Πώς κατάφερες μέσα σε δύο με τρία χρόνια να μετράς 10 άτομα στο γραφείο;
Μέσα από σκληρή δουλειά και προσπαθώντας να χτίσω την εμπιστοσύνη των πελατών μου αλλά και των παιδιών που δουλεύουν στο γραφείο. Προσπάθησα και προσπαθώ να κάνω το εργασιακό περιβάλλον άξιο αναφοράς παρόλη τη πολλή δουλειά που υπάρχει. Ήταν μια πολύ μεγάλη και δύσκολη προσπάθεια με τους συναδέλφους μου στο γραφείο. Όλοι μαζί δουλεύουμε κάτω από τις δικές μου οδηγίες. Μπορείτε να αντιληφθείτε την ευθύνη. Αλλά ποτέ δεν ήμουν ευθυνόφοβος, πάντα ήθελα να έχω ευθύνες. Θέλω να τονίσω ότι τα παιδιά που δουλεύουν στο γραφείο είναι συνεργάτες μου και όχι υπάλληλοι μου. Είναι άνθρωποι που έρχονται από τα δικά τους σπίτια, τις δικές τους καθημερινότητες και τις δικές τους ιστορίες. Οφείλω να τις σέβομαι και είναι σημαντικό για μένα να ξέρω ότι μπορώ να βοηθήσω να λύσουν τα δικά τους προσωπικά θέματα. Με ενδιαφέρει να επενδύω στο χαρακτήρα των ανθρώπων και όχι να βλέπω το κέρδος σαν απώτερο σκοπό. Ήμαστε μια ομάδα και θέλω να έχω μια οικογενειακή σχέση με τους συνεργάτες μου. Πράττω πάντα με αυθεντικότητα και δεν κάνω κάτι επειδή πρέπει να το κάνω!
4) Τι θεωρείς εσύ μια δύσκολη υπόθεση; Και ποια υπόθεση που ανέλαβες μπορείς να συμπεριλάβεις ως δύσκολη;
Δύσκολη υπόθεση θεωρώ μια υπόθεση που έχει σεξουαλικά αδικήματα. Σ΄ αυτά τα συγκεκριμένα αδικήματα έχω μια ηθική γραμμή. Αν ξέρω πως κάποιος έχει διαπράξει σεξουαλικό αδίκημα δεν υπάρχει περίπτωση να τον υπερασπιστώ. Δύσκολη υπόθεση είναι μια υπόθεση παιδικής πορνογραφίας, που υπάρχουν πολλά πράγματα πίσω και γύρω από αυτό τον τομέα. Παιδική πορνογραφία θεωρείτε μέχρι τα 17 έτη που είναι το έτος συναίνεσης, και πρέπει ένας άνθρωπος να περάσει το 14ο έτος της ηλικίας του για να έχει ποινική ευθύνη. Δυστυχώς στην Κύπρο λείπουν τα Δικαστήρια ανηλίκων, οι Δικαστές ανηλίκων και επιτροπές για τους ανήλικους. Επίσης θα πρέπει στην Κύπρο να υπάρχουν δομές αναμόρφωσης ακόμα και τους ποινικά ανεύθυνους να τους στείλουμε για να μπορέσουν να καλλιεργήσουν αξίες και ιδανικά.
Μια υπόθεση που σίγουρα είναι χαραγμένη στο μυαλό μου, στην οποία είμαι ο δικηγόρος της οικογένειας, είναι αυτή του Παναγιώτη Στεφανή από τους Τρούλλους, ο οποίος ήταν θύμα bullying. Το παιδί έχασε τη ζωή του από αλκοολική δηλητηρίαση. Είναι πολύ έντονο για μένα. Με απασχόλησε έντονα αυτή η υπόθεση γιατί υπήρχαν πρόσωπα ανήλικα να διαπράττουν bullying σε ένα άλλο ανήλικο.
5) Υπάρχει αδυναμία στο σύστημα της Κύπρου;
Φυσικά και υπάρχει. Δυστυχώς με την υπόθεση του Παναγιώτη δείξαμε τις αδυναμίες που έχει το σύστημα στη χώρα μας. Ζήτημα δεν είναι να τιμωρήσουμε κάποιον. Ο τιμωρητικός χαρακτήρας μιας ποινής είναι άλλος από τον αναμορφωτικό. Οι νέοι πρέπει να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία και αν κάποιος πρέπει να πάει στη φυλακή κρίνεται με τους μετριαστικούς παράγοντες ανάλογα με τις περιπτώσεις. Εδώ εμπλέκεται το Κράτος Προνοίας με το Κράτος Δικαίου που το δεύτερο δε μπορεί να δουλέψει χωρίς το πρώτος. Θα μείνω μέχρι εδώ γιατί αν συνεχίσω, μπορεί κάποιοι να θεωρήσουν ξανά ότι για κάποιο λόγο λέμε κάτι άσχημο και να μείνουμε στην προσωπική αντίληψη του καθενός. Προτιμώ γι’ αυτό να το αφήσουμε έωλο (γέλια).
6) Ποια η διαφορά της παιδεραστίας με την παιδοφιλία;
Δεν υπάρχει κάποιος επιστημονικός ορισμός. Εγώ προσωπικά τα ξεχωρίζω ότι στην παιδοφιλία δε βρίσκω κάποια κακοποίηση του ανηλίκου παιδιού. Στην παιδεραστία βρίσκω μια κακοποίηση έναντι του παιδιού. Η παιδοφιλία είναι η τάση που έχει ένας άνθρωπος, όταν το πράξει γίνεται παιδεραστία. Στη νομική επιστήμη το αφήνουμε πορνογραφία ανηλίκων και το αφήνουμε ως εκεί.
7) Ναρκωτικά στις μέρες μας. Πού ήμαστε σαν Κύπρος όσον αφορά τα ναρκωτικά σήμερα;
Καταρχάς να σας πω πως το Μεταπτυχιακό μου αφορά την ποινική μεταχείριση των εξαρτημένων προσώπων και το Διδακτορικό μου αφορά τη δικαιοσυγκριτική προσέγγιση Ελλάδας και Κύπρου με στοιχεία Αγγλίας και Καναδά. Θεωρώ ότι υπάρχουν κάποιες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο Κυπριακό Δίκαιο. Κάτι που δε μπορεί να καταλάβει κάποιος, είναι το πώς μπορεί να εθιστεί. Ακόμα και η χρήση της κάνναβης μπορεί να του προκαλέσει ζητήματα βραδυγλωσσίας ή και ζητήματα που αφορούν νευρώνες του εγκεφάλου του που μπορεί να τον επηρεάσει με μία μόνο χρήση. Ο περισσότερος κόσμος δεν το ξέρει ή θεληματικά το απορρίπτει! Είναι πολύ σοβαρό το ζήτημα γιατί υπάρχει μεγάλη χρήση πολλών ειδών ναρκωτικών αλλά εμένα με απασχολεί πάρα πολύ το γεγονός ότι ανήλικα πρόσωπα προβαίνουν σε διακίνηση ναρκωτικών. Στο πλαίσιο της ομαδοποίησης ένας έφηβος με σκοπό να είναι αρεστός σε μια ομάδα πολλές φορές ανεξάρτητα αν έχει ανάγκη τα χρήματα προβαίνει στην διακίνηση ναρκωτικών σε φίλους του σε σχολεία και ούτω καθεξής. Υπάρχουν περιπτώσεις που άτομα δεν έχουν λεφτά για να «πάρουν τη δόση τους» και καθίστανται βαποράκια για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν την έλξη τους προς τα ναρκωτικά.
8) Ποια η διαφορά μεταξύ εθισμού και εξάρτησης;
Ο εθισμός και η εξάρτηση δεν είναι μακριά! Στον εθισμό ο άνθρωπος μπαίνει σε μια διαδικασία πλέον που του αρέσει έντονα. Ο εθισμός είναι το πρώτο στάδιο και μπορείς να βγεις αναλόγως πιο εύκολα. Από την άλλη στην εξάρτηση που είναι πιο δύσκολο στάδιο δε μπορεί να βγει ο άνθρωπος μόνος του. Χρειάζεται παρέμβαση από ειδικό. Για να αντιληφθεί κάποιος πως εξαρτημένος, υπάρχει ιδιαίτερη διαδικασία που είναι η προπερίσκεψη που ουσιαστικά βλέπει πως κάτι δεν πάει καλά αλλά θεωρεί ότι δεν είναι τα ναρκωτικά η αιτία. Μετά πάει στην περίσκεψη που σκέφτεται ότι μήπως είναι τα ναρκωτικά και μετά η απόφαση, που αντιλαμβάνεται ότι είναι τα ναρκωτικά και λέει «εντάξει πρέπει να απεξαρτηθώ!». Η διαδικασία απεξάρτησης είναι πάρα πολύ δύσκολη μετέπειτα. Δυστυχώς αυτά υπάρχουν και στην Κύπρο, δεν πρέπει να νομίζουμε ότι ζούμε στην «Κύπρο των αγγέλων». Ο Ηράκλειτος είπε κάποτε «Παρόντες οι άνθρωποι απουσιάζουν». Άρα πολλές φορές όταν πρέπει να ενεργήσουμε σε κάποια θέματα δεν ενεργούμε με αποτέλεσμα να φθείρονται και οι αξίες μας.
9) Με όλες αυτές τις υποθέσεις, πώς μπορείς να κοιμάσαι;
Δεν μπορώ, πολλές φορές ξυπνώ στον ύπνο μου και οι σκέψεις μου δεν με αφήνουν να κοιμηθώ. Αυτό όπως καταλαβαίνετε δεν είναι υγιές. Υπάρχουν στιγμές που θέλεις να ξεσκάσεις και ώρες που επιθυμείς ένα καφέ με την παρέα σου. Ένα πράγμα που μετανιώνω είναι που δεν πήγα να δω μια θεία μου που ήταν βαριά άρρωστη και που τελικά την χάσαμε και δεν κατάφερα να την επισκεφθώ λόγω του καθημερινού μου προγράμματος. Κάποιες στιγμές νιώθω πως θα εκραγεί το μυαλό μου, όπου μερικές φορές δε μπορώ να το διαχειριστώ, γιατί όπως λέμε και χαριτολογώντας στα κυπριακά «Πόσο ν’ αντέξει το πλάσμα;» (γέλια)
10) Πώς αποφάσισες να συνδυάσεις τη Νομική με τη Σκηνοθεσία;
Αυτό μπορεί να απαντηθεί με την αγάπη και τον έρωτα. Την αγάπη που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Νομική νιώθω πως έχεις την ανάγκη να το κάνω γιατί το αγαπώ και από την άλλη, ο έρωτας που είναι το Θέατρο χρειάζεται, για να ποτίζει την αγάπη. Η νομική είναι στεγνή και η σκηνοθεσία είναι το νερό που ποτίζει την γη για να συνεχίσει να ανθίζει το λουλούδι.
11) Πώς αποφάσισες να διδάξεις Ποινικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας;
Μου άρεσε πάρα πολύ η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους γιατί είναι ωραίο να βλέπεις ανθρώπους να εξελίσσονται και να ξέρεις ότι εσύ τους το προσφέρεις και πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι πολύ σπουδαίο. Πιστεύω πως για να διδάξεις, πρέπει πραγματικά να το αγαπάς, έτσι ώστε να μπορείς να προσφέρεις την θετική αύρα προσπαθώντας να μεταφέρεις στους μαθητές κάτι που ίδιος δημιουργείς. Όταν διδάσκεις, προσφέρεις και λαμβάνεις ταυτόχρονα. Αν δεν το ζήσεις όσο κουρασμένος κι αν είσαι, αν δεν το αγαπάς δε θα το απολαύσεις πραγματικά με πόθο και ζωηράδα. Ακόμα μέσα από τη διδασκαλία μεταλαμπαδεύεις και συναισθήματα που είναι ένα αναπόφευκτο κομμάτι για μένα. Ο άνθρωπος χρειάζεται να γεμίζει από συναισθήματα στην καθημερινότητα του. Είσαι παιδαγωγός, όχι όμως κατ’ ανάγκη παιδαγωγός, δηλαδή άγεις ανθρώπους για το καλύτερο. Πάντα έχω στο μυαλό μου πως το μέλλον του τόπου είναι οι νέοι, και ξέροντας ότι αν πεις σε ένα νέο δυο πράγματα για να κάνεις την κοινωνία καλύτερη, είναι αξία ανεκτίμητη. Αν θέλουμε να υπάρχει πρόοδος στο μέλλον του τόπου πρέπει να καταλάβουμε πως από εμάς έρχεται η πρόοδος και πρέπει να «επενδύσουμε» στα παιδιά μας.
12) Η ανάπτυξη είναι η βασική σου αξία;
Η ανάπτυξη είναι πάρα πολύ σημαντική αξία, διότι η πρόοδος θα έρθει από εμάς, όχι από οποιοδήποτε άλλο για να μας την προσφέρει. Τα βήματα πρέπει να γίνονται στην ώρα τους και η κάθε ώρα είναι ώρα για να κάνεις βήματα για την ανάπτυξη. Ακόμα, ένα σημαντικό ζήτημα για μένα που το αναφέρω και στους φοιτητές μου, αλλά και στα παιδιά από τη Θεατρική Ομάδα του «Δημιουργείν» είναι ότι κάποια άτομα μπορεί να ξέρουν τι είναι μια αίθουσα διδασκαλίας ή μια σκηνή αλλά για δικούς τους λόγους να μη μπορούν ή να μη θέλουν να κάνουν ένα βήμα παραπάνω. Κατ’ εμένα πρέπει να το κάνουμε γι’ αυτά τα άτομα που δε μπορούν και έτσι να προσφέρουμε εμείς γι’ αυτούς δίνοντας τους την ώθηση.
Συνέντευξη από τους:
Ανδρέας Κουτσόλουκας
Αρτέμιος Ψύλλος
Συντονισμός/Επιμέλεια:
Μαργαρίτα Αγαπίου
Αιμίλιος Χατζηλιασή