Το σημερινό άρθρο είναι πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Ο Σάββας Χρυσοστόμου γράφει στις Απόψεις με ένα..."άλλο" τρόπο που πρώτη φορά βλέπουμε στη σελίδα μας. Πώς νιώθει ο Σάββας για τις επερχόμενες εκλογές; Τι θα ψηφίσει τελικά και γιατί; Όλες οι απαντήσεις και πολλά άλλα, πιο κάτω. Κάθε άρθρο στη σελίδα, είναι ανάλογα με την αξιολογική κρίση του αρθρογράφου.
Για αρχή, να πούμεν ότι εν είμαι ούτε πολιτικός αναλυτής, ούτε εσπούδασα πολιτικές επιστήμες, για να κάμω μιαν επιστημονική ανάλυση των εκλογών. Εν να γράψω το πως εβίωσα τούτην την προεκλογική περίοδο τζιαί τους προβληματισμούς μου, ως ένας νέος άνθρωπος τούτου το τόπου, που γράφει τραγούθκια, παρακολουθεί στενά την πολιτική σκηνή τζιαι πιστέφκει στην κοσμοθεωρία της αριστεράς.
Εκαρτερούσαμεν πολλύν τζιαιρό τούτες τες εκλογές. Τα τελευταία χρόνια τζιαι τι εν είδαμε να γίνεται στον τόπο μας. Εγίναμεν ρεζίλι διεθνώς, ακούν “Κύπρος” τζιαι περιπαίζουν μας. Να μπεις σε φόρουμ στο διαδίκτυο, να δεις τι γράφουν για την Κύπρο τζιαι τους κυπραίους, εν να αρκέψεις να μιλάς ισπανικά. Είδαμεν αθώο κόσμο, χωρίς να έσιει ο ίδιος καμιά μη ειρηνική πρόθεση, να τες τρώει που την αστυνομία, είδαμε παραπάνω συρματομπλέγματα να πατούν τούτον τον τόπο, είδαμεν το Βαρώσι να αννοίει ενώ εμιλούσαν μας για πολιτικά τεχνάσματα τζιαι σκοπιμότητες. Εθκιαβάσαμεν ή τουλάχιστον επροσπαθήσαμεν να θκιαβάσουμε όσο αντέχουμε τρία συγκλονιστικά βιβλία που τον Μακάριο Δρουσιώτη, είδαμε με τα μμάθκια μας σε βίντεο πως εξεπουλούσαν τα κυπριακά διαβατήρια με τον πιο φτηνό τρόπο. Είδαμε την παιδεία του τόπου μέρα με την μέρα να ππέφτει ακόμα πιο χαμηλά τζιαι ενιώσαμε σε πολλές στιγμές ότι ζούμε στον μεσαίωνα με τις πρακτικές ή τις αντιλήψεις που κουβαλούν οι αρμόδιοι.
Ενώ γυρώ μας βλέπουμε να ανεβαίνουν πύργοι, βλέπουμε ένα λίφτινγκ τζιαι ούλλο το περιβάλλον μας να γίνεται πιο μοντέρνο, εμείς δυσκολεφκούμαστε να ακολουθήσουμε τούτους τους ρυθμούς της ανάπτυξης τους τζιαι το να ζεις πλέον έγινεν ένα σορόν ακρίφκεια. Εν μπορείς να έβρεις κάπου να μείνεις, εν μπορείς να φκεις έξω να διασκεδάσεις τζιαί να μεν σκέφτεσαι την κάθε σου κίνηση για να μείνεις μες στο μπάτζετ σου, πατάς τον διακόπτη να ανοίξει το φως στο σπίτι τζιαί νιώθεις κάθε λεπτό που περνά. Εν ζωή τούτη; Εν “ανάπτυξη” τούτη; (αν τα θκιαβάζεις τούτα τώρα τζιαι λαλείς “μα ήνταμπου γράφει τούτος;” Καλημέρα, καλωσόρισες στον κόσμο μας).
Ως άνθρωπος του πολιτισμού, ούτε δαμέ τα πράματα εν καλύτερα. Νιώθουμεν αποκομμένοι που την κοινωνία, η κυβέρνηση τζιαι ένα μεγάλο μέρος της πολιτείας αντιμετωπίζει μας ως “αθκιασερούς” τζιαι εμείς είμαστε δαμέ, γεμάτοι ιδέες, γεμάτοι όρεξη να δουλέψουμεν τζιαί να δημιουργήσουμε στον τομέα μας, αλλά εν πραγματικά πάρα πολλά δύσκολο να γίνει τούτο. Όσα έγραψα πιο πάνω δείχνουν μου μιαν ανάγκη, που εν την ένιωσα μόνο εγώ, αλλά ένιωσεν την τζιαι πάρα πολλύς κόσμος μέσα στην κοινωνία, οποιουδήποτε πολιτικού χώρου τζιαι ιδεολογίας. Αλλαγή. Όι μόνο αλλαγή στους κυβερνώντες, αλλά αλλαγή τζιαι στο πως διοικείται τούτη η χώρα. Αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό τζιαι στο πως δουλέφκουν τα κόμματα αλλά πάνω που ούλλα αλλαγή στον στόχο της διοίκησης τζιαι στο όραμα που έχουν τούτοι που διοικούν τον τόπο μας.
Να σταματήσουμε να μιλούμε για τάχα ανάπτυξη, που το μόνο πράμα που αναπτύσσεται εν οι τσιέπες των πλουσίων τζιαι να ξεκινήσουμε να μιλούμε για την πραγματική ευημερία του λαού. Όσο πολλά επερίμενα τούτες τες εκλογές, τόσο παραπάνω απογοητεύτηκα. Τα πλείστα κόμματα που εφωνάζαν τόσο τζιαιρό για απαλλαγή που την διακυβέρνηση Αναστασιάδη στηρίζουν το wonderkid της συγκεκριμένης κυβέρνησης που ποττέ εν εξεχώρισεν τις θέσεις του που τζιείνες του προέδρου. Ένας άνθρωπος ο οποίος όσα χρόνια ήταν στην πολιτική σκηνή του τόπου, φαίνεται ότι ήσιεν ατζιέντα, με στόχο την υποψηφιότητα του στις προεδρικές εκλογές του 2023. Κάθε πολιτική του κίνηση, κάθε τοποθέτηση του ήταν βασισμένη σε τούτη την ατζιέντα. Εννοείται ότι του πρόεδρου του κόμματος του εν εμπορούσε να του γελάσει, εξάλλου ποιος μπορεί να γελάσει του αλουπού; Εννοείται πως «ο αλουπός» εκατάλαβεν το, γι’ αυτό εφκήκεν να δηλώσει τζιαί πρώτος την πρόθεση του να διεκδικήσει την προεδρία της χώρας. Πριν 14 μήνες. Γι’ αυτό τζιαί εφτάσαμεν στο σημείο να έχουμε τούτην ούλλην την μακριά προεκλογική περίοδο, με σηίλια debates που τζιαί τζιείνα πάλε εν εκαταφέραν να μπουν όντως βαθκειά στην κοινωνία. Εν να επιστρέψουμε σε λλίον στον «αλουπό», τωρά απλά να σταθούμεν λλίο πάνω σε τούτο.
Σε τούτες τες εκλογές ένα νέο στοιχείο που έπαιξεν τον ρόλο του, ήταν οι διαδικτυακές εκπομπές. Για κάποιο λόγο, οι υποψήφιοι άμα επαρουσιάζουνταν σε κάποια διαδικτυακή εκπομπή εφκάλλαν άλλον εαυτό. Με πολλά διαφορετικό τρόπο στη διεχείρηση του λόγου, χρησιμοποιώντας την κυπριακή διάλεκτο, εφκάλλαν έναν εαυτό, ο οποίος εκατάφερνεν να σε πλησιάσει τζιαι όντως να καταλάβεις τι ήθελεν να σου πει. Σε κάποιους υποψήφιους εδώθηκεν τους σαν ευκαιρία να εν πιο χαλαροί τζιαι να δώσουν στοιχεία που το καθημερινό τους πρόσωπο τζιαί κάποιοι εχρησιμοποιήσαν το ως μέσο για να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Το σίουρο εν οτι για πολλύν κόσμο, οι διαδικτυακές εκπομπές ήταν η εναλλακτική επιλογή που τα debates τζιαι τον καθωσπρεπισμό της τηλεόρασης. Τούτο εν κάτι που πρέπει να δουν τα κανάλια, γιατί όταν μιλούμε για αλλαγή εν πρέπει μόνο να δείχνουμε με το δάκτυλο, αλλά να αλλάξουμε τζιαι οι ίδιοι μας.
(Σε μια διαδικτυακή εκπομπή εβρέθηκεν τζιαι ο Γ.Γ του ΑΚΕΛ. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα σε δημόσιο διάλογο, εκτός που συνεδριάσεις τζιαί εκδηλώσεις του κόμματος, να μιλά τόσο απλά αλλά ταυτόχρονα πολλά βαθκειά, για την ιδεολογία τζιαί πολλές ερωτήσεις/προκλήσεις του σήμερα. Ο ένας που τους παρουσιαστές είπεν του, ήρταν δαμέ διάφοροι υποψήφιοι, τζιείνος που με έπεισεν παραπάνω που ούλλους είσαι εσύ. Γιατί εν κατεβαίνετε για πρόεδρος; Συμφωνώ μαζί του. Αλλά εν θέλω να πω αν θα έπρεπε να κατεβεί ή όι. Θέτει μιαν ερώτηση όμως στην αριστερά. Αν βρείτε τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνεί η κοινωνία του σήμερα τζιαί καταφέρετε να γίνεται μέρος της, να μιλήσετε για το σήμερα τζιαι το αύριο, εν ναν δύσκολη απόφαση το αν θα πρέπει να έχουμε αριστερό υποψήφιο ή εν ναν φυσικό επακόλουθο;)
Προς το παρών κανεί με εμάς. Πάμε πίσω στον αλουπό. Εν καλός. Τζιαι όντως μπορεί. Τζιαι εν αλήθκεια του. Αν δεν ήταν καλός, εν θα έφταννεν που την Αρκάκα, ως δαμαί. Εν καλός όμως σε τζιείνο που κάμνει. Σε τζιείνο που ένει. Τζιαι ένεν τίποτε άλλο που το ίδιο το σύστημα. Το πολιτικό σύστημα τζιαι την πολιτική νοοτροπία που θέλουμε να αλλάξουμε. Ναί, εν να γεμώσει την Κύπρο επενδυτές, εν να ‘ρτουν λεφτά τζιαί εν να συνεχίσει το λίφτινγκ. Τούτο όντως μπορεί να το κάμει. Με κόστος όμως πάντα να χάνεται όσο πάμε παραπάνω οι μεσαία τάξη τζιαί να δυσκολέφκει η καθημερινή ζωή. Τούτος ένει τζιαι τούτη εν η νοοτροπία τους. Για να εκφραστώ τέλια, να δώκω ένα παράδειγμα. Οι ιδέες τους τζιαι το όραμα τους, αν τζιαι διαμορφωμένες στο σήμερα, θυμίζουν μου τζιείνα τα παλιά ξενοδοχεία που εν αλλάξαν ποττέ διακόσμηση τζιαι λειτουργία γιατί «έτσι εμάθαμε», «έτσι λειτουργεί το παζάρι». Εθώρουν πριν λλίες μέρες μια φωτογραφία των αρχηγών των κομμάτων που στηρίζουν τον Νίκο Χριστοδουλίδη τζιαι ήρτεν μου ακριβώς στο νού η ίδια εικόνα με το άμαν βλέπω τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Τζιαι έναν, ε κανεί πκιον.
Πάμε στα δικά μας τωρά. Δυστυχώς, εν υπήρξε μια πραγματικά αριστερή υποψηφιότητα που να έσιει προοπτική εκλογής. Η μόνη πραγματικά αριστερή πρόταση εν ο Χαράλαμπος Αριστοτέλους, που εν αποκομμένος που ούλλο το σκηνικό. Προσωπικά, που πριν αποφασίσει το ΑΚΕΛ υποψήφιο, εμένα οι απόψεις μου εκφράζουνταν μέσα που το πρόγραμμα του Αχιλλέα, που ήταν μια πρόταση που μπορώ να πω ενθουσίασε με τζιαι έδωκεν μου πραγματικά ελπίδα για το αύριο. Ήλπιζα να ήταν ο κύριος υποψήφιος της αριστεράς τζιαι ήμουν ανυπόμονος να δω τι θα γίνει τελικά. Καλώς ή κακώς, μέσα που τις διαδικασίες του, το ΑΚΕΛ, αποφάσισεν να στηρίξει τον Ανδρέα Μαυρογιάννη. Εστεναχωρέθηκα τζιαι απογοητεύτηκα. Εν ήξερα καν ποιος ήταν τζιαι πως εβρέθηκεν τζιαμέ. Έψαξα τον τζιαι επαρακολούθησα τον. Ένας άνρθωπος έντιμος, σοβαρός τζιαί όι σοβαροφανής, ρομαντικός, αμήχανος τζιαι ειλικρινής. Σίουρα όι αριστερός. Ένας άνθρωπος που τόσα χρόνια υπηρετούσεν την πατρίδα του, εκπροσωπούσεν την στα διεθνή σαλόνια τζιαι τα όσα εκατάφερεν στις αποστολές του, με πάντα το όνομα της Κύπρου πίσω του, θα τα εζήλεφκεν ο κάθε άνθρωπος που ασχολείται με το διεθνές σκηνικό. Όντως, ένεν απλά ένας τυχαίος που επετάξαν τζιαμέ. Εν ένας άνθρωπος με ικανότητες, με στόχους, που θέλει να δει τον τόπο του να προοδεύει τζιαι να ευημερεί. Κάτι που με εξένιζε στην αρχή, ήταν που εν έστελνε κάποιο που την αριστερά να τον εκπροσωπεί στην τηλεόραση, αλλά επιένναν ανθρώποι του επιτελείου του, που εν είχα ξαναδεί. Ένιωσα όμως μέσο τούτης της κίνησης, την αλλαγή φιλοσοφίας που χρειαζούμαστε. Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης εν ένας άνθρωπος πλέον που εκτιμώ τζιαί σέβουμαι. Τούτο έσιει τζιαιρό να το νιώσουμε για κάποιον κυβερνώντα. Τζιαι οι εκπροσώποι του εν ανθρώποι σοβαροί, με όραμα, όρεξη τζιαι ικανότητες. Ένεν απλά κάποιοι τυχαίοι άγνωστοι που εφκήκαν για την εικόνα. Τα ίδια ισχύουν τζιαι για τον Αχιλλέα με την ομάδα του.
Τις τελευταίες μέρες, ακούμε πολλά τη συζήτηση μεταξύ της χαμένης ψήφου. Ο καθένας βλέπει τα πράματα που την σκοπιά του. Με τα δικά του φίλτρα ο καθένας. Να εξηγήσω πως το βλέπω εγώ. Ο Αχιλλέας το τελευταίο διάστημα που εκοντέψαν οι εκλογές, λέει το πόσο σημαντικό είναι να έσιει ένα ψηλό ποσοστό, για να μπορεί την επόμενη μέρα να είναι στο πολιτικό σκηνικό του τόπου τζιαί οτι ήρτεν για να μείνει. Επίσης, το επιτελείο του μιλά για το πόσο σημαντικό είναι ο Αχιλλέας να εν πάνω που το ΕΛΑΜ.
Ζούμε σε μια Προεδρική Δημοκρατία. Σε τούτες τις εκλογές το μόνο που μας κόφτει εν το ποιός εν να φκεί πρώτος. Στην Ελλάδα, γίνουνται βουλευτικές εκλογές τζιαι ανάλογα με τα ποσοστά των κομμάτων, αν καταφέρουν να γίνουν συμμαχίες τζιαι να κερδίσουν την πλειοψηφία, φκάλλουν πρωθυπουργό. Στην Κύπρο εν έσιει έτσι πράμα. Ψηφίζεις τζιαί τζιείνος που εν να πκιάσει το μεγαλύτερο ποσοστό, περνά! Που θα παίξει ρόλο το ποσοστό του Αχιλλέα, αν αύριο μας βάλει ο Αβέρωφ στο ΝΑΤΟ; Αύριο που εν να βάλλουν παραπάνω συρματομπλέγματα τζιαι εν να κάμνουν επαναπροωθήσεις στις βάρκες, πως θα βοηθήσει το ποσοστό του Αχιλλέα; Μέσα στο ποσοστό του, έσιει ανθρώπους που κομματικές παρατάξεις που εν τζιαί έχουν την πρόθεση να φύουν που τζιαμέ που ένει για να στηρίξουν τον Αχιλλέα στην πολιτική σκηνή του αύριο. Τζιαι το αν θα ένει, ένεν το ζήτημα μας τωρά. Ό,τι τζιαι να γίνει το πολιτικό σκηνικό μετά τις εκλογές εν να έρτει πούκουππά τζιαί δαμέ εν να είμαστε να στηρίξουμε προοδευτικές προτάσεις για το μέλλον του τόπου. Τωρά κακώς ή καλώς όπως είπα τζιαι πριν, εντελώς ρεαλιστικά, η μάχη εν γύρω που τρείς υποψηφίους. Προσωπικά εν να ήθελα να δω μιαν προσπάθεια του Αχιλλέα να έρτει κοντά στον Μαυρογιάννη τζιαι να υπάρξει μια προοδευτική συμμαχία για την απαλλαγή μας που τα όσα ζούμε σήμερα. Να μπορέσει να μπει στο πολιτικό σκηνικό με την ευκαιρία να μπορέσουν να υλοποιηθούν προτάσεις που το πρόγραμμα του τζιαί να εν μια διαφορετική προοδευτική φωνή στην διακυβέρνηση της χώρας τζιαι να νιώσει τζιαι ο δύσπιστος προοδευτικός κόσμος ότι εν «παίζει» το ΑΚΕΛ μόνο του. Επίσης, παρά να φκεί ο Αχιλλέας με ποσοστό πάνω που το ΕΛΑΜ, αλλά στο τέλος να έχουμε κυβέρνηση με το ΕΛΑΜ (που τζιαι οι θκυο υποψήφιοι που προέρχονται που το ΔΗΣΥ κοντοσυνάουνται του ΕΛΑΜ), προτιμώ να έχω τον Αχιλλέα μέσα σε μια προοδευτική κυβέρνηση που εν να εξαλείψει τις φασιστικές τζιαι ακραίες πρακτικές τζιαί αντιλήψεις.
Τούτος εν ο τρόπος που βλέπω εγώ τα πράματα. Ο καθ’ ένας όπως είπα πριν βλέπει που την σκοπιά του. Εν μπορείς να κάμεις κανένα να νιώσει ενοχές για τζιείνο που θέλει να ψηφίσει. Τζιαι τζιείνο που με λυπεί παραπάνω εν οτι τζιαί οι θκυό προοδευτικές υποψηφιότητες, αντί να προσπαθήσουν να έρτουν κοντά, μάσιεται ο ένας να κάμει τους ψηφοφόρους του άλλου να νιώσουν ενοχές. Που εν να τα έβρουμε μεταξύ μας στην αριστερά, ίσως καταφέρουμε να πάρουμε μπροστά τζιαι τούτον τον τόπο.
Καλή μας ψήφο την Κυριακή!
Αρθρογράφος:
Σάββας Χρυσοστόμου
Κάθε άρθρο στη σελίδα, είναι ανάλογα με την αξιολογική κρίση του αρθρογράφου.