Σήμερα έχουμε μαζί μας τον ένα και μοναδικό Φώτη Γεωργίδη. Σ' αυτή τη συνέντευξη ο Φώτης μας εξηγεί πώς αποφάσισε να γίνει ηθοποιός, και μας εξιστορεί πολλά για τη ζωή του, το θέατρο, πράγματα που θα του μείνουν αξέχαστα, και φυσικά πράγματα για τη σειρά που αγαπήθηκε από όλους, το Κάμπινγκ. Ευχαριστούμε το Φώτη για την άμεση αποδοχή της πρόσκλησης μας, την πολύ ωραία κουβέντα που είχαμε που δε μπορούσε να λείπει το άφθονο γέλιο. Ευχόμαστε καλή συνέχεια στο Φώτη σε ό,τι κάνει, και είμαστε σίγουροι πως το αποτέλεσμα σε ό,τι αποφασίσει να κάνει θα είναι εξαιρετικό.
1. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την Υποκριτική;
Εγώ έπραξα εντελώς διαφορετικά από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου όταν φοιτούσαμε στην 3η λυκείου και έπρεπε να αποφασίσουμε σε ποια σχολή θα θέλαμε να μπούμε. Αποφάσισα ότι δεν θέλω να μπω σε καμία σχολή και ότι θα χρειαστώ λίγο χρόνο για να συνέλθω από την κούραση και την πίεση του σχολείου. Ακολούθησε ο στρατός, όπου εκεί έγινε το ‘’κλικ’’, όπου η καθημερινότητα εκεί και οι σκοπιές με έκαναν να βρω τον εαυτό μου και να μπω στην διαδικασία να σκεφτώ τι θα μου άρεσε. Το θέατρο δεν μου άρεσε καθόλου και έτσι αποφάσισα να παρακολουθήσω ταινίες, μου άρεσαν περισσότερο. Οι κλασικές ταινίες του 1950 μέχρι και του 1980-90. Η Υποκριτική ήταν το μοναδικό αντικείμενο που ασχολήθηκα και δεν βαριόμουν, στα υπόλοιπα ήμουν πολύ τεμπέλης επειδή δεν έβρισκα τίποτα το ενδιαφέρον. Όταν τελείωσα τον στρατό και πήγα στην σχολή κατάλαβα ότι η λέξη τεμπέλης δεν υφίσταται και ότι αυτή η λέξη υπάρχει όταν δεν μου αρέσει κάτι. Εκείνη την στιγμή αναίρεσα στο μυαλό μου την λέξη τεμπέλης. Οπόταν, το δοκίμασα, μου άρεσε, το βρήκα ενδιαφέρον και κόλλησα. Είχα καταλάβει ότι σε όλο αυτό ήμουν πολύ καλός και θα τα κατάφερνα ενώ στα υπόλοιπα δεν ήμουν και τόσο καλός.
2. Οι δικοί σου ανθρώποι πώς το αντιμετώπισαν όταν τους ανακοίνωσες ότι θα ασχοληθείς με την Υποκριτική;
Ο αδερφός μου σαρκαστικά μου απάντησε ότι δεν ξέρω να μιλήσω και θα ήταν δύσκολο να γίνω ηθοποιός, οι υπόλοιποι γέλασαν, αλλά επειδή πάντα ήμουν πιο ελεύθερος και αυθόρμητος στις αποφάσεις μου το αποδέχτηκαν. Με στήριξαν στο όνειρο που ήθελα να ακολουθήσω και δεν έφεραν οποιαδήποτε αντίρρηση.
3. Περίμενες ότι θα βιοποριστείς από την δουλειά σου ή ήξερες ότι μπορεί να κάνεις κάτι παράλληλα με το επάγγελμα του ηθοποιού;
Είπα ότι ή θα το κάνω και θα ζήσω από αυτό ή δεν θα το κάνω καθόλου. Έτσι, όταν ξεκίνησα να ασκώ το επάγγελμα αυτό ξεκίνησα να εργάζομαι σε διάφορα μαγαζιά. Σταμάτησα να εργάζομαι σε μαγαζιά όταν δεν είχα πλέον ελεύθερο χρόνο λόγω της τηλεόρασης και εκεί ξεκίνησε η πορεία μου στον χώρο. Να σημειώσω, πως δεν επικρίνω κανένα ηθοποιό ο οποίος επιλέγει να κάνει μια δεύτερη και τρίτη δουλειά παράλληλα με το επάγγελμα μας για να τα βγάλει πέρα γιατί αντιλαμβάνομαι ότι κάποιες φορές δεν είναι και τόσο εύκολο ένας ηθοποιός να ανταπεξέλθει αποκλειστικά από τη δουλειά μας.
4. Τι προτιμάς περισσότερο το Θέατρο ή την τηλεόραση;
Θεωρώ ότι η βασική μου δουλειά είναι το Θέατρο, δηλαδή όσο το μισούσα όταν ήμουν μικρότερος, τόσο το αγάπησα μετά. Πιστεύω ότι ένας ηθοποιός αν δεν κάνει θέατρο δεν μπορεί να εξελιχθεί και σε ακραία έργα που απαιτούν γερά δόντια μπορεί να μην μπορέσει να αποδώσει. Αυτή την στιγμή που δεν κάνω Θέατρο μου λείπει και μέχρι σήμερα έπαιξα σε 40 έργα. Το θέατρο είναι το βασικό αλλά και η τηλεόραση είναι πολύ καλή γιατί μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι παίζουμε στον κινηματογράφο αλλά μου αρέσει όταν είναι κάτι δικό μου.
5. Ποιός είναι ο ρόλος που υποδύθηκες σε θέατρο ή τηλεόραση και σε καθήλωσε;
Σε μια παράσταση το 2007 όπου ήταν μια οικογένεια Ρωσοπόντιων που ήρθαν στην Ελλάδα, ο μεγάλος αδερφός προσπαθούσε να ελληνοποιηθεί και εργαζόταν σε βενζινάδικο και θα αρραβωνιαζόταν την κόρη του ιδιοκτήτη. Ο μικρός αδερφός που ήμουν εγώ είχα σχιζοφρένια. Έκανα έρευνα για να υποδηθώ τον συγκεκριμένο ρόλο και ήταν ένα συγκλονιστικό έργο. Θυμάμαι όταν ξεκίνησα από το σπίτι για να πάω στην δουλειά, η γυναίκα μου σιδέρωνε τα ρούχα της παράστασης και έκλαιγε. Ήταν ένα συγκλονιστικό έργο από όλες τις απόψεις και για εμένα και για τον ΘΟΚ, ήταν πολύ καλογραμμένο και το θυμάμαι μέχρι και σήμερα πολύ χαρακτηριστικά. Στην τηλεόραση, έκανα δύο πράγματα τα οποία μου άρεσαν πολύ, το ένα ήταν ‘’Η Λίμνη’’ το 2010 στο ΡΙΚ, μια πολύ καλή σειρά που δεν τα πήγε πολύ καλά λόγω του ότι δεν είχε ακροαματικότητα το κανάλι, αλλά ο ρόλος μου εκεί ήταν καθοριστικός. Μια άλλη απολαυστική σειρά ήταν η ‘’Πρώτη Σταγόνα’’ που υποδύθηκα τον ιερέα.
6. Σε ένα έργο είτε σε τηλεόραση είτε θεατρικό, που επιβαρύνεστε περισσότερο στον σεναριογράφο, στον σκηνοθέτη ή στον πρωταγωνιστικό ρόλο;
Αυτό εξαρτάται από τους δημιουργούς ή τους άλλους εμπλεκόμενους. Τι εννοώ με αυτό; Για παράδειγμα εγώ αυτή την στιγμή είμαι στο ‘’Κάμπινγκ’’ και επειδή το έχω ξεκάθαρα στο μυαλό μου έχω τον τελευταίο λόγο στο μοντάζ, στην σκηνοθεσία, στο παίξιμο, στην μουσική που θα αναπαραχθεί, στα χρώματα, στα πάντα. Σε μια άλλη περίπτωση, τον λόγο αυτό τον έχει ο σκηνοθέτης γιατί μπορεί ο σεναριογράφος να γράψει το σενάριο, να το δώσει και από ‘κει και πέρα αναλαμβάνει ο σκηνοθέτης. Ο ηθοποιός δεν συνηθίζεται να έχει τον τελευταίο λόγο εκτός και αν μιλάμε για έμπειρο ηθοποιό όπως για παράδειγμα, ο Γιάννης Μπέζος στην Ελλάδα που απ’ όσο γνωρίζω σε ό,τι και να παίξει έχει τον τελευταίο λόγο δηλαδή μπορεί να κάνει και τον ρόλο του σκηνοθέτη.
7. Εσύ θα επέτρεπες σε δικό σου έργο να επέμβει κάποιος και να καθορίσει την ροή του έργου;
Το επιτρέπω ναι και στο ‘’Κάμπινγκ’’ συνέβηκε πάρα πολλές φορές γιατί μερικές φορές εγώ σκηνοθετώ μέσα από το χαρτί. Για παράδειγμα βλέπω από το χαρτί τι θα συμβεί στην σκηνή και έτυχε να μου αναφέρει ο σκηνοθέτης ότι η σκηνή δεν μπορεί να βγει με αυτό τον τρόπο, να μου εισηγηθεί εναλλακτικούς τρόπους και εγώ να συμφωνήσω μαζί του. Μπορεί κάποιος ηθοποιός να μου τηλεφωνήσει και να μου πει ότι στο σενάριο ο τρόπος που θα πει κάτι μπορεί να παρερμενευτεί και να του πω να το πει όπως ο ίδιος επιθυμεί και του προτείνω λύσεις. Στην δουλειά πρέπει να είσαι όσο πιο δοτικός και ελαστικός γίνεται με τους συνεργάτες σου και να αποδέχεσαι την γνώμη των άλλων γιατί σίγουρα όλοι προσπαθούμε για το καλύτερο.
8. Αν ο Φώτης Γεωργίδης δεν ήταν ηθοποιός, τι θα ήταν και τι θα ήθελε να είναι;
Θα έκανα ότι κάνει όλος ο κόσμος για να βγάλει το ψωμί του. Σίγουρα θα μάθαινα κάτι, νομίζω μια τέχνη γιατί δεν τα πάω καλά με τις γραφειακές δουλειές. Όταν δεν έχω δουλειά μου αρέσει να φτιάχνω κατασκευές, μικροδουλειές και ασχολούμαι με τα αυτοκίνητα και τις μηχανές. Δηλαδή και να ασχολούμουν συνέχεια με την μοτοσικλέτα μου δε θα με πείραζε, γιατί μου αρέσει πολύ αν και δεν είμαι πολύ καλός. Γενικά μου αρέσει η τέχνη και οι χειρονακτικές εργασίες.
9. Αν ένα από τα παιδιά σου αποφασίσει να ασχοληθεί με την Υποκριτική, τι θα το συμβούλευες και τι θα το παρότρυνες;
Κατ’αρχάς θα προσπαθούσα να διελευκάνω αν το κάνει για την λάμψη γιατί το επάγγελμα έχει μια λάμψη από μόνο του ή αν το κάνει από πάθος και λατρεία για το επάγγελμα. Αν το κάνει από πάθος και λατρεία, θα του πω να το ακολουθήσει και αν καταλάβαινα ότι το κάνει επειδή το ακολουθεί ο πατέρας του γιατί το επάγγελμα έχει πλάκα και δεν το βαριέσαι, σίγουρα δεν θα το παρότρυνα να το ακολουθήσει. Αν το ακολουθούσε όμως για την διασημότητα, θα του έλεγα να το αφήσει καλύτερα. Η κόρη μου υποδίεται τον ρόλο της Πιστούλας στο Κάμπινγκ και παλαιότερα έπαιξε και σε παράσταση μου γιατί ήταν εσωστρεφής, και ήθελα να ανοιχτεί και θεωρώ ότι το έχει. Βέβαια, μου εξέφρασε την επιθυμία της ότι θέλει να ασχοληθεί με την Υποκριτική αλλά προσπαθώ να την κρατήσω πίσω για να δω αν θα επιμείνει. Αν επιμείνει, σημαίνει ότι το θέλει πολύ, αν δω ότι τραβάει πίσω σημαίνει ότι δεν το θέλει και τόσο. Είμαι σκληρός ως πατέρας αλλά στους γύρω μου είμαι ανεκτικός.
10. Είναι ο φόβος της αποτυχίας κριτήριο για τον Φώτη Γεωργίδη για να γίνεται καλύτερος;
Όχι δεν φοβάμαι τις αποτυχίες αν και τα περισσότερα πράγματα που έκανα στην ζωή μου ήταν αποτυχίες. Θεωρώ ότι σε μια καριέρα, οι αποτυχίες παίζουν καθοριστικό ρόλο γιατί πρέπει να τις αποδέχεσαι και να είσαι πολύ πιο δεκτικός απέναντι τους, παρά από τις επιτυχίες. Γιατί στις επιτυχίες φέρνουν και ένα άγχος μαζί τους. Αυτό που σκέφτομαι ότι μετά την επιτυχία του ‘’Κάμπινγκ’’ δεν γνωρίζω τι θα ακολουθήσει. Ανεβάζεις τον πήχη και μετά αναμένεις κάτι πιο μεγάλο και αυτό έχει μια πρόκληση. Αν δεν έχεις όμως την πειθαρχία της αποτυχίας, δηλαδή να αναγνωρίσεις ότι είχες πολλά σκαμπανευάσματα, δεν προχωράς. Η αποτυχία σε κάνει καλύτερο. Το ένιωσα πάρα πολλές φορές στις παραστάσεις που κάναμε γιατί είχαμε 5 θεατές και οι συνάδελφοι μου πίστευαν ότι το έργο μας δεν ήταν τόσο καλό. Εγώ τους είπα ότι κανένας δεν το γνωρίζει αυτό προτού δει ένα έργο και κανένας δεν έχει στο μυαλό του ότι θα κατακρίνει κάτι. Οπόταν όταν το αποδεκτείς από την αρχή, τόσο καλύτερο θα είναι για εσένα. Εγώ νομίζω ότι το αποδέκτηκα, άρα προχωρώ βήμα προς βήμα.
11. Περίμενες ότι το ‘’Κάμπινγκ’’ θα είχε τόση μεγάλη επιτυχία;
Αυτοί που με αγαπούν και βλέπουν την προόδο μου μου λένε μπράβο, αλλά εγώ δεν θεωρώ ότι έκανα κάτι και ούτε κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια. Υπήρχε ο αυθορμητισμός, η πειθαρχία και θεωρώ αυτός ο συνδιασμός έκανε την μεγάλη επιτυχία της σειράς. Μόλις ξεκίνησε η σειρά δεν τα πήγαινε πολύ καλά και δεν είχε ψηλά ποσοστά τηλεθέασης. Όταν έμαθα από το κανάλι ότι η σειρά υπήρχε στο YouTube και είδα ότι έχει πάρα πολλές προβολές, είχα περισσότερο θάρρος, το έβλεπα πιο ζεστά και κατάφερα να κυκλοφορήσω έξω μετά το τέλος της πρώτης σεζόν, δηλαδή πήγαινα μόνο στο σπίτι μου και στο ‘’Κάμπινγκ’’. Όταν κυκλοφόρησα το καλοκαίρι έξω, τότε κατάλαβα τι γίνεται. Αντιλαμβάνεστε ότι στην πρώτη σεζόν, δεν ήμουν και πολύ κοινωνικός. (γέλια!)
12. Το ‘’Κάμπινγκ’’ ήταν η πρώτη σειρά που έγραψες;
Όχι, δεν είναι η πρώτη σειρά που γράφω. Το 2006, έγραψα την πρώτη μου σειρά με τίτλο ‘’Ταξίδι Μακρινό’’ το οποίο παίχτηκε στο ΡΙΚ. Ήταν μια πολύ ωραία σειρά και το σενάριο αναφερόταν σε ένα τύπο που είχε όγκο στον εγκέφαλο και θα πέθαινε.
13. Με ποιά κριτήρια επέλεξες να δώσεις τους ρόλους στους κατάλληλους ηθοποιούς στην σειρά ‘’Κάμπινγκ’’;
Υπάρχει μια ομάδα στην οποία εγώ σκηνοθετώ και φέρνω ηθοποιούς στην ομάδα μου, κάποτε παίζω εγώ, κάποτε όχι και συνεργάζομαι με αυτούς. Πέρα από την Σοφία Καλλή που υποδίεται την Στέλλα και τον Μάριο Δημητρίου που υποδύεται τον Θαλή, δεν συνεργάστηκα με κανέναν άλλο. Έκανα μεγάλη προετοιμασία πριν πάμε για γύρισμα και μπήκα σε μια διαδικασία να δω τα όρια μου. Το θέμα είναι να μεταδώσεις πράγματα στον άλλο χωρίς να τον «χαντακώσεις». Τους περισσότερους χαρακτήρες τους βρήκα στο θέατρο και είδα ότι μπορούν να καταφέρουν πράγματα και έτσι τους έβαλα στην σειρά.
14. Αν είχες την ευκαιρία να φέρεις ένα ηθοποιό στο ‘’Κάμπινγκ’’ ποιός θα ήταν;
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο είναι ο αγαπημένος μου ηθοποιός και κατάλαβα ότι δουλευεί με το ίδιο σκεπτικό με το δικό μου, δηλαδή ό,τι και να κάνουμε βλέπουμε την δουλειά μας και εκτός από πειθαρχία πρέπει να έχουμε και λίγη πλάκα. Μου αρέσει ο συγκεκριμένος ηθοποιός γιατί ξέρω όταν κάνει μια ταινία επεμβαίνει στο καστ δηλαδή αν προσλαμβάνει ηθοποιούς που έχουν πλάκα. Είναι μια δουλειά που είναι πάρα πολύ δύσκολη και οι συνθήκες είναι αντίξοες δηλαδή μπορεί να κάνει ζέστη, να βρέχει και να κάνει κρύο, αν δεν έχει πλάκα είναι καταναγκαστικό να την κάνεις. Θυμάμαι το 2005, έπαιζα σε μια παράσταση που ήταν κωμωδία και είχε ένα ατύχημα ο πατέρας μου και δεν μπορούσα να ακυρώσω την παράσταση, πήγα και έπρεπε να βάλω τον εαυτό μου σε μια διαδικασία ενέργειας. Έπρεπε να ξεχάσω ότι ο πατέρας μου ήταν στο νοσοκομείο για να παίξω και να είμαι εντάξει απέναντι στο κοινό που είχαμε.
15. Σε αγχώνει αυτή η τεράστια απήχηση που έχει το ‘’Κάμπινγκ’’ και πώς το αντιμετωπίζεις;
Θεωρώ ότι η δουλειά μας περνά μια κρίση γιατί υπάρχει και το Netflix και άλλες ιστοσελίδες για προβολή σειρών. Ξέρω ότι έχουμε καλούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες και έχουμε τα μέσα να δείξουμε πράγματα, θεωρώ ότι κρατάμε τα ηνία εμείς και όταν ο κόσμος βλέπει κάτι καλό σίγουρα βασίζεται πιο εύκολα σε εμάς. Χαίρομαι που έχει απήχηση η σειρά και εύχομαι στο μέλλον να γίνουν και άλλες τέτοιες σειρές έτσι ώστε να κρατήσουμε τον κόσμο μας. Το άλλο που ελπίζω είναι να καταφέρουν οι σειρές μας να ταξιδέψουν και στο εξωτερικό. Οι σειρές μας δεν υπάρχουν στο εξωτερικό γιατί ακόμα δεν εγκρίθηκε η ελληνική γλώσσα. Έχουμε έντονο το στοιχείο της ντοπιολαλιάς στην Κύπρο και θεωρώ ότι αν θέλεις να πουλήσεις, μπόρεις να το κάνεις. Δηλαδή μπορείς να σχεδιάσεις πάνω στα στάνταρ της κάθε χώρας.
16. Ο κόσμος στην Κύπρο προτιμά την μαύρη κωμωδία, γιατί δεν γίνεται πιο συχνά;
Θεωρώ ότι στην Κύπρο δεν ξαναέγινε κάτι τέτοιο. Το ‘’Κάμπινγκ’’ είναι μια δραματική ιστορία, είναι ο τρόπος που τα παρουσιάζεις και προσπαθούμε να τραβήξουμε τους θεατές. Υπάρχουν κάποιες αρχές τις οποίες ο σεναριογράφος πρέπει να ακολουθεί. Εγώ είμαι σεναριογράφος, οπότε για να είμαι εντάξει απέναντι στο σωστό έπρεπε να ακολουθήσω μια γραμμή και μια οδηγία ότι κάνω μια σειρά η οποία έχει αρχή, μέση και τέλος. Η σειρά πρέπει να έχει εξέλιξη, ιστορία και τα άλλα έρχονται μετά. Γιατί στο τέλος της ημέρας βλέπεις μια σειρά και πρέπει να σου μένει κάτι από αυτήν όπως οι χαρακτήρες της.
17. Θα μπορούσε το ‘’Κάμπινγκ’’ να γίνει θεατρική παράσταση;
Είχαμε κάποιες σκέψεις για να συνεχιστεί και 3η χρονιά η σειρά αλλά εγώ ο ίδιος δεν θα το ήθελα. Θεωρώ ότι από την στιγμή που εγώ σταματήσω να το απολαμβάνω όλο αυτό δεν υπάρχει λόγος να το κάνω.
18. Ποιος είναι ο πιο δύσκολος χαρακτήρας που έπρεπε να γράψεις για το Κάπινγκ;
Ο πιο δύσκολος χαρακτήρας του ‘’Κάμπινγκ’’ στο να τον γράψω ήταν του Θαλή. Χρησιμοποιά μια δική του διάλεκτο μαζί με μουσική και οι κουβέντες που λέει δεν είναι φυσιολογικές. Γι’αυτό εγώ μπαίνω σε μια διαδικασία που δυσκολεύομαι γιατί λέει υπονοούμενα, μπορεί να σου απαντήσει με ερώτηση και είναι δύσκολο. Όλα αυτά χρειάζονται πολύ χρόνο.
Συνέντευξη απο τους:
Ανδρέας Κουτσόλουκας
Αιμίλιος Χατζηλιασή
Συντονισμός/Επιμέλεια:
Μαργαρίτα Αγαπίου
Αρτέμιος Ψύλλος