Η Μαργαρίτα Καϊμακλιώτη γράφει με ένα "φιλοσοφικό" τρόπο για τις επερχόμενς εκλογές και δίνει μια διαφορετική διάσταση στις Απόψεις. Τελικά ποιον θα ψήφιζαν την Κυριακή ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και ο Μακιαβέλι; Κάθε άρθρο στη σελίδα, είναι ανάλογα με την αξιολογική κρίση του αρθρογράφου.
Σε λίγες μέρες, θα προσέλθουμε στις κάλπες για να εκλέξουμε τον επόμενο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τόσο, η κρίση πολλαπλών επιπέδων, την οποία βιώνουμε, όσο και οι προγραμματικές θέσεις των υποψηφίων σε σειρά θεμάτων έχει αναζωπυρώσει τη συζήτηση ανάμεσα στους πολίτες για το κατά πόσον υπάρχουν πολιτικοί ηγέτες που θα μας βγάλουν από τα αδιέξοδα. Τι κάνει άραγε έναν ηγέτη σπουδαίο;
Ακόμη και εάν σύμφωνα με κάποιους, σήμερα «η Φιλοσοφία βρέθηκε στη νεκρή γωνιά της Ιστορίας», η φιλοσοφία αποτελεί διαχρονική ανάγκη του ανθρώπου και πολλές φορές δομική βάση για την ερμηνεία του οικονομικού και κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι. Η πολιτική φιλοσοφία και ο φιλοσοφικός στοχασμός μπορούν να λειτουργήσουν ως ηθική σκέπη και ως πυξίδα, ειδικά σε καιρούς χαλεπούς.
Ποιος θα ήταν λοιπόν ο εκλεκτός του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη ή του Νικολό Μακιαβέλι;
Βασικό στόχο της ιδεώδους πολιτείας του Πλάτωνα, την οποία άρχει ο «φιλόσοφος – βασιλιάς», αποτελεί η ευδαιμονία. Ο Φιλόσοφος – βασιλιάς κατέχει τόσο πολιτική δύναμη, ψυχική ισορροπία, όσο και φιλοσοφική γνώση η οποία προκύπτει από την παιδεία, στοιχεία θεμελιώδη για τη διοίκηση της Πολιτείας. Ο στόχος της ευδαιμονίας ως ύψιστο αγαθό, εμφανίζεται και στην φιλοσοφία του Αριστοτέλη, για τον οποίο ηθική αποτελεί απαραίτητο στοιχείο της πολιτικής..
Αντιθέτως, για τον Νικολό Μακιαβέλι, η σύνδεση πολιτικής και ηθικής αποτελεί υποκρισία ή απλά ανικανότητα. Περιγράφοντας τον ιδανικό ηγέτη, ο Μακιαβέλι δεν απορρίπτει την ηθική συμπεριφορά, εφόσον ωστόσο δεν παρουσιάζεται η ανάγκη ένας πετυχημένος ηγεμόνας να απομακρυνθεί από τις συμβατικές αρετές. Καθώς όμως ο Μακιαβέλι θεωρεί πως η φύση των ανθρώπων είναι μοχθηρή, προτείνει μία ηθική ευελιξία στις πράξεις του ηγεμόνα και μια προσαρμοστικότητα στον χαρακτήρα του, ώστε να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις περιστάσεις. «Οφείλει, συνεπώς, να είναι αλεπού για να ξεχωρίζει τις παγίδες και λιοντάρι για να τρομάζει τους λύκους».
Επαφίεται στην κρίση και στην φαντασία του αναγνώστη λοιπόν να απαντήσει στο ρητορικό ερώτημα που θέτουν αυτές οι αράδες. Στην πραγματικότητα, ο κάθε ψηφοφόρος προσέρχεται στην κάλπη με διαφορετικά κριτήρια ως προς τον ιδανικό ηγέτη. Οι εκλογές είναι η γιορτή της δημοκρατίας και η ψήφος μας καθορίζει το μέλλον μας. Καλή μας ψήφο!
Αρθρογράφος:
Μαργαρίτα Καϊμακλιώτη
Κάθε άρθρο στη σελίδα, είναι ανάλογα με την αξιολογική κρίση του αρθρογράφου.