Σήμερα το σημερινό άρθρο στη σελίδα μας είναι της Μαρία Βικτώρια Τσαγγαρά. Η Μαρία Βικτώρια είναι Θαλάσσια Βιολόγος και μας μιλά για τον κόσμο της θάλασσας, την ιστορία πίσω από τη θαλάσσια βιολογία, το κόσμο της θάλασσας και τι δε γνωρίζουμε και άλλες σημαντικές πληροφορίες που θα εμπλουτίσουν τις γνώσεις μας. Ευχαριστούμε τη Μαρία Βικτώρια και έπεται η συνέντευξη. Καλή ανάγνωση.
Ο κόσμος της θάλασσας για πολλούς ανθρώπους αποτελεί ένα μεγάλο σκοτεινό και άγνωστο πεδίο, κάτι το οποίο στην σκέψη τους προκαλεί τρόμο και ανατριχίλα. Αντιθέτως, είναι ένας μεγάλος, γεμάτος ζωή και χρώματα κόσμος όπου μόνο το 5% του έχει εξερευνηθεί μέχρι σήμερα.
Για τα ιστορικά πλαίσια, η θαλάσσια βιολογία αναδύεται ως κλάδος δεκαετίες ακόμα και εποχές ολόκληρες πίσω, και συγκεκριμένα ξεκινά από το 384 – 322 π.Χ. από τον γνωστό φιλόσοφο τον Αριστοτέλη. Ήταν από τους πρώτους που έκανε ταξινομικές αναγνωρίσεις για τα καρκινοειδή, τα εχινόδερμα και τα μαλάκια αλλά και τα ψάρια. Επιπλέον, έκανε διάφορες παρατηρήσεις σχετικά με τα θαλάσσια είδη και γι’ αυτό συχνά αναφέρεται και ως ο «πατέρας της θαλάσσιας βιολογίας». Το έργο εξερεύνησης του μεγάλου και μυστηριώδες αυτού κόσμου, συνέχισε ο καπετάνιος James Cook το 1728 – 1779 μ.Χ., παρόλα αυτά η κυριότερη συμβολή του στην ωκεανογραφία ήταν η πλοήγηση σε αχαρτογράφητα ύδατα σε πολλά σημεία του κόσμου και η καταγραφή τους. Έπειτα, το 1809 – 1822 μ.Χ., ο γνωστός Charles Darwin ακολούθησε τα βήματα του συμβάλλοντας στα πρώιμα στάδια της μελέτης των θαλάσσιων ειδών και των ωκεανών του κόσμου.
Ο θαλάσσιος κόσμος, αποτελείται από διάφορα είδη όπου το κάθε ένα έχει τον δικό του ρόλο και συμβάλλει σημαντικά στην τροφική αλυσίδα. Από τα πιο σημαντικά είδη στην τροφική αλυσίδα είναι το πλανγκτόν (φυτοπλανγκτόν και ζωοπλανκγτόν) το οποίο είναι μικροσκοπικοί οργανισμοί σε σημείο που δεν μπορεί να τους δει το γυμνό ανθρώπινο μάτι, όμως είναι σημαντικό για τα θαλάσσια οικοσυστήματα. Ευθύνεται για περίπου 45% της παγκόσμιας ετήσιας πρωτογενούς παραγωγής τροφής για οργανισμούς όπως είναι οι θηρευτές, μεγάλα ψάρια αλλά και οι μεγάλες φάλαινες. Βρίσκονται παντού από τα θαλάσσια ύδατα μέχρι τα γλυκά νερά, εν τούτοις, επηρεάζονται αρνητικά από την κλιματική αλλαγή που μαστίζει ολόκληρο τον πλανήτη.
Ένα ακόμα απίστευτο χαρακτηριστικό των ωκεανών είναι ότι χωρίζεται σε 4 διαφορετικά επίπεδα, πιο συγκεκριμένα σε 4 διαφορετικές ζώνες όπου η καθεμία αποτελεί κατοικία για διαφορετικούς οργανισμούς. Πρώτη ζώνη που ξεκινάει από την επιφάνεια και φτάνει μέχρι και τα 200m είναι η επιπελαγική ζώνη, στην συνέχεια βρίσκεται η μεσοπελαγική ζώνη η οποία ξεκινάει στα 201m και καταλήγει μέχρι τα 1.000m, ακολουθούν η βαθυπελαγική (1.001m – 4.000m) και η αβυσσοπελαγική ζώνη (4.001m – 6.000m).
Εν κατακλείδι, ένα μεγάλο μέρος του θαλάσσιου κόσμου παραμένει ακόμη ανεξερεύνητο και μυστηριώδης, αλλά μέσα σε αυτό το 5% το οποίο έχει εξερευνηθεί έχει ξεδιπλωθεί ένας παραδεισένιος κόσμος, γεμάτος ζωή και χρώματα. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι κάθε άλλο, από τρομακτικός δεν είναι, γι’ αυτό είναι σημαντικό να σεβόμαστε και να προστατεύουμε την θάλασσα.
Αρθρογράφος:
Μαρία Βικτώρια Τσαγγαρά
Comments